Alle inzendingen over droev

ze stamelt geluiden en klanken waarnaar geen sterveling met aandacht wil luisteren haar eigen woord vertelt van pijn omdat haar hart verscheurd is en haar ziel voor eeuwig gewond alles wat zij heeft verloren brandt gaten in haar wezen, de taal heeft haar verlaten ik zie haar dwalen door deze tuin der dwazen, gelijk de Pythia spreekt…

Arme droeve tijd!…

Met droeve ogen keek hij naar mij Ik keek terug en zag het verdriet op zijn gezicht Met droeve ogen hield hij me vast Ik omarmde ook hem en voelde de zwakte in zijn ziel Met droeve ogen sprak hij tegen mij Ik antwoordde en hoorde de trilling in zijn stem Met droeve ogen Hij sloot zijn ogen, liet z'n hoofd hangen en zweeg.…

Zijn alle woorden slechts vazallen, die gewillig volgen één op één de indeling van het trieste lied, dat de dichter heeft aangeheven, klankbeeld van groot verdriet, in woorden tot troost gebracht, met alle droeve pijn in het leven, heeft poëzie veel leed verzacht.…

Bloemen in kransen troosten droeve omstanders in stil eerbetoon.…

En dit is haar land geblakerd door het vuur En dit is haar hoofd onder as en twijfel De laatste nachtvlinder vloog door het raam Dit was het huis met treetjes zonder deur Stilte ritselde over het papier vrede schreef haar droeve hand Het gedroomde land waar niemand van liefde omkomen zou Vrede schreef haar droeve hand…

’t Zijn droeve tijden als de oorlog woedt, Als mensen men slacht lijk dieren, Als mensenbloed bij beken vloeit. Als vrede en liefde liggen geboeid Als haat En kwaad, Als nood En dood Grijnzen en vloeken en tieren. 'Waar is nu toch mijn arme man? ‘k Verga van angst! ik sterf ervan! Ach!…

Ach, Truitje! wat een grote schrik, Hoezeer ben ik ontsteld! Gij wachttet, ijs'lijk in uw schik, Het tiende, welgeteld. De naam bedacht, het wiegje klaar, De mutsjes net en klein; Doch God bezocht ons bang en naar - Het heeft niet mogen zijn. Nog eer het wichtje was volgroeid, Ontwonden uit uw schoot, Hebt gij u wat te veel vermoeid...…

In droeve stilte spreek ik jouw naam onzichtbaar in herfstmist trek ik een deftig pak aan zie ik een heftige zak staan met hete kolen voor de spoken ik twijfel en ik spreek jouw naam achterstevoren uit maar er daalt weer een stilte neer.…

Satire gericht aan Een droeve moeder Die net haar Enige zoon aan Laffe pesters verloor - Die hem tergend langzaam Stukje bij beetje hadden vermoord - Het is van een treurigheid Zoals nog nooit gehoord…

ik tracht, mijn liefste, om je te begrijpen om jouw taal te spreken en jij de mijne in al het weten wat wij in ons dragen steekt de onwetendheid van angst als een puberale pukkel de kop op pijnlijk in onrijpe uitdrukken tot bloedens aan toe snijden onze woorden de ziel kapot en al wat rest is een teruggetrokken fragment jij wordt de…

Lopend langs droeve velden waar in plaats van wuivend graan nu slechts kale stoppels staan laat de herfstwind zich gelden Te veel vragen zijn gesteld twijfel al volop gezaaid een zomerliefde verwaait daar langs dat droevere veld…

ik wens je, bloemen in de zomer ik wens je, sterren in de nacht maar vooral in droeve dagen, een vriend die op je wacht.…

in droeve ogen blije dromen leven…

hij ziet de weemoed in de wolken als hij door de droeve dagen zwerft duizend mijl in de schoenen van de wereld lopen om iets van het verlangen te begrijpen…

achter een minzaam masker en verfijnde gebaren smeken droeve ogen om ware liefde in gerijpte woorden aan het daglicht toevertrouwd…

Oud, grijs, afgedankt zit je tussen vier muren wiegend op je stoel turend met die droeve blik naar de klok en haar getik.…

Je droeve ogen zeggen mij: "Mijn bedelkind, mijn lentewind, mijn labyrint in droeve dagen. Waar was het nou precies alweer? We horen samen onze vragen. Of er antwoord is komt later." Je gesnater maakt me ziek en evenzeer vraag ik me af: waar ben je nou met al jouw zielen- zeer? Mail me gauw en snauw niet meer!…

De zon ging onder in het oosten, De zon ging per ongeluk onder in het oosten En een droeve dood manifesteerde zich. Het was de droeve dood op haar droefst. Ze steeg op uit de akkers, Steeg op uit de wouden, Dreef op de zeeën.…

ik heb je verzonnen naast mijn hart en langs een droom met mijn droeve idioom je valt in letters uiteen omdat ik geen woorden kan vinden.…

'k in deze grijze lucht mijn leven overzie door de kleur van de bladeren aan de bomen ook aan de droeve melodie niet kan ontkomen…

Een droeve dompteur uit Almere Moet positief denken aanleren Het lijkt dan wel sterk Maar laatst op zijn werk Zag hij enkel leeuwen en beren…

Het ademen is reeds zwaar, avond in de vroege ochtend, licht gloort in de verte, maar duisternis omhult het droeve hart. En langzaam verglijdt de tijd.…

droeve gebeurtenis! treurend ons koningshuis! Friso werd plots door de dood overmand visionair was die supersportieveling intelligent, zelfs briljant (meent een krant)…

De dag dat in geen spiegel dit gezicht nog zichtbaar zal zijn, is het een droeve dag?…

door de opalen avond de droeve klank van een bevlogen klarinetsolo een avond in oud goud een avond zelve op fluwelen pootjes talmend de aftocht blazend…

uit het donker van mijn kamer staar ik naar het maanlichtraam ik luister slapeloos naar de echo van een verre hond mijn slapen bonzen mee met het droeve dier en ik heb meelij met zijn buren…

Als alleen bloemen kunnen verwoorden dan zal de zoekende speelman, wat niemand ooit nog zeggen kan, componeren in zijn droeve akkoorden. Droeve bloemen zingen hun geurende alt tot het laatste blad verdort en neuriënd valt.…

Mijn drukker leeft in droeve druk; Want 't drukken drukt hem weinig druk: 't Waar geen bedrukte drukker, Viel 't drukken maar wat drukker.…

Achter pijn, zuid west en droom gebogen is er een eenling in een boom gekropen hij knijpt de wind zijn ogen open met droeve pijlen in de ziel geschoten.…