239 resultaten.
Protogasme
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 123 Alle uitgeademde eeuwen zijn
Het vulkaanas van mijn bodemlagen
Ongedesemd, in aards vet gedoopt
Als zodanig verstopt in bronstig moeras
Opgetrokken uit ruwe verbazing
Slechts dagzomend met wenkbrauwen
Dorstig geurend naar klamme keldermuren
Kruipend, schuimend, bij vlagen met aderjeuk
Tussendoor zoek ik het zaad van morgen…
Het conflict
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 61 enige tijd later ontstaan
de mooie vormen
en kleuren; zij
opent haar hart
op vruchtbare aarde
gelijk een wilde bloem
dorstig slurpend bij
het opgaan van
de prille ochtendzon
en smoort als
de stekende
rode ploert de
gouden akker
op 't hete
middaguur
verzengend als 't
kanonnenvuur…
Levenselixer
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 1.994 Het elixer van het leven
staat schuin op de dood
van gevierde dagen
komt tijd tot nood
Bestrijd het einde
met klinkende hamer
met dorstige geest
en elixer tezamen
Voed het tijdperk
met het suggestieve
met verdrongen ideeen
en het progressieve
Hunker het uitstel
dagen versmijten
aftellen verwoesten
en jeugd verspreiden…
Plichtsbetrachting
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 80 U vraagt nu: ~En die laptop dan
die heeft toch niets van doen
met dorstig gaardengroen?~
Als ik daar NU niet achter zat
had u van mij geen vers gehad.…
Zo laag op de aarde
hartenkreet
3.0 met 16 stemmen 934 rivieren die stromen en groeien
verdwijnen in het dorstig land
nooit de zee zullen bereiken
maar wellicht ondergronds
hun zoetwatermeren maken
wachtend op de wortels
van groene wijngaarden
samen met de trage aarde
tot paarse druiven en bloed
de lach van een gelukkige vrouw
van een man en een schreeuwend kind
haalt water van…
" Opus dei "
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 296 Tussen de lippen
kastijdt een dorstige ziel
‘Opus dei’ in verwijt.…
Verdrinken in nergens
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 99 En ik zou dwalen
in een witte woestijn
waarin de zon nooit ondergaat
en blanco een oneindigheid
mij zou beroven
van oriëntatie en denkvermogen
ik dorstig zou zoeken naar
letters die net zichtbaar
aangrijpingspunten
om mij omhoog te trekken uit
dit dodelijk moeras van nietszeggendheid.
Dit zou kunnen...…
Hordelopen
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 296 Om vervolgens
uitgewrongen dorstig
een traject
over de zwoegende dijk
tegen storm en klippen op
met aanloop te nemen.
En dan ook nog
loodzware aktetassen meezeulend.
Het volle gewicht
dat met een daverende klap
op haar bureau valt,
ontlast mij van bezwaren.…
In de vorens van sarcasme
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 194 Het mag toch niet zo wezen
dat ik mij voortploeg
in de vorens van sarcasme
en verdwaalde utopieën
benevel met dorstigheden
al hecht ik wel waarde
aan de draai wanneer ik moet keren
als de sluithoek van de zon
me donkert in de fijnste mazen
en de afdrukken in mijn huid
de grenzen bepalen
van mijn menselijke mogelijkheden
doch mijn stiel…
Laat mij maar struinen door de velden
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 98 De beek die in zijn bedding klatert
laaft me als ik dorstig ben.
Voert me mee naar vreemde plekken
die ik alleen uit verhalen ken.
