Alle inzendingen over dichter OR dood

Hoe donkerder hoe dichter bij de dood, Begin uw dagen dan maar af te strepen. Onnodig ingewikkeld doen is mode, Wat vroeger IJZEL was krijgt nu een code.…

De dichters weten wat zij niet weten. Zij spreken in hun vreemde taal; zij gaan de dood in tot het begin; zij ontdekken leven - en zien de wereld aan met hun hartstochtelijke onschuld en veranderen de aarde in de werkelijke aarde.…

schreeuwt hij zijn waarheid de dichter slechts een enkele gek luistert en hoort zijn schamele woorden slaan dood op de rand van de afgrond tegen geluiddichte dollartekens en schapen - zoveel schapen blaten elkaar bla -bla - na te luid voor leven te snel voor de waarheid te laat voor de liefde waarom zou u naar een dichter…

------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan de Werkgroep voor Liturgie Heeswijk van de Obrechtkerk te Amsterdam, waar de dichter op 18 september de Vredeszondag bijwoonde en hem de gebedszinsnede "als de dood zo welkom is" trof.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché hij vloog de prulpoëten naar de keel de springvloed viel door niemand in te tomen er drijven dode dichters in de zee…

Aan deze tafel blijf je tijdloos in leven: voor de dode dichter wordt naar je graf verwezen.…

Air” mij op “Exception” bracht de jaren Zestig klassiek in popgewaad hoe elk moment verloren gaat en dat het heimwee zonder rede blijft jij een andere gedaante krijgt terug naar de moederschoot het grote niets waar alles wordt opnieuw geboren in een lied jou laten gaan, leeftijdgenoot doet meer pijn dan ik dacht terwijl ik weet dat de dood…

Een dichter is gestorven zijn leven werd ontkracht doordat het einde onverwacht z’n laatste adem heeft verworven de man nam alle woorden mee die hij door zin verheven poëzie had willen geven maar helaas het is passé de mensheid leest gerichter zijn nalatenschap; zijn werk en concludeert: dat is toch sterk van verre is hij zelfs nog dichter…

Wie ook ondankbaar weze, geen dichteren gewis: zij zijn de dode zo dankbaar dat hij gestorven is... --------------------------------------- sylbe: lettergreep…

Gedeeltelijk uit verveling en gedeeltelijk uit angst om te vervallen in structuur en eindeloze herhaling besluit De Dichter te dichten op z’n langst en te schrijven zoals het schrijven nimmer ging. Allereerst is daar de diepe slaap met uiteindelijk een droom. Vervolgens mengt Hij beelden. Van vroeger, van nu en bovenal van zichzelf.…

in willekeur Ach - hoe kon het dan ook anders of de nacht moest het wel wezen of was het toch de dood die kloppend wachtte aan de deur ?…

Ik kreeg een mail van Simon Vinkenoog: "Ik ben hierboven goddelijk ontvangen Met vuvuzela's en met feestgezangen, Ze zongen allemaal: hij leve hoog! Nee, ik ben op dit hemels welkomstfeest Mijn leven lang nog nooit zo high geweest!"…

Ze hangt haar dichtersjas aan kale bomen als vangnet voor de stemmen in de nacht die drijvend op de wind worden gebracht door sluimernevels van ontslapen dromen en morgen zullen hun verhalen zacht over die oude jas zijn neergekomen om aangedaan in het gevoel te stromen als muze waar ze lang op heeft gewacht maar blijkbaar heeft zij zich…

te veel hij heeft op wrede wijze wraak genomen de druppel was het zoveelste cliché hij vloog het dichtersvolkje naar de keel de springvloed viel door niemand in te tomen er drijven dode dichters in de zee ---------------------------------- uit: Oude Nozem, 2009…

vertaling zwart barok en zwaar als lood zwervend richting ijle dood…

Een postuum eerbetoon aan Daan de Ligt, Die afgelopen week is overleden. Daans houdbaarheidstermijn was overschreden, Wat op te maken is uit zijn gedicht. Een afscheid dus, precies zoals het hoort, Ook Daan de Ligt leeft in zijn rijmen voort.…

was het te laat veel te laat jij lieve brave hond was toen al heengegaan dood…

Ik doe moeite genoeg de doden te vergeten Maar ze weten steeds beter mijn zwakke plekken en steken Hun knekels in mijn cerebellum, frontale kwab of hoe Al die onderdelen in die kelder daarboven ook mogen heten Ik hoopte dat die lelijke littekens op den duur Zouden genezen of tenminste verbleken Maar er heerst een hardnekkig echo In mijn buis…

Wie ook ondankbaar wezen, geen dichteren gewis: zij zijn de dode zo dankbaar dat hij gestorven is...…

Maar wat mij als oudere verbaast: Hoe dichter bij de dood, hoe minder haast.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

STILLE ZATERDAG GEDACHTE Zomaar bloemen voor een dode zomaar op een willekeurig graf zomaar vallen al je noden zomaar, zomaar van je af Jan J. Krediet, vrijzinnig dichter uit Rotterdam.…

Des dichters wereld is zo groot, Zo klein, zo stil zijn werk; waar zou hijzelf wel wezen? De wereld ziet en zoekt hem niet: En kent een rijpe geest zijn lied, Nog moet hem na zijn dood zijn naaste omgeving lezen.…

terwijl de dichter danst met woorden tevergeefs roepend: mens, waar is uw liefde woord, waar is uw zin gaat de dood al weer rond voor een volgende ronde de vraag is alleen nog wie en wanneer…

Een vlindertje zit op het raam Zittend wacht hij met zijn vleugels gevouwen Niet wetend van de faam Niet wetend hoe hij zijn leven zal opbouwen Maar ondanks dat gaat hij de wereld tegemoet En pompt zijn vleugels vol met bloed Hij vliegt verzekerd over de heg Zoekend naar zijn levensweg Ik kijk met grote ogen naar zijn cocon Die hij als rupsje…

Er dwarrelde een kind mijn leven binnen, één en al lente en vrolijk jolijt. Haar leven moest nog beginnen; Het mijne was al bijna uit de tijd. De frisheid van heur haren danste om mij heen, bedwelmde mijn zinnen en bracht mij terug naar tijden lang heen. Vervluchtigd, Verloren, Vergaan in de tijd. Haar lipjes, zo roze, weken vaneen…

dichter bij het vuur smeedt metalen taal aaneen laat woorden vonken de taalsmid verbeeldt blaast het leven in ijzer zijn witheet geheim de meestersmid gloeit hamert op zinnen van vuur neemt taal in de tang laat talen branden temt gloeiende taalijzers vuurvliegjes dansen boven een vuurzee zweven liefde en de dood dichter bij het…

altijd maar naar woorden en momenten van vertedering zoeken terwijl je weet dat ze moeilijk te vinden zijn toch zijn er nog dichters die niet van ophouden willen weten en blijven dichten tot de dood een punt zet achter het leven…