Ierse Setter

Goudbruin gevlamde hond,
snel, gracieus, energiek,
trekt haar heftig voort langs
speels fonkelende plekken,
van het rode beukenbos.

Herinnering komt boven,
aan kriebelende naalden,
zand en strootjes in haar jurk:
na weer een heftig mooi moment
samen kijken, samen lachen om de
nijver dribbelende kevers,
onverstoorbaar in hun gang
langs vers getrokken paardensporen.

Boven hen dat intense, wijdse,
bijna wulpse rode bladerdak,
onder hen het liefdesbed,
van rul gestrooid, goudgeel zand
en teder malsgroen mos.

Hevig trekt nu de leren riem,
goudbruin gevlamde hond
drukt nu een zachte natte snoet
bijna verwijtend in haar zij:
baasje is dood, toch?
Ja, 't baasje is dood,
al heel, heel lang.

Ierse Setter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 6 stemmen 296