Alle inzendingen over dribbel

Dribbels, en geschaar, Wapperend shirt, nonchalant gebaar Rake goals, briljante boemelaar Het nieuws is, daar en openbaar George Best, "rest", als geest van de tovenaar…

Als speler stond je liever aan zijn kant, Zijn dribbelen, zijn pass, zijn dirigeren, Zijn juichen, zijn betweterig beweren, Met Johan sterft een stukje Nederland. Geliefd als sportman en om wie hij was, Nu treurt de voetbalfan, en treurt het gras.…

ingrediënten acht in getal vieren wij jouw jaardag niet een, twee, drie niet vier, vijf, zes zelf geen zeven maar acht nu tellen jou de jaren onbezorgd nog speel je met kwartet en voetbal de sterren van de hemel en des avonds voor het slapen gaan is er steevast van een knotsgekke generaal een spannend verhaal gelijk een bezig baasje dribbel…

Niks tikkie terug, maar hup de bal naar voren Niet stiekem trekken aan een paardenstaart De frêle enkels worden ook gespaard En geen kapsones; dribbel, pass en scoren! De vlag gaat uit voor gloednieuwe idolen Het vrouwenvoetbal heeft ons hart gestolen!…

De korte dribbel en daarna vol gas Een kapbeweging en hij trekt naar binnen Het Gronings voetbalfeest gaat nu beginnen De Euroborg juicht voor “De man van glas” En als het af en toe iets minder gaat? “Nooit wisselen die man”: zucht Advocaat…

la vie est survie doodsbang waan ik daan met infuus en drain in de leeuwenkuil maar vind hem dribbelend achter een grote bal aan in de recreatiezaal hij heeft geen woorden voor de dood hij ademt speelt en lacht de morgen open --------------------------------------------- zonneleen 35 zie www.abelstaring.tk…

Kort gedrongen slaapt er rond de 'zestien' de RonUILdo in een veel te volle vacht Zijn shirt doet enkel nog goddelijkheid verraden vol verlangend heilig geel naar dribbels van kanarie pracht ------------------------------- W.K. gedicht Den Haag FM 28-6-06…

een auto rijdt een moedereend bijna zo plat als een dubbeltje veertjes dwarrelen op in het schijnsel van de koplampen van een volgende auto er valt niet veel meer te redden hier hooguit kun je haar aan de kant leggen twee kuikens aan de overkant dribbelen zenuwachtig heen en weer ze waggelen naar hun moeder toe het…

de gordijnen sluiten bijna in een rillend houvast grijp ik om mij heen maar de dood treedt binnen het onlicht doet mij trillen de warme dood omhelst mij in een dribbelend blauw zwenk ik de melkweg op op weg naar een nieuw landschap veldboeketten in velours zie ik in een trechter van licht en jonge vrouwen met warme tranen…

Verdraaide woorden pogen klare beelden te scheppen met verleidelijke contouren, letters zoeken dribbelend een weg om zich te schikken tussen het witte cement, dragende stiltes worden ingelast zodat de zinnen ramen krijgen om het innerlijk te verhelderen, punten twijfelen nog even over hun mannelijkheid maar de vrouw heeft hier beslist…

Wang Yue hoop op een leven dat lang mooi en gelukkig mag zijn je naam een liedje van letters die zacht dansen zonder elkaar los te laten onder de indigo hemel verkennen je dribbelende voetjes de markt van Foshan flarden van stemmen specerijen en kleuren vissen slippers schoenen en oh dikke kikkers…

de stiltebloemen spreken zwijgend in een taal die wij slechts verstaan en in de luwte van jouw profiel huis ik zonder besef van tijd en teken ik muizenpootjes die dribbelend jouw beekje oversteken doch legt deze ranke nacht weer een strop om mijn besef van tijd en dwaal ik in de gitzwarte duisternis in holen waar ik me stoot aan…

Plots komen ze in beweging, dribbelen door de kamer, en verdwijnen uit het zicht. De voordeur slaat. Het is niet erg, ik laat ze, vanavond komen ze weer thuis.…

De landen der herkenning honen driedubbele hanenkraaien, dribbelend op zijn middenrif. Zijn hart zuigt de trilling als een kronkelende slang in de rivier der vervreemde galmen. Overtuigd van overschot aan gelijk, wrijft hij nog eens zijn kin schoon.…

op de landkaart volgen onze vingers de kronkelende blauwe lijn van een stilgevallen rivier we lezen de namen van steden in miniatuur we beklimmen de bergtoppen met wijs- en middenvinger zonder poespas dribbelen we over stippellijnen van de grens waar een ander papieren land in zakformaat onze verbeelding tart we schuiven de kaart opzij…

je rood is bloot en zeer verleidelijk het vangt mijn oog terwijl mijn hand je snel zou willen werpen je nodigt uit tot dribbel met een korte stuit in het rollen wil je mij graag dollen ik schop je niet het zachte van je huid vraagt meegaande streling stilstand is voor allebei een toeslaande verveling je bent geschapen om met mij…

schapenwolkjes dribbelen in de lucht kondigen de komst van lammetjes aan steeds meer blauw verschijnt spontaan door de steeds warmere voorjaarszucht lenteklokjes tingelen nog onbevrucht met harten die verwachtingsvol open gaan ze voelen zich voor even nymfomaan als ze de bijen lokken in hun vlucht maar als alles eenmaal groeit de nieuwe…

