Alle inzendingen over doorgronden

Je werd gedragen op de vleugels van de tijd in een dimensie, die een mens niet kan doorgronden. Verborgen in de schoot der eeuwigheid; totdat je naar de aarde werd gezonden. Om je ogen in een wereld op te slaan die tastbaar is; slechts éven wordt beleefd. Een fractie in het eeuwige bestaan, maar leven...dat zo'n grote waarde heeft.…

Woorden van stilte van leegte en pijn waarvan steeds weer iets anders de oorzaak kan zijn Woorden van stilte bepalend en toch niet gekoppeld aan gevoel zodat je ze eindelijk ziet Woorden van stilte herhalen en doorgronden ze komen nu tot leven alsof ze nooit bestonden Woorden van stilte gedachten en zorgen maar eenmaal opgeschreven…

Door de vale lens van ratio rimpelt een levende reflectie het bewustzijn van een landschap in adagio door het oog van de vulkaan keert materie zich naar buiten er is geen regen die vertroebelt of overspoelt slechts de ruimte is omarmd door de ogen van weerspiegeling de zin van het doorgronden wordt overstemd door zuiver stilte essentie…

nieuwsgierig is ‘n gevoel een ingeschapen drang te willen weten hoe de wereld in elkaar steekt er op te anticiperen om niet verrast te worden door onbekende gevaren achter verre horizonten kracht achter wetenschap die ons jaagt in het atoom dwars door het universum de nooit eindigende poging de wereld te doorgronden controle…

horizon verlaat geijkte wegen het lijkt onbezonnen dom maar ik wil weten wat er achter ligt Zo ook achter bijna elk gedicht zit een gedachte niet te bevroeden ook al is hij klaarblijkelijk nog zo licht vaak blijft het bij vermoeden de horizon zul je nooit bereiken altijd blijft het bij respectvol in of opgetogen kijken zo ook het totaal doorgronden…

0p mijn stille plek Ergens teruggetrokken In eigen gedachtegang Hoeft niet alleen Kan ook tussen mensen Mijn eigen dromen Mijn eigen fantasieën Over mijn eigen leven Probeer ik te doorgronden Waarom één loopt met problemen De ander het leven toelacht De één is sloeber De ander draak De één is Donald De ander Dagobert Ach, ’t is…

Als ik even vluchtig achterom kijk weet ik dat je daar zult staan we kunnen steeds minder zonder elkaar en toch ook niet samen het is gevoel niet te doorgronden gewoon van liefde en het spel ik kijk je aan en glimlach omdat ik weet dat het goed zal gaan ik temper geen gevoelens meer want waarom zou ik het verbergen ik voel me er gewoon…

Ik ben wie ik ben maar weinigen weten mij te doorgronden. Denk maar rare dingen over mij, want of je het nu echt denkt of niet, ik denk toch altijd dat jij het denkt. Zeggen wat ik denk, daar heb ik geen aanleg voor. Zeggen wat anderen denken, daar ben ik dan weer een talent in.…

veld het zal beslist niet lang meer duren dit zijn de laatste levensuren van eens een trotse voetbalheld hij wordt door helse pijn gekweld hem trof de zwaarste der kwetsuren men vreest een aantal botfracturen het slachtoffer is uitgeteld dan rent een schim en niet veel later beschouwt een oog de breuk of wond de toestand wordt al snel doorgrond…

van dat ene moment hoe kan ik zonder prangende vragen of jouw angst te doen dagen toch zeggen ben een vent luttele seconden waarin je geest nog rent altijd afgekeerd van dat ene moment ben een vent en sterf want de eenvoud van dit alles niets meer te volbrengen laat geen tranen plengen want luttele seconden zijn eenvoudig te doorgronden…

ik schuw de hemel in het paradijs zij groeit in terminaal terwijl ik liever blijf in elkaar is warme liefde eindelijk gevonden waarvan we het bestaan nooit echt konden doorgronden in de boom met appel en de macht over bestaan laat ik de slang zijn duistere gangen gaan maar hap niet op bevel ik weet het ondertussen wel wantin…

De vaardigheid oefenen om kritisch te zijn gebaande paden te doorgronden ze te durven toetsen en de beste aanpak te kiezen Ik ken jullie namen nog Hoe is het jullie vergaan? Zijn jullie reuzen geworden? Reuzinnen zonder de ijdelheid van de mensen, die niet durven door te bijten als het erop aankomt?…

Een groene en een bruine vlieg vermeien Op de tafel naast mijn schoot Soms op mijn blote been of tenen En ik drink koffie Een vuilniswagen met klagende sirene Doet mij een verte beseffen Die ik zien, voelen En ook niet doorgronden kan Ik vergeet alles Tijd om me weer op de liefde te storten Nog één keer vullen dat leeg Wanhopig ongewassen…

De vroege appelboom met meer gewicht dan fruit een kroon die naar de hemel reikt even diep als zijn wortels de gronden doorgronden in deze onvoorwaardelijke verbintenis ene is vrij om zichzelf te verliezen, mijn moeder. Hoe ben ik dan zo ver en krom gegroeid?…

