Alle inzendingen over drijfnat

Hij werd door een gietbui in Sloten drijfnat in de kou. Hij kwam thuis en z'n vrouw zei: 'Dat pak van je zit als gegoten.'…

Toen het die woensdagmiddag zo ver was Dacht ik: ik drink een Duveltje of twee Naïef, want ik kwam niet op het idee Dat er geen plaats zou zijn op het terras Ook donderdag viel echt een beetje tegen Drijf- en drijfnat werd ik van al die regen…

De olifant met lange snuit nam onverdroten een langdurig bad, vervolgens spoot hij alle bezoekers helemaal drijfnat, blies nog eens oorverdovend hard en luid vervolgens was ’t verhaaltje uit.…

het sijpelt gestaag grote druppels glijden van de bladeren vallen spetterend op de grond geen schermen regen in woeste vlagen wind maar een speelse lichte waterval die je toch op een onverwacht moment drijfnat maakt met een grote plens hemelwater kent vele vormen van verschijnen voor mij mag het op pinksteren verdwijnen…

je hoeft niet eens 't water in om te verzuipen zee en lucht 't is één pot nat paraplu's sneuvelen aan het regenfront plassen fronsen boos om de drieste wind verlaten terrasjes schuilen mismoedig onder drijfnatte parasols in café 't Anker vinden we troost en een Bossche Bol…

De nacht valt deze dag wat langer in ver en kletsnat lamplicht waarin het water stuift vind geen beschutting niets is waterdicht een dak op palen laat de wind door onaf en onverlicht wil januari schrijven terwijl mijn hand drijfnat papier beroert en van mijn hoofd de druppels vallen ja schrijf ik dan stokt mijn pen toch positief…

Drijfnat met rode kop maar wachten tot het wegtrekt want ik weet net als anderen, ben ik bang, geen oplossing voor kwelgeest overgang!?…

mensen omgekomen, ik mag dan nog in leven zijn, de zin ervan is weggenomen duizenden onschuldig dood, duizenden vermoord, toch ben ik het die de pijn verwoord waar kan een oorlog goed voor zijn, waar kan dat toe dienen, al die mensen die voor hun land gestorven zijn, zij zijn het die een leven verdienen, nu zit ik hier alleen, drijfnat…

VETBOLLETJE Op het bolletje twee kibbelende mussen Vogels maken blij REGENBOOG Drijfnat geregend zag ineens een regenboog Toch een beetje blij BLIJ SPEL Twee keer plankje leeg achter elkaar bij Scrabble geeft een goed gevoel SLAPEN Ik hoor je slapen je bent ver weg en dichtbij Droom je maar heel blij DROMEN Ik zie je dromen…

wij gaan geen herinneringen begraven die nog nauwelijks werkelijkheid hebben gedragen ja warmte en liefde in het leven van nu zonder te beseffen dat je ook drijfnat wordt van regen zonder plu vitaal in het dansend nemen van kleine drempels die hun stempels niet onopgemerkt op ons achterlaten maar die in spanning en vernieuwing…

‘k Kom drijfnat thuis: m’n regenkleding lekt. Daar sta je, druipend in je natte rommel, maar wacht ’s even, ‘k stop het in de trommel ! Helaas, dat had een averechts effect.…

fantasie in lijnen klein en groot met een vinger van zijn hand of een schelp die hij vond in het gladde natte zand Soms zochten zijn ogen blauw tussen de mensen op het strand naar waar zijn vader was dan stapte hij gerustgesteld weer in een andere diepe plas Hij ging zijn gang zoals het hoort zijn kinderland nog ongestoord de broekspijpen drijfnat…

Dwars door mijn dromen heen regent het buiten pijpenstelen daar sta ik plots drijfnat alleen er loopt een hond kwispelend langs schudt wat regendruppels van zich af en loopt verder met een blij geblaf ik zie bladeren in koper kleuren ik neem niet deel aan het seizoensgebeuren ik ruik niet eens de zoete herfstgeuren ik word wakker nat…

hand in hand lopen ze te sloffen over het drijfnatte strand terwijl de wind boosaardig om hen heen huilt en grijze wolken zich vormen tot een klagelijke massa regen valt onverdroten neer op hun reeds doorweekte en verkleumde lijven even staren ze naar de golven waar schuimkoppen zich grauw en ruw bollen om vervolgens met geweld uiteen…

Daar zit ze, tot opeens een man haar roept kom nou meis, je wordt drijfnat ze schrikt op, peinzen verdwijnt op slag op haar gezicht een brede lach. Ik kom!…

Wijl ik trachtte de voorruit stuk te slaan Rustig heb ik drijfnat en onderkoeld Mijn oude leven weer teruggespoeld…

de sneeuw is zacht gevallen met ingehouden adem kale struiken hurken zwart de kinderen zijn gekomen ze springen onverwacht in de stilte van het park dat nu ver ligt buiten de stad ze hollen tussen drijfnatte bomen treurend in de bast hun stemmen licht gedraaid zijn even dicht bij als ver af links en rechts glijden ze in een springtij…

