8841 resultaten.
Verklaring
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 135 , tussen bergen en woestijnen…
Echo van een zomerdroom
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 174 , zo snel
er werd een foto gemaakt
de vreemde geluiden verdwenen weer
een echo stamelde wat onbegrepen
liet de schrijfpen mijn gedachten
opschrijven in de woorden
en wat ik schreef dat bleef geheim
niet leesbaar voor een ander
eenzaam in jouw graf gebleven.…
Besef
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 1.665 Ik hoor wanneer de nacht aanbreekt
De echo van haar stem langsheen de muren
Van deze eenzame slaapruimte sluipen.
Als een ingehouden schreeuw vanuit de eeuwige
Stilte van haar hemel. In deze uren
Die leger zijn dan lucht en zwaarder dan lood
Zijn het de onvervulde dromen die tegen me aankruipen
Als wilde dieren.…
Reizen
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 211 Reizen over bergen en diepe dalen
door ruïnes met kille massieve wanden
dat haar ijzige gil opvangt als een echo.
Haar weerkaatsing reist door mijn brein
als een reflectie voor mijn gedrag
dat is haar souvenir wat gaat als een jojo.…
Perceptie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 85 , hoog op de berg
met eenzaamheid
jouw beste vriend…
Verschuiving
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 167 ingesleten gewoontes zijn
als onderspoelde bergen
wil je niet kijken, dan kan
opeens de aarde verschuiven
eenzaam zal je dan zijn
op je afbrokkelende rots
open je ogen en je hart
zie de tekens om je heen
een wind van verandering
blaast door de wereld…
Vannacht
hartenkreet
4.0 met 10 stemmen 674 Ik zie neer op een kille nacht
die de stad doet wankelen
onder haar eenzame kracht,
de echo van de wind blijft
zich onbegrepen herhalen.
Hongerig roept mijn stem
langs de trillende ramen.
De donkere huizen zijn doodop
en deuren blijven gesloten
voor mijn zacht geklop,
de echo van mijn hart blijft
zich hoopvol herhalen.…
Geuren van de tijd
hartenkreet
4.0 met 2 stemmen 525 Waar herinneringen een echo krijgen
en wachten niets vraagt wat
je niet kunt
verliezen in de cocon
van een gedroomde
eenzaam verlangen
en een geboorte
die geen afscheid vraagt.
Want de tijd is geen boodschap
maar slechts een dankbare geur
van elke
belofte.…
IK DOE HET
hartenkreet
2.0 met 19 stemmen 2.698 Een lach of een traan, ik dacht er steeds aan
Bergen, kon ik beklimmen, kon ' alles ' aan.
Geen uur in mijn leven, was ik eenzaam
Een trouwe getuige volgde mijn bestaan.
Tot mijn laatste snik zal ik prevelen:
Ik Geloof.…
Tussen bijbel en banjo
netgedicht
4.0 met 9 stemmen 422 stofwolken benemen het zicht
op zandgeschuurde bergen
toch ziet hij de verte zingen
van wilde bloemen in het land
tussen bijbel en banjo
klopt Doc zijn pijp en Sara
wakkert het vuur aan, speelt
de rimpels uit zijn lijf
onvervalst klinkt daar als
echo van een waterval
een stem, white blues Jimmie
klatert in het schrale dal
hij verjaagt…
Akerkstraat
gedicht
2.0 met 56 stemmen 11.532 Om de hoek van waar ik ooit woonde
Ligt een straatje dat nog steeds precies
Hetzelfde straatje is, met ’s nachts dezelfde
Glinstering op de natte keien, dezelfde echo
Van mijn voetstappen die hier voor altijd
Eenzaam klinken, zelfs als ik zij aan zij
Ga met mijn eigen vrouw op hakken
----------------------------------------
Een van de gedichten…
Stem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 115 Stilte van woorden die veranderen
en terugkeren
in beloftes
die ik met dromen vul
wanneer jij me vraagt
wat ik wil vinden
in de nacht
die ons laat verdwalen
met echo's en
de liefde die alles kleurt
en tekent wat we aanraken
en weer zullen verliezen
wanneer we ontwaken en alleen
onze eigen
eenzame stem
terugvinden…
Bladgeritsel
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 77 De stilte doorbrekende
Echo die koen
De slag der gedonder
voorafgaand verlicht
met stervende flitsen
en dood bliksemlicht.…
Heimelijke horizon
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 243 Weergaloos klinkt de echo van liefdesvriendschap
wanneer de eenzame mannen elkaar ontmoeten
in het bedwelmende duister van het Russische nachtwoud
donkere vlinders dwarrelen in dronken buiken
een baard houdt de wodkafles hoog in de lucht
illustere wolken bevloeien intimiteit met regen
en in het eenvoudige van de ochtend
aan tafel met oma…
Vervagen
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 273 Volgde ik willoos woorden
en echo's van wachtende
stemmen
die bleven roepen
maar geen momenten
vroegen.
