Alle inzendingen over diepste punt

ik heb het gehad en daarom schrijf ik een gedicht in klad, de ruwe versie niet herlezen niets herschrijven niet netjes zet ik er een punt achter…

ik zet een punt zomaar zwart van tint het blijkt meer dan een stip die is minder ruimte gegund doch wordt vaker in de verste verte bemind zo toon ik enkel soberheid met een pen en wordt dit teken vaak als onbeduidend beschouwd maar ook getuigt het van een einde soms onverwacht men had dan liever aan een verwachtingsvolle…

Gij grote, wijze mannen, Die, in uw schone schriften, De komma's en de punctum's, De stippen en de strepen, Zo kunstig, weet te plaatsen; o Grote, wijze mannen! Al ben ik juist geen schrijver, Toch weet ik, in een reden, De komma's en de punctum's De stippen en de strepen…

mensen O-monden Medalje-keerzijde over middernacht heen rillen soldaten (van de ruiterij kanariegeel) en bruine paarden Het is zeer moeilijk in de nacht bruin te zijn Wachten een vergeten kommando Niemand zet een punt…

Cumulatief en echt in het diepst van mijn hart zou ik heel graag willen dat het weer wordt zoals het ooit begon *of in omgekeerde volgorde…

Ik zag wat op een liedjesfestival kan, Hoe al die landjes met ex-Joegoslaven Elkaar voortdurend alle punten gaven, En snapte toen geen bal meer van de Balkan: Als ze elkaar zo graag die punten geven Waarom zijn zij niet bij elkaar gebleven?…

Trappelend van ongeduld, nog even wachten groei is zichtbaar aan de buitenkant Niet wetend wat we kunnen verwachten of wat er straks in het wiegje belandt Zeker is dat je welkom bent en dat je met liefde wordt omhangen Ons geluk is ongekend je stilt ons diepste verlangen Een wens staat op uitkomen nog even geduld Het overtreft onze stoutste…

ik wist dat jij zou komen zag de horizon oplichtten door fantastische bloemen in je handen en je lach straalde al van verre jouw warmte in je ogen sprankelden ondeugende beloftes om ooit in dat geluk te mogen spiegelen want uit het diepste zuiden komen altijd de mooiste bruiden we leven in seizoenen vol records de een nog…

op blote voeten in het natte gras de liefde lijkt te verdorren achter het huis op de heuvels aan haar horizon…..ruist de zee vliegen de meeuwen haar vrijheid hou van mij…..zingen de golven bruisend is de branding rivieren monden uit,meanderen om te eindigen in het zand haar ogen dragen de kleur van hoop haar mond vertelt haar diepste…

hoor de stilte ontwaar 't levenslicht streel de ijskristallen uit je lieve gezicht aanschouw de sneeuwvlokken schitterende winterpracht zwierend dansen in deze koude kerstnacht voel de liefde van mens tot mens werk samen aan wereldvrede dat is mijn diepste wens ~*~…

Wat mij ten diepste stuwt en voedt wil ik delen met jou en met velen; wil ik zaaien en begieten, vruchtbaar laten worden en stralen, zoals licht dat niet verborgen kan blijven onder een bank of in een hoek van de kamer, maar trilt en uitdijt tot vreugde en verkwikking van de ziel.…

de diepste verlangens blijven vaak onuitgesproken. we vermoeden ze wel maar we horen ze niet. daarom zien sommigen soms overal spoken en anderen blijven , met een kluitje, verscholen in ’ t riet.…

je draait je langzaam om naar mij en kijkt me langer aan dan kan je klinkt mij aan je echte oog en laat geen uitweg voor me vrij je spert het oog een trage deur en kleurt het blauw lichtgevend blauw je roert je niet je houdt heel stil en vangt me binnenin je diepste kleur je laat niet los je kleeft je aan en trekt mij vast in jou omhoog…

In de ziel van mijn hart Zit je op mij te wachten Ik hoor je, zonder bij je te zijn Je angsten kan ik zien, ik voel je pijn Ik weet waar jij wilt zijn Diep in mijn gevoel, daar ben je het liefst stil zonder iets te zeggen, ben je toch in staat om je liefde uit te leggen Zonder iets te doen, weet je mij te raken Kan ik zomaar blij worden…