Zijn dribbels, voetbewegingen, zijn schot: Hij laat het spel van Johan Cruijff herleven, Hij is de hedendaagse voetbalgod!…

Krap bij kas, knaapje tussen kerels, dromer van dribbels, ruzie met rekenen? Overal achteraan, telkens net niet. Je was louter ach en wee. En niemand die het zag. En wie het zag, die keek weg. Ja toch?…

er stapten twee benen mijn lengte voorbij niet alleen hun snelheid maar ook de soepele schoonheid onthutste mij nog was haar blik niet van de horizon geweken zij had mij nog nauwelijks bekeken pas toen ik moest dribbelen stribbelde zij tegen zij was godin in het franse land met mij aan de hand haar zwierige gebaren wezen mij…

Zes kleine voetjes dribbelen over de vloer koektrommel op tafel zes oogjes op de loer. Twee kleine voetjes en twee kleine handjes klein hoopje mens nog zonder tandjes Samen acht kleine voetjes en acht kleine handjes één nog een baby en drie bijdehandjes.…

Roepende toeschouwers, een gillende supporter, om al zijn dribbels over het hele basketbalveld.  Ik, zijn Tito, geniet en mijn fiere borst zwelt, eens wordt mijn kleine seven, een grote NBA ster.…

" Ogen zoeken dwalend de vlugge rakker die dribbelend uit het blikveld verdween in sjaals van mist die alles omweven klittend mijn wereld in komen zweven besef knijpt de maag genadeloos ineen drijvend in herinnering word ik wakker!…

Alweer een mooie actie en een pass, gevoetbal, -dribbel, -zwoeg en geen gezeik. En dan komt er zo’n man, zo’n domme hark, die zegt dat vrouwenvoetbal ‘minder’ is: ‘Die meiskes horen thuis aan het fornuis.’ Dus Lieke neemt een aanloop. Piet of Mark maakt pijnlijk kennis met haar ergernis: de bal vliegt met een mooie bocht in ’t kruis!…

He, poezepoes ja, jullie twee dribbelend hier in huis spelend, rennend met elkaar ja, ik weet het dit is jullie thuis Ho, poezepoes ja, jullie twee al vroeg het warme nest verlaten ik zie het jullie liggen op de loer voor de dweil die beweegt over de vloer Ha, poezepoes ja, jullie twee jullie zijn leuk om te zien lief, spelend bovendien…

sinds een paar weken heb ik last van mieren in de keuken overdag zie je ze nauwelijks, maar 's avonds zo rond een uur of half tien komen ze uit hun hoeken en gaten dribbelen over ijskast en tafel klimmen in lege flessen en glazen en krioelen rond plekjes waar een druppel limonade of een lik jam is gemorst soms, als ik thee zetten ga,…

NUMMER VEERTIEN Dynamo van een doelpuntenmachine Geen dribbel zonder bliksemdemarrage Een flits van een passerende mirage Da capo "nummer veertien" tot al fine Het brein dat elke aanval uit kon denken Sprak in orakeltaal verborgen wenken…

Herinnering komt boven, aan kriebelende naalden, zand en strootjes in haar jurk: na weer een heftig mooi moment samen kijken, samen lachen om de nijver dribbelende kevers, onverstoorbaar in hun gang langs vers getrokken paardensporen.…

ik zie haar nog altijd rond dribbelen mijn kleine grote meid hoe klein ze ook is zij voelt zich al snel groot dan mag ik op een dag niet meer mee naar de wc dat kan ze alleen wel, hoe klein ze ook is naar de kleuterschool, daar gaat ze mijn kleine grote meid dan naar de basisschool op een dag gaat ze; alleen mijn kleine grote meid met…

de freule-achtige dame liep gehakt rechtop, buikje in en ranke pas op weg naar haar vriend de slager en niet omdat het woensdag was nee, ze had een oogje op de man die niet wist haar vriend te zijn hij was verliefd op zijn gehaktmolen voor het grove werk en ook zeer fijn hij dacht wel eens aan haar teckeltjes die hij hangbuikschuddend dribbelen…