Alle inzendingen over eeuwig leven

Hoe onbegrijpelijk is de nood om langer te leven en langer te zijn? Eeuwig leven? Nee, ik wacht al vanaf klein op de onvermijdelijke dood.…

Althans in ’t hart van grote groepen mensen - die haar een eeuwig leven wilden wensen - gloort onophoudelijk haar morgenrood Ik hecht persoonlijk ook aan mijn bestaan. Vanavond ga ik niet naar Ispahaan.…

Helaas, er is nog steeds niet wat ík wil: een middel mét bezegelde verklaring van eeuwig leven ná de doodervaring –…

Blauwe zee van ver gekomen Golven die zo lome dromen Dromen van een eeuwig leven Dromen van een eeuwig zijn Zacht zingt de zee Zangen van weemoed Zacht zingt de zee Zangen van wee Zingt de haring mee De haring is een vis Die zo verfrissend is Als men katterig is...…

Opbouw is in essentie leven. Afbraak hoort daarbij en moet. Eeuwig leven duurt maar even. In de kern is doodgaan goed. Angst is het echte kwaad. Vader van geweld en moord. Geef angst daarom liefde. Nooit het laatste woord.…

Gehongerd heb ik, Gedorst naar de Gerechtigheid die Jezus alleen mij Geven kan - Hem kom Ik vanmorgen tegen Langs de boorden Van deze kabbelende beek Waar het water zachtjes Opspat van vreugde En Hij mij met Zijn water Het eeuwig leven geeft Geschreven op het Pinksterfeest 2013.…

de spiraal van eeuwig leven tekent het centrum van mijn groei in elke cel van mijn bestaan en in de adem van geschiedenis zoals de opgerolde slang de conisch gevormde schelp hemelse galaxieen draaikolken en wervelwind voert mijn adem mij terug naar de kern van mijn cyclisch bestaan waar hemel en aarde elkaar ontmoeten in verheffende…

Je was wat moe, Toen nog wat meer, En op een dag, ben je stil heengevlogen; Zo plots, Als wind, Jouw leven en jouw kracht, Waar zijn die nu gebleven ? Maar in ons hart, Ruist nog heel zacht, De woorden uit jou stem. Die gaan niet weg Ze blijven eeuwig leven; Als jij, mijn lieve papa…

zelf, die zo Te zien onsterfelijk, En niet aan zichzelf onderworpen is, En zonder twijfel eeuwig leven zal…

Het alledaagse een rimpeling in de tijd van eeuwig leven Oceaan van Zijn ieder golfje dat je maakt is oceanisch Bel vol leven iedere zucht die ontsnapt is een ademtocht Baby in de wieg net geboren ben je al op weg naar de dood Op de de eeuwigheid is leven een ademtocht sterven is één zucht Eigenaardigheid voor anderen soms…

God verzekert je van de eeuwigheid na je aardse tijdelijkheid maar in de kleine lettertjes staat wel met KOEIENLETTERS geschreven Zijn voorwaarde; de voorwaarde van “Mijn schuld, mijn schuld, mijn grote schuld” na luid schuldig geroep, gejammer en/of geschreeuw keert Hij levenslang uit na je overlijden het eeuwige leven op een nieuwe…

Dankbaar voor deze mooie parel des leven welke mij met zoveel liefde door hen is gegeven! En, iedere dag, hoop ik op eeuwigheid oneindigheid een klok, zonder tikkende tijd, God, ik wil ze echt -nooit!- kwijt. Kan ik hun die parel weer terug geven opdat we voor altijd.... ach...ik wens hun gewoon -het eeuwige leven-.…

dacht ik dat het leven het leven was zonder einde dood gaan was voor anderen zou mij niet overkomen bleef eeuwig leven maar er hoefde maar een geliefde dood te vallen van de fiets waardoor ik opeens wist dat het leven en al dat leven slechts een glimlach is trillend in de lucht van de hete middagzon die niet daalt of opkomt…

Ja, vandaag is het nog steeds feest, Wij leven door en met Zijn Geest. In deze kracht mogen wij nu streven, Totdat Hij komt voor 't eeuwig leven!…