Vlak voor het sterven ben ik gewekt uit een onbegrensde niemandsland, de uitnodiging van de dood - voor poorten van de waan – voor mij als diepste dromer in baatzucht geleerd om toch maar af te slaan, kenmerkend voor het hele traject, de droom graveert met scherpe naald de duizend teksten van z’n gedachten in het geaderd marmer, mijn…

De pijn is rood Van innerlijke verwondingen De pijn is paars Van radeloze angst De pijn is zwart Van verstikkende duisternis Het enige licht is de bliksem Die de pijn nog dieper laat zijn…

Er ontspruit een stil verlangen vanuit de diepte waar jij mij raakt het gevoel waarmee ik word behangen is puur intens in schoonheid naakt Jouw zijde zachte huidige moment klopt in mijn hart zo liefdevol en warm het is iets wat ik lang niet heb gekend dit fijn signaal geeft licht alarm Mijn spiegelbeeld in helder water kijkt verlangend…

heb je hart getekend op papier maar kon het toch niet kloppend krijgen geschilderd op het doek de kleuren in het diepste rood gevangen helaas de verf bleef aan mijn penselen hangen de vorm gebeeldhouwd in het hardste steen echter ook met schuren en polijsten kon ik het juiste ritme niet bereiken uiteindelijk heb jij je hart aan mij…

mag ik dalen in jou verdwalen voordat de laatste kus ons slapen sust we vlogen samen jij vitaal in diepste donkerblauw zo wolkenvrij je ging hoger dan je veren konden dragen ik relativeerde kwam je halen in dalen verloor ik ook de enig laatste wilde veer…

spoken omdat ik niet altijd kan dealen met de pijn zal ik steeds die naam reciteren mijn hart is niet stuk er is een scheur geslagen zo plotseling onderbroken totaal tegen mijn wil is er een rouwopleiding waar ik dat gat kan leren repareren misschien door niet vergeten herinneringen van ons geluk steeds op te vragen uit de diepste…

roep tegen het donker in de holte van de nacht eerder dan woorden komt de gedachte aan het diepste blauw op de dag dat de vogels komen en ik zal gaan…

Tot in het diepste rilt Mijn merg, mijn gebeente, als Gij u Als stip vertoont slechts, Poëzie. En bleek verwacht ik u in stilt.…

Spelonkologen vonden zeer onvertogen mijn onvermogen…

De diepste gedachten liggen op de huid van het bestaan Dieper vindt men slechts wat aarde knollen wortels en wat puin Zoek dus niet verder Alleen een huis heeft een verdieping…

Gedichten punt vond dat maar raar. Tja. René Char of Dickinson dichtten toch graag één distichon. Je vraagt je af: Kan dat dan wel, in netgedichten punt en el?…

Gebrandmerkt door leegte In een eindeloze mist Vacuüm getrokken In het diepste diepste zwart Mijn hart geamputeerd En ik schreeuw en ik huil en ik vloek en ik tier Geluidloos.…

Nederland het 'coke-punt' van Europa!…

Nee, tot het eindsignaal klinkt, stopt het nooit, geen punt voor hen aan wie geen einde lijkt te komen, boom die tot de hemel reikt de gööje zet een punt, ’t is kloar, voltooid … Aan hoogtepunten geen gebrek voor Slöetjes ze wist in vele landen uit te munten en elke wedstrijd smashte ze haar punten ook puntjes op haar snoetje: zoete sproetjes…

Er werd tweehonderdduizend kilo goud Plus vierenhalf miljard contant als vracht In krap een maand naar Zeist overgebracht Daar is een gloednieuw 'Cashcentrum' gebouwd Dat dit in het geheim moest, valt me tegen Ik had er dolgraag iets van meegekregen…

Wat monster uit het diepste der hel Sloeg hem de klauwen in 't bloeiend gelaat? Wat monster? Ha! als de lente zo schoon Was zij die de schande bracht over zijn hoofd, Als het dons van de zwaan zo blank en zo zacht Was de hand die voor eeuwig zijn eer heeft geroofd.…