Alle inzendingen over dromen OR oorlog OR leven

Ik droom mijn leven in een parallelwereld -- Het is een achtbaan.…

we leven in onze eigen droom soms is het een fijne - vluchtig luchtig of een nietszeggende korte kleine soms zo’n niet door te komen rakker daarin ben je de mislukkeling de arme schlemielige stakker of eentje waaruit je nooit wil ontwaken je voelt je hierin zo heldhaftig zo dapper we blijven in dromen onszelf overkomen en een ieder droomt…

ze leven door na wekenlang geweld al is er geen stukje grond dat geen littekens van de oorlog draagt ze hebben de angst achter zich gelaten en durven weer te rolschaatsen in het park kortstondig déjà vu alsof oorlog en vrede van Lev Tolstoj zich weer openvouwt eind goed al goed?…

'Krèg nâh de kankâh' rieptie niet te wènag Toch hep ik steids wat met die gas gehad Maah ja, ik ben getauge in die stad Ik von ze grofhèd in de bek juìs gènag Ech pènlijk dat de scheppâh vamme held Nâh zelluf doâh die ziekte is geveld…

Een oorlog die we niet mogen vergeten omdat dit nooit meer mag gebeuren. Een oorlog gebaseerd op macht en uitsluiten van bevolkingsgroepen. Een oorlog die uiteindelijk voor iedereen zinloos was door al het verlies. Maar helaas zien we ver weg van ons nog steeds mensen die leven in een oorlog.…

Ik droom weleens van een wereld die nooit kapot zou gaan Ik droom dan over natuurschoon, Over mensen die elkaar bijstaan Ik droom dan over vrede dat oorlog niet bestaat Ik droom dan over liefde, vriendschap die nooit over gaat Ik droom weleens over engelen In het donker met mijn ogen dicht Ik droom dan over gelijkheid Over een wereld…

mensen die dromen van een vredig leven een overgeleverde belofte voor ooit, maar helaas is het zwaard verdwenen…

Tussen avondrood en ochtenddouw, komen mij steeds dromen, gauw, soms zijn het mooie dromen, die naar ik hoop eens uit zullen komen. 'k droom vaak van een mooie aarde, waar iedereen elkaar laat in zijn waarden, geen honger wordt geleden, de oorlogen zijn uit een ver verleden.…

De strijd begint net als gisteren vandaag weer, de soldaten bidden voor hun leven bij hun Heer.…

zij komen glanzend overgevlogen onder de bloedende moeder smelt de eerste sneeuw onder wuivende palmen monstert hij de nieuwe limousine van zijn schoonzoon ---------------------------------- uit: 'Verzamelde gedichte', 2002.…

van een grauw verleden besef ik nu wat oorlog is ik leef nu in het heerlijk vrije heden en besef hun waardevol gemis hun verloren jeugd en toekomst en hoe ze allemaal hebben geleden en besef dat het nooit ondenkbaar is een stap terug naar zo’n grijs verleden ik heb de oorlog niet gekend ben blij vandaag te leven en kennis van oorlog aan…

Een heerlijk oord, zonder angst, haat en nijd Oorlog en geweld kent men daar niet Er zijn geen zorgen en er is geen verdriet Daar zullen we leven in liefde en vrijheid. Een heerlijk oord, om van te dromen Bij Jezus, waar we altijd veilig zullen leven Hij zal ons eens het eeuwige leven geven We hopen eenmaal daar te mogen komen.…

haven beschutte hem en zijn familie na negen jaar van vluchten van kampen naar kamertjes zonder raam en uitzicht voor de verwoestende oorlog in het land van zijn herkomst als een luchtkastelen droom waarin hij niet blijven mocht omdat de regels ons verbieden oog te hebben voor de mens die gewoon leven wil als jij en ik…

verliefd van je gezicht jij laat je handen koesterend dwalen we vrijen teder in het nieuwe licht zo open voor elkaar oorlog achter groene schermen dromen komen klaar terwijl er mensen kermen…

's Morgens bij het wakker worden, nemen we de nacht eens door, heb jij nog gedroomd vannacht? Jazeker wel en ik vertel! Dat klink beter als die van mij, zegt hij, zoonlief was met me aan het klussen, we pakten samen een plank, toen nog een en ineens moest ik er vijf pakken! Toen ik hem zei, dat niet meer te kunnen, zei hij; sjouwen…

Wanneer onze dromen geen waarheid meer zijn wanneer onze dromen ons bedriegen zal de schone schijn van al het liegen aan het licht komen…

