Alle inzendingen over droevig

Eens heb ik de dalende zon gevraagd te wachten, eens heb ik van dichte nacht-schaduw het luchte, vluchtige vlieden beklaagd - en nu! - en nu! - Nu glijden de tijden zo langzaam aan, de dagen, de tragen, ze willen niet gaan en lang - lang - lang zijn de uren der nachten. Eens hield ik de goudene uren te goed voor klachten, eens vulde ik de…

gedoemd om droevig te leven is ieder die teveel liefheeft nog nooit hield mijn hart het tegen de liefde die te groot verdriet geeft weer zocht aan jouw borst mijn gemartelde hart zijn rust dat wil troost voor de brandende dorst en wordt niet geslecht door lust En altijd zal men boeten voor iedere liefdevolle daad tot de wellust der laatste…

'k Ben vreemd te moede .... er vlot iets om me henen als grauwe mistlucht in Novemberlanen; 'k ben droef te moede als een, de borst vol tranen, met 't naar gevoel van nimmermeer te wenen .... 'k Ben laf te moede .... o klaar in 't leven lezen, o nimmer zich met mannenkracht omgorden; o klaar besef van kunnen-zijn en toch-niet-wezen, van willen-zijn…

herfstwater gebotteld uitgewrongen mij doordrongen In stilte anijsjes eten daar onder het bladerdak van die lindeboom en allengs terwijl ik de dartelaars gadesla klopt de vloek weer aan en nog het eeuwige klitten dit besef van voorbijgaan omstrengelt het mij met sterker garen…

Pak de wereld in je hand Pak de wereld in allebei je handen Pak zoveel als je pakken kunt Je zult gelukkig zijn Je zult blij zijn Maar je zult ook het verdriet gaan zien Wordt door deze niet teleurgesteld Want je zult het geluk gaan vinden Het is niet alleen maar blijdschap en vreugde, Nee, ook droevig momenten komen voorbij.…

De winterslaap ziet visioenen van bloesems door lente prikkel.…

Droevige ziel! die geen uitkomst meer weet, Is uwe hope gezwicht? God geeft u tranen tot balsem in 't leed... Broeder! uw lijden wordt licht! Deed ge uw beminde uwe liefde verstaan, Glipte uit haar lipjes geen woord; Welde er van weelde in haar oogjes een traan?... Makker! uw dageraad gloort! Werd gij, verdoolde!…

Eens heb ik rouw gedragen Om die ik had bemind; Toen waren al mijn dagen Tot droevigheid gezind. Daarna werd mij in dromen Een helderheid bekend, En mij werd afgenomen Al zorgen en ellend. Al na een duistere avond, Ter helle middernacht. Mocht ik een lied vernemen Dat gaf mij nieuwe kracht.…

Het lange wachten is voorbij. Er is een eind aan gekomen, het lange wachten en zoeken naar Julen. De kleine hoop, die de ouders hadden, is weggevaagd. Nooit meer samen! Julen raakte in een diepe put, het zoeken duurde te lang. In eenzaamheid ben je daar overleden. Hoe erg moet dat zijn voor beide ouders. Nu ben je samen…

Trotse eik in Lembeke werd kaal Hij kreeg het zo koud en vroeg een sjaal Treurig werd hij bruin Tot diep in zijn kruin Het was echt waar, een droevig verhaal…

wees droevig met lichte mate als ik dood ben wees dankbaar voor dat ik er even mocht zijn wees dapper in je leven wat nog gegeven is wees dat, wat wij in wezen allemaal zijn…

Verzen zijn de beweging van 't leven, klaarluidende, al naar het menshart gaat, of droeviglijk schreiende zacht, of kwaad als een donderslag door des levens kalm beven.…

een droevige gast uit bourgogne zoop wijn tegen pijn van thuis bonje het slikken ging snel bij iedere bel verdween er een groot deel besogne…

wat zin heeft welk een eenzaamheid is dat blad ten deel gevallen dood gegaan temidden van de anderen zo voelt het ook in het droevig jaargetij van mij als ik naar mijn eigen zuchten kijk zonder ze te hoeven horen dan zie ik mij op het bladerdek neergelegen mogelijk juist opnieuw geboren…