En als ik 's avonds moe gelopen
liggen ga in het zachte gras,
dan heeft het pad tenslotte mij gevonden
en me gemaakt tot wie ik was.…
Ik speelde wind of zoiets
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 365 ik zag je lopen
aan het water
je blik gericht op niets
je zag me niet
maar dat is geen wonder
ik speelde wind of zoiets
ik trok je aandacht
door golven te maken
je stiekem nat te spatten
je glimlach verscheen
alsof je me voelde maar
niet goed in kon schatten
ik sprong op je lippen
in piepkleine druppels
je likte me dorstig op…
Jack Sparrows zus
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 228 Tranen golven breken harten loos
Bloed golft kabbelend in zoute wonden
Hete nachten missioneren een wilde mossel
Een pruik van groen wier over blote borsten
Een stinkende stoot tot onder de gordel
Zwemt zij alle warme stromingen mee
Overvloed gooit haar dorstig in de branding
Een geleide blinde hond likt verpulverd kalk…
Zomert langs de kusten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 101 het was warm
in het spel
van zon en wind
dat zomert
langs de kusten
verstrooiing
geeuwt zijn honger in
gedachteloos vervelen
schoonheid bleekt
in veel gezichten delen
drinken is gegund
omdat het dorstige
tekort wordt aangevuld
met bier en wijn voelt
verbranden nog geen pijn
pas veel later
als de vlakte weer
verlatenheid blakert…
Geronnen licht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 438 vurig likt de vroege morgen aan de nacht
dorstig en hunkerend naar geronnen gloed
violen klagen modder aan
die langs mouwen druipt
de duisterval laat sporen na
op blondgeverfde treden
valsspelende
klanken
glijden
langs
leuningen
omlaag
eindigen in een weerspannige schoot
wanen zijn bezeten
van achtervolging
tegenbeelden krijsen…
Dichtstuk
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 229 hij putte zinnen
lepelde als dorstige hond
uit de bron van woorden
zijn glazen oog
gevuld met metaforen
de taal gelikt, gesnoven en
gedoopt
geschreven en gesloopt
ligt nu bevroren
naast verstorven wijn
en geur van dode dichters
ruikt hij het bloed
dat traagzaam kruipt door
holler vaten
zijn troebel oog
kleeft aan de randen
van verstokte…
Oude Wijn
netgedicht
1.0 met 16 stemmen 1.215 was ik maar als was
kneedbaar in elke vorm
gedragen in jouw handen
verscholen in het donker
waarin ik als een sculptuur
uit jouw verleden word gekneed
gepolijst, gestreeld, bemind
en kon zijn zoals jij graag zag
och, was ik maar als oude wijn
gekelderd met vreugde
die in de late avondschemer
dagelijks de lust verhelderd
zodat mijn dorstig…
Het kan alleen nog vriezen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 423 Hij is het water dat me dorstig maakt
een verrassende golf waarin ik onder ga
de fluistertoon die mijn mond
laat spreken waar ik nooit aan dacht
Hij is het brood waarin ik honger
een rode wind die mij zacht streelt
de slaap die me wakend maakt
het wollige ‘s nachts dat met me speelt
Hij is het lief dat mijn bloedt bekruipt
de kus in mijn…
3 drAnkelingen
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 1.111 drie dorstige mannen
hebben onderdak gevonden
in een abri op 't station
van Nijverdal (ja ook daar...)…
Deadline 2015
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 631 Roofbouw leidt tot kaalheid
vruchtbare gronden worden dorre woestijnen
corrosie... een wereldwijd probleem
kanonvuur boort geen waterputten om
de dorstige aarde te kunnen bevloeien
het maakt woestijnvorming onomkeerbaar
verdoofd door het lawaai
verstikt door uitlaatgassen
verblind door machtswaanzin
verwaarlozen wij de behoefte van het…
angst om te vlinderen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 268 in verscholen verte
wacht gekreukeld
teerblauwe vlinder
in veilig cocon
onder grijs-grauwe zwaarte
sluip- slurpen
dorstige dreig-rode
vurige vlammen nabij
vleugellam geslagen
krinkelt vlinder osmotisch
