Alle inzendingen over doornenkroon OR weten OR onwetendheid

Omdat alles alles is helemaal zonder niets en uiteraard toch ook al het niets van het heelalles is niet alleen het ondenkbare wat er ooit was voor het begin van de sterren en wat er zal zijn na het bestaan van de sterren maar ook de illusie van de tijd waarin wij leven en denken iets te weten van wat alles onwetend weet…

La fille Flavie s'endormait plus tard en attendant l'aurore d'or. Quelques jours après le facteur local la livrait les fleurs les plus passionantes de la ville: un bouquet de mille tulipes roses, rousses et rouges avec une carte neuve d'importance d'Antoine: "Ma réponse, c'est ta lettre douce, je t'aime."…

priemende dolk in je hartstreek Op de terugweg naar Londen bleef je kordaat en gecontroleerd je koers gaan terwijl je samen met een doordauwrussin en een aanhaakengelse de kopgroep vormde De Big Ben hamerde in je sportzetel en queen Elizabeth knielde voor haar bed tijdens haar middagdutje moge de beste winnen no mather if she is English or…

liefst Verdringen wij Wijnaldum Memphis Malen De Pay De Roon De Ligt De Boer De Jong De Vrij Oranje's roemloos falen Ongekende averij Er viel geen winst te halen Opnieuw waren de Tsjechen Veel stugger en veel slimmer Veel snuggerder en beter Maar hadden door roodLigt Ietsje meer geluk dan wij So goodbye Frank Good luck in China Or…

Existentiële diepte Die van onwetendheid Aan elkaar hangt - Je lacht, mens, Hard en radeloos, Om die ander, Of om jezelf - Zonder te weten Waar je het over hebt…

Het gif gaat snel. Mijn lever kapot. Mijn neus licht open. Bloed met snot. Mijn hart slaat snel. Opeens niet meer. Ik lig in een kist. En ben er niet meer.…

Elke wind die mij geschreven staat en de regen, soms hagel en soms ook sneeuw mij meer kan vertellen dan dat jij al weet terwijl je toch zelf alles schreef.…

het is mij om het even of de dag een naam heeft alsof het minder schrijnt daardoor nee, dat je naar buiten kijkt een bordje op het aanrecht zet en denkt wat doet die duif daar dat dit gewoon ook op dezelfde dag gebeurt…

De inwoners van Onwetendheid. Ooit beseffend, wij zijn ook een volk. Vanaf dat moment gaat de poort open. Welkom in Realiteit.…

Op het moment ben ik wanhopig ik weet niet meer wat ik nu moet verder met mijn leven leven of gaan voor jou, heftig en zoet Het opgeven van mijn zekerheid laat mijn twijfel steeds bestaan maar steeds meer moet ik aan jou denken aan hoe het tussen ons zou gaan Je bent zo anders dan de anderen familie en vrienden om me heen maar je hebt…

In onwetend tasten en handelen trager nog dan immer voorheen probeert hij wegen te bewandelen en stoot zich aan dezelfde steen alleen het spel der ingewanden verteert het leven vol van pijn heeft hij in zijn lege handen een zoete drang tot zuinig zijn éénmaal nakend door de nacht eenzaam in zijn zaligheid omdat er niemand op hem wacht…

houdt van kleineren maar het kan hem niet deren hij moet immers nog zoveel leren…

geluisterd Heb ik goed gekeken Voel ik mij gelukkig Of is wat ik voel juist eenzaam Groei ik wel als mens Of blijf ik nukkig Onvolgroeid Halverwege steken Er zijn tijden En vraag niet hoe Soms vaak Soms een enkele keer Ben ik in mijn hoofd Gewoon wat levensmoe Dan dooft het licht En weet ik het niet meer…

Er zijn mensen die zeggen "Wat ik NIET WEET, dat deert mij niet, gelukkig zijn de onwetenden". Laat U mij met de meeste nadruk verzekeren dat het enige op deze wereld dat U ooit kan schaden niet is, WAT U weet, maar wat U NIET WEET!…

op het kruispunt van gedachten hangen dromen in touwen de tijd ingaand als een klopgeest toegelaten in de zachte delen van onwetendheid op haar dooie gemak zeilend tussen duim en wijsvinger lonkend naar mijn geestgronden als voer voor mijn intellect…

