Alle inzendingen over dis

De waarheid is een brood slechts goed voor scherpe tanden; Een spijs, die aan de dis liefst elk voorbij laat gaan; Een boek, dat menig slechts gedwongen neemt in handen; Een bruid, waar naast geen mens als bruigom graag wil staan.…

Kijk, drie maal daags een goed gevulde dis, Zorgt dat er nooit tekort aan cellen is.…

Waar sawa’s nattig liggen te drogen In alles verzengend zonlicht Oogsten zij pijnlijk voorover gebogen Verschroeide ogen op zuigend slijk gericht Vermoeid verlangend naar de dis Waden zij moede naar bamboehuisjes Waar hun wacht rijst met zoute vis…

ik zwierf rond met een pleister op mijn mond tegen het schreeuwen omdat ik niet vond wat de meeuwen mij met hun vluchten wezen zag ze landen en uitdagend kijken zij wilden niet wijken heb tegels verlegd stenen gekanteld maar hen niet verjaagd want het land is hun dis in het gaan over lijken die link had ik tot heden gemist…

de kerst mooi aangelicht een smakelijke dis een hang naar vrede in gezang in overlevering de kerkgang maar de boom is kunst de lunch weer overdadig en kerkboeken overjarig het stille nacht door drank verkracht de vrede uit elkaar gespat de boodschap wordt weer niet gehoord door de verpakking in de kiem gesmoord…

je hebt me laten wonen in je kamers, een huis vol dichterswoorden ik heb er gezeten aan tafels, een rijke dis van smaakvolle verzen verslond de letters van gespijzigde zinnen met gevoel doorspekt ik was daar nooit alleen in de geschreven klanken heb ik jouw stem ontdekt * opgedragen aan julius dreyfsandt zu schlamm *…

Met de kerstdagen in zicht Baden we ons weer in glitter, glamour en sterrenlicht En zitten we met z'n allen aan de dis Verlangend naar het kerstmenu Maar dat geldt niet voor iedereen Want velen leven in diepe duisternis Zij voelen zich alleen Denk dan even een moment aan hen Dan pas voel je de dankbaarheid met al je geliefden om je heen…

Dwing me niet te zitten aan je overdadige dis de glibberige oesters met lauwe champagne zwaar gedateerd Schotel mij een maaltijd voor van licht ontvlambare spijzen en schenk mij klare wijn in de grootste kelk die je kunt vinden Dan zal ik klinken op jou in nooit geschreven noten en, trotse heldin van alle jaren, mijn beker in één teug…

schreeuwt luider dan de oude melkboer van toen je weet je kan het allemaal niet nog eens doen het toetje moet bedorven zijn waarom anders heb ik buikpijn voordat ik ook maar één hap genomen heb het huis heet geen Zonneschijn meer dat was ouderwets het heeft nu een naam die iedereen al vergeten is en als zodanig past het prima bij de dis…

Hou toch eens op met 't blank correct gezeur dat Sint geen Zwarte Piet in dienst mag nemen dat noem ik regelrecht racistisch framen Op grond van wat? Z'n antraciete kleur? Welke sadist verpest hun werkrelatie van eeuwen her? Da's pas discriminatie!…

De dis is bereid, de pot hangt te vuur, Gevuld zijn kist en kasten, Maar 't is geen leven zo op de duur, Al heb ik meer lusten dan lasten. Och, trouwd'er het blonde Marieke met mij, Dan wist ik, waarvoor ik den dis berei. Blaas, windeke, blaas, en molentje draai! Vivat het mulders leven!…

Dis net of die Vader sê 'Vertrou! My blomme sal groei oor die kranse van rou, Ek gee weer terug wat gegee is aan My: waar blomme gesaai is, sal blomme gedy.'…

Gezeten aan de dis Komen spijzen voorbij In overvloed, rijkelijk bedeeld Borden vol goede moed Hunkeren jeukende magen Naar verlossing in genade Drijven vier jaargetijden Op een bed van bier en wijn Verstrooit geluid in gordijnen Met verdwaalde woorden bedrukt Wisselt het licht van wacht Quattro stagioni, een erehaag Is er koffie…

Ik heb haar aan mijn dis genood. En oh, de aanblik die het bood, Toen haar mond zich gulzig sloot Om des poedels rechter achterpoot. Mijn mooie buurvrouw Adelheid, Heeft mij toen bij drank en spijs, Doch zonder mijn verzet verleid, Als ware ik de poedelprijs.…