Toen ik stierf in jouw handen op een grond steenkoud wist ik zeker wij zijn zo oud zo oud als de waarheid in het heelal Toen ik moest doorgaan bitter proeft die traan na verlies in ons bestaan waarom wij daar staan onder zon sterren en maan Toen wij dat eenmaal konden doorgronden waren wij nooit meer vrij het is te laat hij vliegt…

Een jonge vis in de zee der tijd Wordt door zijn moeder voorbereid Kan nog alles aan haar kwijt Een jonge vis, een zee van tijd Zwem maar, visje, ongebonden De angst voor pijn is te doorgronden Niemand zwemt altijd ongeschonden De zee van tijd heelt vele wonden Zijn blik, al wijzer dan zijn jaren, Ik zie hem naar zijn mama staren...…

en als je mij hebt doorgrond, weet dat er daarna niets meer komt wat jou nog verbazen zal in mij jij mijn restwaarde afschrijft waar ik liefheb in ons trouwboekje geen beroering meer voelt aan de andere kant van ons bed waar ik al jaren niet meer kom je mij plichtmatig welterusten wenst verval ik in het stilzwijgen van ons huwelijk…

ik leg je weer neer in mijn droom zodat we niet ontluisteren of verzaken in een maaltijd gelijkend op honger, op geannuleerde genade als voorzetsel buiten zinnen laten we de volheid van hunkering doorgronden laten we afwijken van stoepranden, elk fossiel kun je ontkalken samen gaan we bestaan om werelden in kaart te brengen sta…

Vandaag gebeurde er niets van belang, we zaten Far Out op een strandterras – alle ruimte zon op mij, wind op mij, vrij de wereld en mezelf ervaren een meeuw doorgronden, haar aandacht voor gebakken vis, in een oogwenk de salto van de surfer in de verte voelen in mijn bloed, de mensen in en uit ademen, radslagen door mijn lichaam…

briesende leeuw, de briesende leeuw het felle beest gaat rond hij zoekt een prooi om te verslinden het was zeer goed, tot hij ons vond hij greep ook hem, die lieve jongen hij greep ook hem, totdat die lieve jongen niet meer kon en hij nog één keer bad Nee, hij sméékte om verlossing nog even thuis, een warm onthaal hij kon de wegen niet doorgronden…

Staat van ontvluchting gezamelijk broederlijk zie hier de drie musketiers Liefdevol vertrouwend kwaliteits staal bestrijdt geschreven oppervlakkigheid Ogen doorgronden ziel, pijn vlamt op naast een poel van ongebluste lust en bitterheid Blijf nog even en streel mijn ego nu eens met zaal leegte en pseudo intellectuele persoonlijkheids…

Waar ik naar hunker Is een vrouw Waarbij onze zielen Elkaar kunnen liefkozen En strelen en De diepte van de ziel Kunnen doorgronden Om dan samen af te dalen In bezielde echte authentieke Passie waarbij ook de zielen Tot een orgasme kunnen komen Dit is waar ik naar hunker Een vrouw die eveneens Eerst de liefde wil bedrijven op zielsniveau…

Waar ik naar hunker Is een vrouw Waarbij onze zielen Elkaar kunnen liefkozen En strelen en De diepte van de ziel Kunnen doorgronden Om dan samen af te dalen In bezielde echte authentieke Passie waarbij ook de zielen Tot een orgasme kunnen komen Dit is waar ik naar hunker Een vrouw die eveneens Eerste de liefde wil bedrijven op zielsniveau…

Een wens om gewoon te mogen zijn in wie je bent, oordelen, veroordelen, daar is men goed in, meedogenloos niet iemand kunnen doorgronden, weggedrukt in onzekerheid, verschrompelde krent.…

Zolang de aarde ons warm laat draaien en wij haar trachten te doorgronden beter niet aan haar kern geraken want het verschil zit daarbuiten in ons.. waar wij met ons gebruik denken te groeien naar voorspoed en geluk bij hogere waarden beter toeleggen naar minder liefst tot maar 1,5 graden.…

Om je gevoel te doorgronden En het schoonlikken van al je wonden Elkaar rust en vertrouwen geven En eindelijk weer te kunnen leven…

Vergeet het maar Ik ga niet huilen Ik lach Al kijk je dwars door mijn inktzwarte gedachtes heen Je zult mijn hart niet raken Want mijn hart is een deur zonder slot Met een muur van ijzer die je met die lieve lach nooit breken zal Kijk me maar diep in mijn ogen je zult niet vinden wat je zoekt probeer met te doorgronden je stuit…

Laat de maan maar varen, die maar weigerde om rond de aarde te draaien, als zou hij willen doorgronden hij vertelde dat liefde, niet altijd op dezelfde manier als de sterren, ten dienste op de aarde kan vallen.…

van gedachten redeneren over brengt verlichting optreden in onstuimig voortgaan steeds weer hetzelfde vastgezet in zijn wezen brengt hij de dag naar de nacht er zal weer rust ontbreken denken over zijn leven intensief is wanordelijk terug naar het bewuste ik intreden in zijn diepste binnenste slaaf zijn in weten nooit te doorgronden…

Ze keek naar me alsof ze mij tot in het diepst van mijn ziel kon doorgronden en die vrouwen vind ik best een beetje eng, normaliter, maar zij deed het liefdevol.…