Echtpaar Wij. zijn op vakantie geweest en opgeladen met veel energie; tot alle dag Hij door dominantie op het werk en zij bedeesd geen energie gehaald uit de aantrekking; de vlag aan de stok hangt slap en drijfnat uit het raam Zij zeurt; en hij snurkt; maar vrijdag is het weer Een toffe dag met een lang weekend en zo meer Voor mij de gelegenheid…

vandaag een gedicht over drijfnatte senioren die ik welkom heette met mijn droge linkerhand, over een koe op een stuk linnen op transport naar een oranjewoud, over een schaap vastgeketend aan een oorlogsmonument bij een water, over een vrouw die ik lieve C. te H. noem, soms lieve H. te C.…

Haar muren zijn nog stevig; Haar torens zijn nog hoog; Slechts is er alles drijfnat, Wat er eenmaal als kurk was zoo droog. En op haar pleinen en straten, Van menschengedruis een vol, Daar zwemmen nu stilzwijgend Tarbot en schelvisch en schol.…

Drijfnat, het zweet parelt van zijn voorhoofd. Schaafplekken. Bloeddruppels. Hij voelt alleen nog maar de adrenaline en het desolate kille landschap in zijn hart. Hij verloor zijn geliefde zielsverwant. Haar vertrouwde geur deint langzaam weg uit het huis. Hun huis. Er mag geen vleugje aroma ontsnappen.…

Drijfnat, hard en onherbergzaam zijn duister toevluchtsoord grijze dorpen; koud volkje zit bij houtrook en vuur. ---------------------------------------- uit: 'Laaglandse hymnen II', 2002. ---------------------------------------- meekrap - verfplant.…

je laatste adem uit, om mijn snikken niet te laten horen, mijn ogen laat ik wijd open, want die van jou zijn voor altijd gesloten om mijn tranen niet te laten zien, mijn handen beven, de jouwe zal ik nooit meer door mijn haren voelen, ik stop ze in mijn zak, omdat ik de jouwe niet meer vast kan nemen, waar mijn zakdoek inmiddels drijfnat…

Weet je nog die ene dag dat het regent en jij op je fiets onbevreesd terwijl een auto door de plas heen sjeest de bestuurder je aankijkt met een lach en je doorfietst volledig drijfnat zeg, ken je dat?…

Ze liepen giechelend wijl ‘t van de regen goot op hun blote voeten op de geasfalteerde straat Eentje had blond haar de andere was vuurrood beide hadden die typische giechel op ’t gelaat Twee zonnestraaltjes wijl ‘t goot van de regen hun kleren waren door die regenbui al drijfnat Zij zongen samen, wij kunnen daar wel tegen en bovendien ach kijk…

op een avond kwam je thuis mama: " ik ben ernstig ziek" ow ja muis zeg eens "mama ik heb kanker" waarom ik mama, ik ben pas 23 jaar je wereld stort in je begint aan een nieuw begin van verdriet en pijn waarom moest het juist "mijn jongen" zijn je valt in een heel diep gat je zweet je bent drijfnat je wilt het niet begrijpen…

De hele boel is drijf en drijfnat, nou en toen had ik 't wel gehad. Ik heb besloten dat een dag als deze alleen in bed goed kan verlopen. Op het moment dat ik de trap oploop, denk ik wat hoor ik toch op de overloop? Ik open m'n ogen: 't Is de wekker die afloopt! Ik lig nog in bed ben nog helemaal heel en de dag begint net!…

De klap komt ineens, meedogenloos, wreed; ik ontwaak uit mijn trance, drijfnat van het zweet. Ik open mijn ogen en ze vallen mij aan: mijn onrust, mijn angst, ze laten mij niet gaan. Maar waarom, ja waarom ziet niemand dit dan? Is er dan echt niemand die ziet dat ik ‘t niet kan?…

stuk We drukken ons passioneel tesamen Zweet gutst uit onze samensmeltende lichamen Opgewonden om elkaar heen draaiend Vol genot langs elkaar heen glijdend naakt Terwijl haar stem in vervoering Me wilder en wilder maakt Kreunend van genot Na een nimmer tevoren geëvenaard hoogtepunt Vallen we tot slot Als kruipend over de grens In een drijfnatte…

poezen verdwenen uit mijn kozijn Alleen lig ik nog achter met blote billen onder een deken Want zelfs voor mijn onderbroek aantrekken ben ik te moe Ik ben te moe om te lachen Te moe om te huilen En te moe met mijn druilerige gezicht te luisteren naar jouw opklaringsgedicht Totdat mijn slaapkamerdak na lange jaren gaat lekken En mijn deken drijfnat…