Want de stilte lieten ze waken
zolang ik niets uitdoofde
in de vluchtende
kou
waar ik mijn eenzame geluk
weer mocht vinden
dat leeg en verteerd
niet meer dan een
cocon van mijn
vorig leven
was.…
IN DE ECHO VAN DIE STILTE
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 74 In de echo van de stilte
Zit veel meer stilte dan in stilte alleen
Die echo is niet kil, niet koel, maar ‘cool’
De nagalm, echo van die stilte
Verzilten je zout in zoet
Versterkt je dijken tegen overstromingen
Van emoties, kwellingen, opwellingen
Ben ik soms toch bang, heb ik angst
Dan stort ik mij in die stilte en met name
In de echo van…
Voor Marco
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 1.987 We zijn nu eenzaam en
fluisteren zijn naam
want die zal niet veranderen
zoals onze kleine en grote herinneringen
aan hem
nooit zullen veranderen.…
Verlaten gevoel
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 63 Mijn geest,
een berg van stilte,
achter dichtbegroeide hagen,
die zich afsluit,
troost zoek
in vergetelheid.…
Bergen-Belsen (31-08-'17)
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 365 de stilte is pijnlijk
maar vergeleken met de pijn
van hen die hier hebben geleden
mag het geen naam hebben
minstens 70.000 onschuldigen
van vlees en bloed lieten hier
het leven en vonden een plek
in één van de massagraven
sprakeloos en vol verwijt
denk ik waarvoor en kijk terloops
naar dit schuldige landschap
waar de heide thans nog…
Nacht
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 520 Gevangen in het web van de aarzelende tijd die
alle echo's vangt
en woorden bedekt als waren ze
eenzame boodschappen
en gebeden
van schimmen die elke droom stelen.
Zielloos vragen ze de dood om een moment
dat ze kunnen bewaren als deze nacht
weer elke hoop
uitdooft.…
Mont Ventoux
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 531 Uitgedoofd
Wacht mij de kale berg
Door bomen verlaten
Brandt ginds de barre maan
Tachtig maal malen pedalen
Twee keer meer mijn hart
Omringd door tijdgenoten
Vlucht ik de toekomst in
Verwonderd dat met zovelen
Het eenzaamheid is die verbindt…
Narcissus
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 oh zo mooi
sta jij daar
boven op
een berg
boven allen verheven
wordt jij benijd
was ik maar, zoals jij
oh zo lelijk
sta jij daar
onder in
een afgrond
van alles verwijderd
wat jij wil
eenzaam
was ik maar niet, zoals jij
zoals jij…
Toen het stil was buiten
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 Toen het stil
Geworden was
Buiten en de
Vrieskou alles
Dat leven ademde
In zich had opgenomen,
De knorrende beesten
Zonder een mens erin
Alleen geluidloos
Nog voortbewogen,
En ook de gierende
Onrust in mijn
Zorg'lijk hart
Was gaan liggen
En zich overgaf
Aan de strengende
Vorst, was het
In dit verstilde
Landschap…
Vallen en winnen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.944 De vreemdelingen staan stil
en buigen want
hij is weer
eenzaam en de laatste berg
glimlacht zonder hoon
voor deze nieuwe koningszoon.…
De nacht ademt
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 306 ik bijna kan aanraken
in uitzichtloze eenzaamheid.…
Doorgetrokken lijnen
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.059 drijven in het midden
Gelaten met het lot
getart in eenzaamheid
verlaten zelfs door god
onzichtbaar leed verzwaard
trekt in het bodemloze
putten echo`s wensen woest
golvend brullend uit den boze
kreten treffen doven
kaarsen blikken als blinden
dicht druip ik er mijn tijd voorbij
en jij mag er jouw wegen vinden…
Wat de mens mij vertelt
gedicht
3.0 met 8 stemmen 3.578 De eenzame echo tegen stenen en pilaren
zwijgt
als een self-fulfilling prophecy.…
december
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 737 de hoogste berg van het jaar
heet december
er is geen weg langs
je moet erover
het donker zet het verschil
nog schriller in het licht
wie rijk is verspilt met stijl
wie arm is blijft buiten staan
maar warmte komt
uit onverwachte hoek
een vuurkorf en wat muziek
brengt mensen samen
op het plein
doet ze vergeten
hoe lang de nachten…
Op die berg
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 1.004 Op de berg, werd zij herdacht
die hoge berg, zorgde voor een diep dal
op die berg gebeurde iets
wat geen mens verwoorden zal
Op de hoogte waar een jaar terug
haar as verstrooid werd, wat ging het vlug
werd zij herdacht men legde een roos
’t was die plek, die ze bij leven uitkoos
om als laatste te mogen vertoeven
Op die berg, die hoge berg…
Onderdaan
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 463 In het bergrijk,
waar de seizoenen overheersen
en de horizon
minuut na minuut
zo majestueus verkleurt
daar vervagen grenzen
van tijd van ruimte
Daar leidt het licht
een gebroken bestaan
Daar ontkiemen vergezichten
mysterieus in nevelen verhuld
een adellijke gloed
van zon en van maan
In dit biotoop
van onvergankelijkheid
is de mens…