Alle inzendingen over eenzaamheid creativiteit

Simpel rood laat me niet lachen Rood-harigen zijn de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit en hun zorgzaamheid en betrouwbaarheid Er valt heel goed met ‘rooien’ te leven “Never een dull moment" simpel rood, ik dacht van niet…

Het gevoel is met de pen te beschrijven, een vage schaduw, levensgroot naast pragmatiek en rede en op eenzame hoogte lijkt te staan, de spreuken bij de snoeverijen in te lijven, kritiek betaald met gelijke munt en op de blote borst te slaan, met een sloep vol passies, op een dichterlijke meer, in tegenstroom te bevaren, geroeid met riemen…

Perfectie is aan mij niet besteedt teveel impulsen gedachten spelen haasje over of verstoppertje creativiteit dringt zich op neemt me op sleeptouw allerlei ideeën komen in me op al zijn ze vaak verkeerd begrepen of slecht vertaald maar dat kan me nu even echt niets schelen…

vitaliteit in levenloze schepping stroomt vibreert aspireert inspireert daalt neder wind waait verdorde bladeren van bomen ongrijpbaar niet te vatten creativiteit reis langs paden van de zegewagen stilte verandert kleur…

Door ongekende creativiteit Lijkt Ameland het aards niveau ontstegen. Nu is bereikt waarnaar steeds werd gestreefd: Dat Ameland gewoon de mooiste heeft.…

Ga in je creativiteit de uitdagingen aan fluistert de wind doe als een Maya krijger volg het gevoel van de maan-schorpioen- maand dat wat in je hart groeit is ontplooiing van je zelve de integriteit van je gevoel vandaag is je verborgen kracht bron: Pan Holland…

Het snelsonnet ligt somtijds onder vuur: als Driek van Wissen wordt beschouwd als ‘god’ gaat creativiteit tot slot kapot. Maar ík verkoop mijn dichtershuid heel duur. Als ú de teugels ook een keer laat vieren zal Pegasus u danken. BLIJF DUS MIEREN!…

ik ken jou wel maar zien doe ik je niet onhoorbaar ben je toch raak je mij vooral in stilte snij je nog dieper dan oosten wind tegen mijn schrale gezicht gelijk de verkleurde kalender boven het dressoir omarm jij mij iedere dag opnieuw…

glas van de altijd lege kamer verveelt de regen mij die saai de uren maakt niksend hang ik rond de zondag verspillend die als zovele dagen zich nat verdrijven laat terwijl er niets gebeurt knaagt stilletjes vragend mijn geweten en gemoed wat of ik nou toch doe veel te snel en veel te ver rijd ik in mijn auto rond om de zin van eenzaam…

Ik slip, glijd vertraagd af op mijn verplettering -- De tijd breidt zich uit.…

Muziek van de ziel Het oorverdovend stille dat om mij hing verborg armenvol emoties zoveel dat het mijn keel soms snoerde opende ik gedachteloos het raam kreeg weer lucht en het ontspande die me naar het onbekende stille voerde me overviel en rust hervond want daar woont de schoonste muziek van mijn oude ziel een tureluur floot hoog…

er is zuchten van gene zijde ze stuurt klanken die ik nog nimmer hoorde vrije taal naar eigen hand ze legt haar bloot in duistere onbekende driften evolutie kent geen stilstand in de trein van creativiteit scheppend in kansen laat zij de wereld vollopen in wijsheid van krachten zo zal het zijn……

Daar zit ze dan Links Hobbelt al jaren mee Terwijl ik ga Liefde, Warmte, Geborgenheid Nooit zal ik haar vergeten Daar zit ie dan Rechts Heeft zijn plekje daar Laatst ingenomen Trots, Creativiteit, Ondeugendheid Nooit zal ik hem vergeten Het goud Op mijn schouders Geeft mij de kracht Om door te gaan…

Simpel rood laat me niet lachen roodharigen de complexiteit zelve maar ook hun creativiteit, invoelbaarheid, zorgzaamheid en betrouwbaarheid er valt heel goed met ‘rooien’ te leven, te werken, te onderhouden “Never een dull moment" simpel rood dat dacht ik niet dat bestaat niet! en in bed rooie mieters!…

als mijn linkerhand met al zijn waaierlijnen mijn rechter was kwam ik nergens op dit pad zou ik in dubio verdwijnen maar de linker mag niet kiezen mijn rechterhand bepaalt hij toomt de creativiteit waarin links mij zou verliezen twee zijden heeft mijn zicht in aanleg zo verscheiden rechts direct en doelgericht de linker zou ‘t verbeiden…

zij zien niet om de mensen die jou met de nek bekeken hun mars is achter vaandel en het kruis met vaste tred in zeker weten jouw schaap is zwart tussen het grijzig mekkeren de eenling blijft apart toch springt hij eruit zijn creativiteit opent ook hun ogen in uniciteit gedogen…