Schaterlach, rode blos, piekerend haar lot. Gezagvoerder in chaos, humor en genot. Integer, warm en mooi, zwaarmoedig binnenin. In leven haar eigen prooi, nietsvermoedend niettemin.…

Ik kan er ook niks aan doen wie of wat ik ben geworden of zal zijn is de enige waarheid in hoofd, hart en ziel die ik ken en waarvoor ik alle dagen met mijn energie voor viel.…

jantje lacht het leven tegemoet straatvoetbalt panna knikkert een gewonnen pot, na hem de zondvloed jantje weet (nog) niet van het tranendal, danst onwetend een gemaskerd bal…

verslagen coupeer ik ze bewerk de scherpe punten met mijn botte mes laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in de knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien ik laat de steel weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en toch ook een vleugje pijn…

het purperen kleed heeft Hij over de zon geworpen de nacht heeft zwarte ogen maar ziet niet Hij draagt een doornenkroon loopt over een balk volkomen in balans Hij sleept de wonden van de wereld, kijkt niet om tot ze flinterdun als vuurvlinders verbranden in de zon ik zie Hem gaan Hij draagt een gouden kroon de Mensenzoon…

vastberaden coupeer ik ze bewerk de botte punten met mijn scherpe mes, laat me niet langer misleiden door de zoete geur van beloften in een knop een doornenkroon verliest zijn kracht als er geen wil is om te snoeien de steel laat ik weer dragend zijn wat overblijft is rozenhout en een heel klein vleugje pijn…

nog brandt de zon in kleur door glas in lood staan heiligbeelden hand in hand gevoetstukt langs pilaren maar in de schemer van religieland hangt hij genageld aan het kruis voor ons heeft hij de geest gegeven na doornenkroon en marteling waar is zijn boodschap nu gebleven is vrede slechts bereikbaar voor een enkeling…

was niet jouw laatste woord ik vroeg er ook niet naar want ik voelde het andere woord alsof het van mijn lippen rolde en licht gaf aan het weten misschien was onwetend wel het mooiste woord juist in die dagen ja, juist in die dagen…

woorden zonder woorden spreken sprakeloos tegen warme adem in in tegengestelde richtingen kijken ogen onwetend zonder begin eindeloos verlangend tegen al het weten in zonder einde eindeloos dromend samen in eenzaamheid dromend van het begin…

Ik ben de gifkikker, de groene koning van planeet Lexania Geen queen kan mij swipen maar jij kunt mij liken mij, met mijn felgroene doornenkroon op mijn voor een halflang bruinharige seniorpensionado volgens de mediane mondaine date vretende geruisvrouw toch meer dan gemiddeld juvenaal ogende spetterende tetter totte mij of…

Kijk, hier zwijgt pieterman nu als het graf Danst liever met de kinders voor de ramen En spelt - op afstand - buitenlandse namen Alichoa, Far Ör en Sönke Drav Waar zijn Endymia en Rosamunde Roskilde, Haviland en Erdoman? Ik wou dat ik hun namen nou eens kan Reproduceren, 't lijkt wel Volkenkunde!…

het duizelt mij als ik aan Karma denk onzichtbare draden van ooit ervaren levens steeds weer opnieuw dat draaiend rad waar ik in onwetendheid mijzelf gebonden weet kiekeboe zegt de ooievaar klap eens in je handjes…

De boodschap is te hard gedachten te verward niet te weten niet te voelen realiteit vervangen door vergetelheid verdrinken in de roes van zware rode wijn alleen maar drijven onwetend blijven tot het verdringen begint te wringen met elke werkelijkheid…

Aan een kruis werd Hij gespijkerd, droeg een doornenkroon... Is geslagen en gemarteld, terwijl hij was Gods eigen zoon... Als een mens heeft Hij geleden, erger nog: Hij zweette bloed, was van mens en God verlaten... ging drie dagen hellen tegemoed.…

Je wacht op mij Mijn nare droom In mijn bedje Warm en schoon Ik durf mijn ogen Niet te sluiten Alle pijn komt Van buiten Ik ken mijn angst niet Ik ken jou niet meer En ik weet Dat je op me wacht Iedere lange nacht Je bent mijn angst Onwetendheid Wil ik het weten Of krijg ik spijt?…