Zo leg ik heden op uwe dis, Een handvol van deze bloemen. Gij hebt er gewis wel eens mooier aanschouwd, Die frisser en fleuriger blonken; Maar hebben ook zij niet haar hartje van goud, Dat hemelse dauw heeft gedronken? ----------------------------------------- Openingsgedicht bij de dichtbundel 'Madelieven' (1869)…

Beuzelen en talmen met verstilde blikken in half vergaan schemerlicht ze vertoeven hangend in mijn tijd in opgeloste tijden en halve tijden de dis duimendik onder vleugelslag een albasten schemering als enige dimensie rafelig en wazig de kaders waarbinnen alleen fantasieën wonen hullen zich in zweverige sluiers wikkelen mij in weemoed…

Hij vult wat ik ten diepste mis, doorstroomt in mij als ader als alles mij te machtig is, en bid ik om vergiffenis voor vijanden en dader beleef ik Zijn getuigenis, dan nodigt Hij mij aan Zijn dis vol troost en vol genade. Als alles mij te machtig is beleef ik Zijn getuigenis.…

De mensen zuidelijk van Zundert vierden zo'n uitgebreide dis waar ieder héél aanwezig is. Chrislaure werd daar diep bewonderd en bij het derde hooggeheven glas zong iedereen hoe mooi ze was.…

Probeerde je te volgen op ‘t smalle pad langs het water maar je spoor was twijfel vermengd met vlagen mist ooit wist ik blindelings waar je heen wilde maar nu ben je vooral een raadsel voor me onze harmonieën klinken voornamelijk in dis geef me dan in elk geval alleen een kleine hint die ene zuivere toon al was het dan maar als…

iedereen maar waar het kruimelde en brak werd het met het vlak van de hand van tafel geveegd restanten die toch de spanning en sfeer hadden gesmaakt van het vergaderstuk dat door iedereen tot maaltijd was gemaakt van producten uit het land van herkomst met de versheid van de dag die met trots en vol overtuiging naar de dis…

ik neem uit het medicijnenkastje een aspirine en een dosis filosofie die de stoelgang bevordert en helpt bij de afvoer van afvalstoffen zoals een wandeling op het strand het schuldgevoel doelmatig afweert neem ik vrede met het keukenwerk en dis gedienstig het avondmaal op want ik heb zo waar de schijn tegen kan niet even schuilen voor…

Het Schriftwoord blijkt maar al te waar: wij worden wijzer, ieder jaar met minder monden rond de dis. Wij spreken er niet over waar wat dierbaar was verdwenen is, maar koesteren een stil gemis dat allen weten van elkaar.…

Al ga ik in een dal van diepe duisternis ik vrees geen donkerte, geen enkel kwaad, maar ik mag zitten aan een koninklijke dis dit voor de ogen van wie benauwdheid beraadt. Ik kan de zalfolie op mijn hoofd verdragen. Mijn beker is nog meer dan overvol gegoten voor de ogen van allen die mij beklagen.…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

Zwaveldampen ontsmetten het gebeente van de te laat vertrokken gastheer wachtend tot al het feestgedruis bedaarde Nog regent het as over vergeten jassen waarin versteende grimassen veel duiden maar niets meer zeggen voor doden stil en niets meer uit te leggen Voor eeuwig lijkt de dis gedekt in kringen lava, in roet gevlekt Ooit zal de…

Je ego streelt en geeft je macht De wereld ligt tegen je voeten aan Kom dan, toon je ware gezicht Mister macho je gedrag is dom Vrienden zullen je verlaten Je wereld is zo hard en krom Ik daag je uit laat je voelen Dat je ego alleen maar lucht is Je macho masker zal ik vertrappen Voor jou is dit een vette "dis"……

En nee, ik heb me niet vergist: want haar vlees, zo gezond als vis bekte, achteraf gezien toch veel lekkerder dan jouw bloedeloze dis.…

één bord minder op het damast één kristallen wijnglas is ongevuld één bestekset blijft in de doos één zilveren servetring blijft leeg één pakketje minder onder de boom één kerstwens blijft onuitgesproken één kerstlied wordt niet gezongen één “zalige kerst lieverd” mist er Dit zal vanaf nu elk jaar weer één groot gemis zijn aan de volle dis…

Zingen daarom zullen we, aan de dis zowel als op het werk, heel hard de trappen op en af zullen we lopen, het thuis op een onmatig zoenen zetten.…

Voor velen is de kerst alleen het feest van lekker samen zitten aan de dis, wat dan meteen een mooie reden is zich boordevol te vreten als een beest. De kerstversiering in en bij de woning zal naar men hoopt het naakte feit verhullen, dat beesten zich met and're beesten vullen. De paus veroordeelt deze schertsvertoning.…