Alle inzendingen over donker

Gebroken, door problemen meegesleurd, Geëindigd in een donker gat. Verwaarloosd, door verlangens achtervolgd, Maar nooit echt iets gevoeld. Geraakt, door woorden een ander geworden, Maar nooit mezelf geweest.…

jij en ik niet langer meer door donker omknelt maar wild en ongerept in breedbeeld onderweg waar wij door licht en helder liefde als groeiende bron van inspiratie leren kennen…

onder een tapijt van mist leg ik ’s avonds geduldig al m’n vragen in afwachting van antwoorden laat ik het donker er een nachtje over slapen in de hoop dat ochtendzon helderheid zal brengen…

ik zie je, schielijk weggeschoven door de wind je schijnt met een lichtgeraakte rand heel even ben je helder zie ik in het donker jouw licht en dan verlaat je de aarde door de wolken gedicht…

Zijn stem overstemde alles maar de sneeuw bleef het was donker en koud die nacht.…

als modder in donker en koude het overneemt wanneer warmte verloren is zij bevroren tranen weent denk ik terug aan wat ooit zomaar gegeven werd op die zonnige dag een zoentje…

Een traan in het donker gehuild in het licht van de maan Een traan verdwaald in onzekerheid niet wetend hoe verder te gaan Een traan radeloos de zoveelste verloren in stilte kijk jij me aan...…

De straal van de fontein lijkt in het donker op de DOOD. Hij wenkt naar mij! Met zijn tanden bloot. Maar 'k wil niet gaan. Al zie ik alles somber in... Gaan heeft geen zin. Ik wil verder leven en nog veel vreugde beleven!…

Er ligt een sloot met donker water tussen waar ze is en waar ze wil zijn. Ze zou kunnen stappen, dan is ze waar ze wilde zijn en niet meer waar ze was. Maar zou ze stappen als ze wist dat ze niet meer terug kan? Zou ze dan nog willen, ook als Ruby kon?…

ver weg verder dan ik van jou onvatbaar omdat de rozen niet rood zijn in mijn hoofd de hemel onbeloofd is donker als de wereld omdraait als jij de as in mijn hart allang vergeten was…

Blijf bij diegenen die je een beter mens maken Omdat ze naar je luisteren je begrijpen Een band die nooit verbroken wordt Blijf bij diegene tot het donker is zodat je zelf weer genoeg sterren kan zien…

Ogen als sterren, dromerige glimlach, witte oordopjes, half verborgen in dat lange donkere haar. Opkomende verlegenheid, verliest 't van nieuwsgierigheid: “Wat luister je?” “Coldplay” Laat ook maar.…

het regent ik luister het is donker het regent weer ik hoor regen op het ijzer van mijn balkon ik denk en ik denk aan regen en hoe de regen kan vallen denk ik aan jou maar weet niet waarom…

Ik hoor je niet maar 'k zie je schaduw omzichtig tot mij komen mijn rug naar de zon je zou me willen strelen maar 'k schrijf je neer je handen voel ik niet noot-donker zijn je ogen…

Eeuwige word je genoemd - Jij die mij doorleeft En met nauw'lijks Hoorbare vleugelslag Mijn gevoelsoppervlak Doet rimpelen - Jij die in mij het licht Brengt dat het donker Aanraakt en verdrijft…

het was donker en je keek in gedachten naar de natte grond maar opeens keek je naar de na-blauwende lucht en je zag een spoor van licht zo helder dat het eigenlijk onmogelijk was, misschien alleen maar omdat je keek…

Donker dat Mij vasthoudt Tot ik deze Tunnel verlaten Heb - na minuten Die eeuwen zijn Zie ik in het Groene land Dat mij omgeeft De eeuwig grazende Koe, die het leven Beter verbeeldt Dan ik het ooit Verbeelden zal…

Jan de fantast aan de drank Hij had het gemaakt En dan pas bedacht Een donkere dag Een heldere nacht Er stonden paleizen Met zilveren daken Maar in de ochtendmist Waren ’t heksen en draken…

Brandt zoveel mogelijk een kaars als het donker wordt, somber blijft Want een brandende kaars geeft: licht = hoop = warmte = gezelligheid een fijne herfst en winter toegewenst!…

Ik wou een verbintenis zonder mij hij voelde zich verbonden ging en nam mij mee nu ik mijzelf verloren heb het daglicht niet voor handen is scheur ik het donker uit mijn zien en mijn gezicht verbleekt ik had de liefde niet begrepen…

sierlijk laveert zij als op wolken gedreven tussen donkere diepten en hemelse hoogten de tijd trotserend deint zij op golven haar ritme van leven haar eigen weg volgend…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

de nacht ligt gebroken aan mijn voeteneind een maan die geen verlichting geeft hoe donker kan het zijn verstrikt in kluwen van herinnering zoek ik naar rust in het vocht van angst trachtend een zonsopgang te wekken…

Over van alles Heeft hij zich druk gemaakt, Zorgen die nooit Konden wachten tot morgen, Het hier en nu geteisterd Door donker dat hem de adem Dikwijls beneemt - Nu is alles anders En beseft hij dat Alles wat hem bedrukt Niet meer is dan hooguit Lucht in de eeuwigheid…

Als een bedelende kandelaar in het donker Als een rivier in zijn stroom zoekend naar de zee Als een vogel hoger zou vliegen dan hij de lucht kan zien Als een mens verloren zingt naar haar ziel Dan gaat daar mijn alles en voor even.…

alleen de zon zag dakloze tranen die tevergeefs zochten naar een warme woning en kwam vurig achter donkere wolken vandaan om ze in het hemelblauw te laten verdampen…

zeg dat je haar nog hebt de taal je niet verweesd bent van het woord je het drijfzand niet zal zoeken zeg dat je een vogel ziet in de wolken je ziet hoe donker water lichter wordt je met me wacht tot je spreken kan…

je buik is volgeklad met onverteerbaar jij was platter en zatter dan de wereld verbijsterd heb je morgen als eeuwig gezien gevangen stilte met donker vermoord ik heb je gelezen je woorden gehoord…

je buik is volgeklad met onverteerbaar jij was platter en zatter dan de wereld verbijsterd heb je morgen als eeuwig gezien gevangen stilte met donker vermoord ik heb je gelezen je woorden gehoord…

hunkering naar het licht  dat het donker laat verdwijnen naar de tijd dat de angst  is overwonnen  naar ontsnapping  uit gedachten  die beperken hunkering  naar innerlijke vrijheid in een leven dat leefbaar is naar acceptatie  omdat het is zoals het is…