Dromend neem ik afstand en stijg op. Een naamloze waarnemer ben ik. Een getuige zonder naam. Wat groot leek wordt weer klein. Details kan ik niet meer zien. Fakkels zie ik laaien en weer doven, alsof het sterfelijke schepsels zijn. Rivieren zie ik door oneindig laagland gaan. Gedachten zie ik reddeloos verdampen en uit wolken weer ontstaan…

Deze maand herinner ik mij ook de treurwilg weer deze metgezel uit een van mijn vele verse dromen, welke ongevraagd vol met beelden langs komen, als tintelingen dan mijn ziel bewonen keer op keer .…

Wie bepaalt dat een land bezet is het leven tijdens oorlog bezet door een dictator het emotioneert mij nog steeds Mijn ouders waren nog pubers in oorlogstijd heel hun leven raakten ze hun angsten niet meer kwijt Deze oorlog duurde langer dan 5 jaar ook ik kreeg het mee dat het nooit meer gebeurt niet in de lucht, op land of op zee…

de Nacht is gevallen mensen drinken hun laatste glas komen op de rand van het bed tot inkeer tot zelfverminking leven wordt onzichtbaar gaat schuilen voor zichzelf. want het is oorlog winden rukken bomen aan flarden met hen de stilte van dromen in olie gedrenkt vliegtuigen slaan op hol scheren langs kerken en moskeeën.…

al die gezichten ze weten het en kennen mij een vreemde in hun land ze kijken maar begrijpen niet, hun ogen zien ook nooit mijn stil verdriet de kapot geschoten zon het branden van mijn handen toen de oorlog pas begon ik droom nu de familie het spelen van muziek het dansen van zovelen we vluchtten voor de dood de honger en het…

Moraal rest de onschuldige slachtoffers zij gaan de oorlog niet tegemoet zij zijn niet heldhaftig noch laf hebzucht en geweld komt op ze af.…

Waak cynisch zal ik hopelijk nooit teveel zijn tranen op lach om pijn achter de heuvel een vijand Een gezicht in het droge zand hij lijkt op mij sprekend allebeide getekend en de wereld lacht het weg het lot dat je ach pech mischien zie ik dat gezicht ooit terug en keert het lot en wij de rug…

Door parlementen en presidenten Zijn we opzettelijk voorgelogen Over lijken gaan de regenten Die ons de oorlog hebben ingezogen Dit conflict vanwege eigenbelang Is een geopolitieke wedstrijd Om toegang tot grondstoffen ben ik bang Niet om democratie en vrijheid En terwijl ik me hierdoor onmachtig voel Slaan de clusterbommen venijnig toe…

voor het karretje spannen Deuren gaan open Lang zijn de gangen Voor het antwoorden In het niets Mensen gaan en komen Vergeten dromen Overkomen Vijf jaar oud Ben je nu Zoon laat je niet gek maken Laat het je niet op Jagen…

Er is een voetbal finale Ook een oorlog Hier en daar Er is een moordaanslag Op een school Kinderen Er is een voetbal finale De boodschappen duurder Er is een voetbalfinale De olijfolie De wijnoogst is mislukt Er is een nieuwe telefoon En nog wat oorlog En graan en bier En dood Er is een voetbal finale…

Ik zag in mijn dromen kinderen met oogjes door 't huilen zo rood geen huis meer om in te wonen en ook hun ouders waren dood Doodgeschoten door de soldaten voor de ogen van die kinderen klein oorlogen, nooit te rechtvaardigen en toch zal het er altijd zijn En ik zag in diezelfde dromen twee kinderen spelen op straat en geen van die beide…

Bommen vallen Mensen sterven Haat regeert En ik snap het niet meer Stop met vechten Of stop met leven Maar stop met doen Alsof het oorlog is…

jij in je jas van drakenschubben en beenkappen van wolvenbont je fakkelrook laat m’n ogen tranen. en je voetstap teistert deze grond. waar ga je nu je sporen plaatsen? gemarkeerd door angst door bloed en pijn waar zal de jammerklacht van vrouwen je huiveringwekkend welkom zijn? als paarden vonken uit hun ijzers slaan en sterren van hun…

Je trekt ons aan en zuigt ons vast. Je kleeft zwaar aan onze botten. Loopgraven doorkruisen je als waterlopen. Niemand schouwt ze, niemand ruimt. Hier wonen we vier jaar te lang met tegenzin. We malen niet meer. Wat we moeizaam wonnen, ploegen we nu tot braakland om. Je schuurt en schurft ons lijf. We kunnen niet wennen. We willen niet…