De deur lijkt een muur van mijn gedachten die me dwingen te sluiten wat ik zonder woorden niet begrijp als ze weer droevig kijkt en vraagt waarom ik zo makkelijk zwijg en haar weer zonder een sleutel laat wachten…

Ik wil je troosten je kijkt me aan zonder ècht te kijken je ogen staren mij droevig aan. Ik wil je troosten ik pak je vast om je te omarmen de tranen komen je voelt houvast.…

Een simpel versje voor de nieuwe koning ontaardde in een droevige vertoning. Maar op de valreep toch een prachtig lied. Daarmee is het een feit dat Oscar Harris met recht een koninklijke krasse knar is.…

Het leven is een heiblok Het is een rattenval Het jammeren der mensheid Weerklinkt langs berg en dal Zelfs in het woordje 'vrolijk' Bevindt zich al een lijk U zult dus wel begrijpen Waarom ik zo droevig kijk.…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

Zo maakt de koningin mij op den duur Tot ridder van de droevige figuur.…

Zo’n naar gordijn van nattigheid boven het zompig grauwe gras en de verzopen sloten : ik word daar toch zo droevig van.…

Gevangen achter waterval van tranen Ze zouden altijd moeten stromen maar dat doen ze niet … Gevangen in eeuwigdurend verdriet Gedruppel ontsnapt soms een lach Gevangen in gelukkige momenten Vastgeketend door besef droevige realiteit…

Ze huilde om dat droevige verhaal, Dat haar twee dochters op tv vertelden, Dat zij gevaar loopt, dat is wat hen kwelde, Zelfmedelijden is een rare kwaal. Toch wist dat haar niet werkelijk te raken, Ze veegde wel, maar tranen? Die ontbraken.…

toen zijn kersenboom bloeide ging hij weg van huis hij reisde vele, vele jaren was overal geweest hij zag kersenbomen bloeien een prachtig, maar ook droevig feest want elk jaar had hij heimwee heimwee naar zijn kersenbloesem thuis…

Als een sluier hangt de nevel trots over de maagdelijke grond niet van plan op te geven wat de gretige wolk op aarde vond Droevig, neerslachtig geeft de aarde haar bezit al haar prachtige juwelen opgeslokt in oneindig wit…

Een droevige clown buitelt wankelend op het dunne koord tussen verdriet en wanhoop boven de diepte die bodemloos lokt. Als hij valt en moeizaam rechtkrabbelt joelen de kinderen om de onhandige fratsen van een gebroken mens.…

En in de schemering zong de uil zijn blues; veel van ook zijn verdriet was al geweest, zijn droevig lied kwam immers uit zijn hele lichaampje en niets gekunstelds was er aan het werd door niets gestuit - zo hoort muziek te zijn: voluit, een druppel die je dorstige, je uit- gedroogde ziel in zich opzuigt. ------------------…

Nu na al die jaren tijd Heeft zij voor mij Iets wat ik benoemen wil Als vorstelijke werkelijkheid Met warmte voor de mens Haar drang naar harmonie Voor volk en vaderland Er was een moment van lichtgelovigheid, Maar ook van strijd en stimulerende aanwezigheid Voor menig Nederlander nu moment van droevigheid Juliana... ...Hare Majesteit…

De minimamama keek in de pan En trof helaas de hond aan in de pot; Zij weende bitter om haar droevig lot, Maar tot haar troost sprak toen haar lieve man: "Ik moet nog eventjes naar Friesland toe, Dan eten we met Kerst weer kangoeroe."…

Ik heb de deur niet open horen gaan en ook niet dicht Nu ik wakker word lig ik hier alleen en is het licht Ik weet niet eens of ze hier echt was of in mijn dromen Sterker nog, ik wil het niet eens weten Ik ben dus niet droevig, en ik heb ook geen pijn, omdat ik weet dat ze vanavond weer bij me zal zijn Maar hoe moet ik in hemelsnaam…