Terwijl de hemel open plooit van purpergrijs naar geel verkleurt met vegen wit erdoor, net of iemand een stuk stof ontrafelt, priemt het eerste blauwe van de dageraad door de hangende mist. Geluiden, bijna onhoorbare trillingen op de wind, komen door het raam aangewaaid, langzaam zwellend tot een geheel van twinkelend vrolijk vogelgezang…

Sierlijk danst zij in het licht verborgen en geheim vitaliteit creativiteit stil verbonden met verborgen iets wereld die niet de onze is alles zingt ontwikkelt evolueert verheft, wens tot éénheid komen zoals jij en ik; eten van de boom des levens toelichting; schilderijgedicht te bezichtigen op http://www.freeartandbeauty.exto.nl…

Oude oma zit in haar stoel voor het raam Maar daar is eigenlijk niet zo veel te zien Ook is het erg donker en triest bovendien Oma voelt zich verdrietig en heel eenzaam. Wat te doen met de komende Kerstdagen Zo helemaal alleen in haar grote huis?…

een sierlijke rand omarmt het groene land in rood en geel een sloot loopt hier nog slingerend naar de horizon wolken schilderen zich in zuiver blauw en wit ik bewonder het borduursel van mijn kind zo puur, zo ongerept…

Langs de kant van de weg slingert de tijd en roest en vermolmt. Hij raapt hem op, een kromme secondewijzer bijvoorbeeld, een vogelkooitje piepklein of een balk met een oog dat vergaan zou wanneer die bleef liggen. Thuis werpt hij een ander licht op de dingen, maakt ze tot wat ze nooit zijn geweest, geeft ze een nieuwe verstilling: ijzervouwer…

ik heb te weinig tijd om aan iets te beginnen. veel te weinig tijd om het af te werken. maar een zee van tijd om er over te vertellen!…

Vooruitgang: de storm die opstak aan de poorten -- van het paradijs.…

Zet de wereld op zijn kop, haal hem uiteen, breek hem in stukken, doe hem open Assembleer hem zoals nooit tevoren Hoeken bollen op, rond wordt puntig Dik verschrompelt, dun deint uit tot het gekende tot oud nieuw vervelt Heden met verleden toekomst kleuren Creatief destructief bouwen we voortdurend nieuwe huizen Probeer het gerust ook thuis…

De wereld lijkt steeds kleiner te worden, alvorens enig ander mijn vingers druppelen naar de einder ik trek een lijn om de tafel om het beletselteken, het zet zich ontspoort oneindig, het kluwen kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf ik schoffel door mijn schrijfsels noch betrek ik de druilende muren het is is niet hetgeen het is als een…

over een zee van daken zeilt een kwetterende zwaluw alleen dat wat hij vorm kan geven brengt hij naar buiten achter de loodzware deur sterft het verzwegen verhaal ik geef je de sleutels bewonder onder de witte dakrand het nest van de zwaluw woordloos toont hij je zijn huis vol verhalen…

De vreemde mensen die ik ben, zijn het zelden met me eens, omdat ik anders denk. De een wil steeds beter worden. De ander wil blijven wie ik ben. De een wil almaar verder reizen. De ander moet terug naar huis. De een wil gedichten schrijven, die de ander al gelezen heeft. Een en ander zijn mijn oude vijanden. Wanneer ze mijn vrienden worden…

zacht flapten de brede randen van donkere barden voor de toch al mysterieuze gezichten waarbij het lezen van enige werkelijkheid een schijnbaar onbegonnen werk bleek te zijn in het bewegen van deze groep zong muziek straalde creativiteit tot ieders verrassing zomaar de wereld in om daar snaaks en onverwacht op te duiken tussen…

Redactie, dichters, en lezers wens ik allen, goede kerstdagen, gezondheid en veel creativiteit toe voor het nieuwe jaar.…

Competitief gedrag heb ik altijd gehad niet omdat ik altijd wilde winnen of de beste, de eerste wilde, moest zijn maar om er gewoon bij te mogen horen Want ik deed zo ontzettend mijn best dat ik m'n grijze muis ben verloren en soms lijk ik een kater, een tijger ben zeker niet meer voor de poes Ben in feite nog gewoon op zoek naar wie ik…