Ja, vandaag is het nog steeds feest, Wij leven door en met Zijn Geest. In deze kracht mogen wij nu streven, Totdat Hij komt voor 't eeuwig leven!…

je liet met je sollen kreunen deed je, tollen reikhalzend naar nieuwe vlagen waai dronken, pronken met je volle wieken maar,...jonge wind wichten worden ook oud, alleen de wind heeft het eeuwige leven.…

nog altijd de gedreven dichter zelfs op respectabele leeftijd staan je gedichten nog immer fier overeind en zonder stok stiekem maar tegen beter weten in hoop ik dat jij als enige wel over't eeuwig leven beschikt vooralsnog koester ik de gedichten van jouw hand als ware ze van mijzelf…

Het later stadium van zijn ontstaan zal de symbolen doen begrijpen die overgoten door de godendrank het inzicht zo verscherpen doet dat dan balans hervonden wordt met als gevolg, het samengaan tot aan de dood de energie der zon de voortbewegingskracht der wind een piramidaal gegeven zijn de vork der strijd verdwijnen zal in eeuwig leven…

leven elixer gloeit eindelijk op in het morgense rood…

Oppervlakkig koud een op een voetstuk geplaatst brons straalt bij voortduring warmte uit de liefde van een hand wil graag de ziel bewegen die met de tijd in ‘t brons bevroor als een verbeelding van het eeuwige leven wee de streling langs de huid je zult je vingers branden…

Samen, slaan we ons erdoor, dat deden we steeds In mijn hart ' blijf ' je eeuwig leven, we kennen geen vrees.…

Eeuwig verdampen. Eeuwig stijgen. Eeuwig vallen. Eeuwig stromen. Eeuwig leven.…

De stad is geboren in het ochtendlicht met zicht op een eeuwig leven. Haar geschiedenis bepaalde wat zij nu is; Heeft aan haar ziel een eigen identiteit gegeven. Ik ben haar burger en word benijd, Enkel om het feit dat ik deel uitmaak van haar leven…

Voor het eerst in mijn leven, ben ik verbaasd en geschrokken, omdat we toch dóór bleven gaan. Alsof leeftijd niet bestaat, alsof we eeuwig leven morgen.…

men zegt dat de hemel een grote tuin is en dat men daar zijn dierbaren weer vindt laat het een troost zijn nu je geliefde vader aan zijn laatste reis begint het hoeft geen nader betoog niemand op aarde heeft het eeuwig leven maar door onze tranen heen kunnen we dankbaar zijn om de liefde die hij altijd heeft gegeven…

Vroeger spraken alleen de Christenen over de dood en op de dag van geboorte werd er al een begrafenisverzekering afgesloten en snel, heel snel gedoopt in de kerk voor het eeuwig leven na de dood!…

Al is je lichaam nog op aarde je ziel is eeuwig thuis je mag nu zingen in de hemel in 't liefdevolle Vaderhuis Je hebt de rust gevonden die Hij je heeft gegeven je strijd op aarde is gedaan en je mag voor eeuwig leven.…

Toch krijg ik je door, niet eeuwig is jou bestaan. Maar de wijzers van de klok, ontdekken mij aan mijn gaan. Je gezicht lijkt op een lach, boordevol met leven. Op wie lijk je toch, dat is mij niet om het even. Licht overwint duisternis als een kans, ik haal opgelucht adem. Ontsprongen aan die dans, eeuwig leven glanst.…

Maar even plots komt weer het licht en schijnt de zon; ik weet dat geen seizoen het eeuwig leven heeft en dat de eb en vloed dit leven tekent.…

Is het iets eeuwigs of gewoon klaar? Voelt het als een verlossing of als een gevaar? Is het afscheid nemen van het leven? Of is het: je aan het eeuwige leven overgeven? Voelt het als een bedreiging of voelt het vertrouwd? Zie je dan weer de mensen waarvan je houdt? Zal er ooit iemand de antwoorden kunnen geven?…