daardoor

dacht ik
dat het leven
het leven was

zonder einde
dood gaan was
voor anderen

zou mij niet
overkomen bleef
eeuwig leven

maar er hoefde maar
een geliefde dood
te vallen van de fiets

waardoor ik opeens wist
dat het leven en al dat leven
slechts een glimlach is

trillend in de lucht
van de hete middagzon
die niet daalt of opkomt

altijd voor hem
evenveel voor haar
en dan opeens verdwenen

Schrijver: cornelis van zwaanshoek, 10 januari 2014

cvdzwaardhotmail.com

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 110