blauwe lucht-gedachtjes
terwijl ver buiten haar bereik
in groen en gele pracht
het universum lonkt
schildert zij haar vliegangst…
In mijn hart gegrift
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 146 voorbij de zachte maneschijn
diep in een mooie droom
Wat ik hoog aan gevels hang
als vlag, banier of wimpellint
wapp’rend in de ruige wind
spieg’lend in een waterstroom
Staat ergens in mijn hart gegrift
Verdiept zich in mijn nietig zijn
Begraaft zich met de doden
Wat ik met mijn woorden schrijf
in al wat ik bedenken kan
voor ieder dorstig…
Droogte
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 150 Uit alle lagen van de bevolking
haalde jij dorst
ik heb er over gelezen
in tijdschriften de tijd niet waard
boeken die niemand anders
wilde lezen
je draaide je om
keerde terug onder zon
en zakte langzaam in grond
om in diepte te dwalen
ik kon je niet tegenhouden
hield mezelf niet in bedwang
bekende ook dorstig te zijn
en hongerig…
Daar boven alles prijkt het leven
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 188 Sterren laten zich zien op boulevards,
zijn verzonken in het diepste van alles
boven het alledaagse leven gelegen,
naar trouwe dragers van onmetelijk licht
kijk je op, zoekt men in het aardedonker
met een dorstig hart vol verlangen,
de schittering plots aan diggelen
doet de adem nog verder stoten
naar alle in geluk uitspattende richtingen…
Herfst in Amsterdam
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 187 Mocht jij
je ongelukkig uitdrukken
het is je al vergeven
jij bent een oude toon
je hebt het al die tijd
geheim gehouden
maar jij ruikt
de herfst in Amsterdam
als een muzikale bondgenoot
een woordenzwerver
op het taaleiland
voltooid in eigen zinnen
jij wilt geen geheimen
meer verbergen
voor de herfst in Amsterdam
want het is dorstig…
Vogelvrij?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 59 Beken tintelen
bronstige poriën op de huid,
dorstig naar de wortels.
Lente opent zich,
droomgebied ligt stroomopwaarts,
maakt naakt en verlegen.
Uiterste balans,
onbetaalbaar wat je kiest,
taal vervangt het evenwicht
Door gemorst bloed,
rivieren uit hun bedding treden
bloeit op in een woestijn.…
Watermolenpad
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 311 Aan de Oosterschelde
dichtbij verstreken getijden
toont haar oude aanblik kracht
om wind en stoom af te blazen,
de droge Scheldemond
zij behield een dorstig gevoel,
eerder rijk gevuld met water
rond het verdwenen getijdenrad
na drooglegging ontbrak vloed
aan de nood om nog te stromen,
effende voor menigeen het pad
om heden daar veilig…
Een berg te veel
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 1.383 En de top is
een vloek die
niet rust
voor hem, de knecht die zwoegt
en dorstig beseft dat
alleen het water
op hem wacht
als hij
zijn fiets mag verlaten en
weet dat hij
naamloos
deze kruisiging
gauw zal willen vergeten.…
wie
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 853 daartussen de dolenden
als dorstigen
in een tranendal.
zo zoet en schoon
alleen dan
welke sporen
leiden een blinde
naar zijn fatamorgana
welk orkest speelt
voor deze dove dirigent.…
Zijn schoonheid
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.725 Zijn schoonheid is goed verborgen
Honderd schachten moet men door
Duizenden hordes nemen alvoor
Daar wachten ontelbaar veel zorgen
Monsters waken aan de poort
Beesten zijn trouw uw reisgezel
Dorstig de dagen in grijze hel
Onversaagden gaan hier voort
Zijn schoonheid is een kleuterhand
Friemelend aan het tafelkleed
Kwetsbaar hart gehuld…
Terreur
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.650 Dorstig en gewond
dolen ze over de vlakte
in hun geestelijke fase
zien ze in 'n fata morgana
een verkoelende oase.
De verzengende zon
roostert hun gezicht
aleen denken, misschien
is dit het laatste licht
wat we ooit nog zullen zien.
Terrorisme is politiek
één grote, smerige kliek.…