Alle inzendingen over eeuwig leven

De toekomst van ons aller heden, leeft in het verleden van het nu. Vrije mensen mogen kiezen. Help een levenslustig kind, dat op de grond gevallen is, met opstaan. Help een angstige vogel, die uit zijn nest gevallen is, met leren vliegen. Leer een kwetsbare vlinder, die in een klok gevlogen is, met in vertrouwen vallen. Voel je in een…

Eeuwig leeft alle tijd van de wereld. In dorre woestijnen en in oceanen. Ook in een mens die gestorven is, en in onze herinneringen leeft. In een aandachtig levend mens, die alle tijd van de wereld heeft.…

Weg uit deze hel, het leven is een vloek. De pillen zijn genomen, de brief is geschreven. Ik voel dat het nadert, het einde van mijn leven. Al het gevoel, stroomt langzaam weg uit mij. De kettingen vallen af, steeds meer voel ik me vrij. Straks is al deze aardse misere en eeuwige pijn voorbij.…

De fuik in het juist ontloken leven. Wie draagt de glimlach terug en zingt het kinderlied zoals het elders klinkt ? Dit monument vol treurnis verscholen en ook zo dodelijk stil vertolkt zo koud en pijnlijk schril de eeuwige grendel die op zijn deur is zijn gulle lach uit het volle leven is peilloos diep in het graf gedreven…

Vluchten naar de zolder of dankbaar naar beneden Twijfel, moraal – ik ken ze allemaal In tegenstelling tot de reden Het hoe en waarom van deze gruwelijke dualiteit Want wat is nu helemaal Een eindig leven in de eeuwige tijd…

Blijf je eeuwig in de verdoemenis je moest maar beter leven voor goede zielen is dat geen gemis.…

Hoogste leven is de liefde leven, Liefde is het willig zich begeven, Naar gemeenschap, om te zijn een deel Van het eeuwig zingend algeheel. Liefde is u weten aangedreven, En u voelen door het ruim geheven Als een vogel, hij duikt op en neer, Aan de luchten hangt hij in zijn veer.…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart; dat van woorden vlinders vormde; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

In dit woud onder het zachte ruisen van oude bomen rust ik stil als een vlinder zo sterfelijk dat we nauwelijks leven Hoewel ik ook rouw verheugt mij dit bos van mos, stammen, takken van nu en eeuwen her Ik dacht dat ik eeuwig wilde leven maar ik heb me verzoend En ik voel alleen aan de dingen die hier blijven: het zachte groene mos…

Vooralsnog leven we ons leven, in een eeuwig veranderend nu.…

Als het licht het leven dooft van het eens zo artistieke hart, dat van woorden vlinders vormden; vervlochten bloemen rond het eens zo groene blad. Als het licht het leven dooft van het ooit zo waarachtig hopen op dat sprankje eeuwig licht, dat de duisternis voor geluk moest kopen.…

geluk blaast zij de laatste adem uit om de lange trap te bestijgen naar het einde van de horizon waar ons eeuwige rust wacht op oevers van blijvende rust…

Jezelf in het onveranderlijke leven, als veranderlijk aanwezig zien. Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk ervaren. Onbegrijpelijke liefde geven. In ons tijdvak van de tijd. In ons aller eeuwigheid. Vandaag IS Hemelvaart. Vandaag en alle dagen.…

Hij houdt van je Zijn wil geschiede Wees gelukkig Mijn eeuwige lief.…

woord voor woord fluister ik de wereld dicht tot een gulden boek in zoete winterslaap waar herinnering het leven prijst en licht zich spiegelt in een fotolijst flitsen beelden door de tijd doorheen pareltjes van wazigheid baar ik lettertjes W O R D E N nu vonkjes eeuwigheid…

Uit hun jas geholpen onschuld tot munt geslagen leven teruggegeven aan de eeuwigheid de sneeuw kleurt anders dan het schreeuwend wit in de wijn brandt één lumen licht dieprood en zo vol liefde dat ik tot stilte besluit om de haat niet te voeden die poogt te ontkiemen ik hef de kelk wat een afdronk welk een smart…

Dit uur ongeboren lijkt het leven uit haar verloren. Niemand wil met haar ruilen en zonder het te weten is in haar het eeuwige verlangen naar buiten komen huilen.…

In mijn leven, steeds uiteengerukt Door de vlagen waar 'k aan blootsta, Daar 'k niet kan hechten aan liefde en geluk Die mij zullen drijven tot ik doodga, Ontstaan soms plotsling enkle plekken Van een stilte zo onaangedaan, Dat ik geloof in slaap te zijn gekomen Bij de diepten waar geen onderstromen Meer door 't eeuwig stilstaand water gaan…

Verstrengeld in onbehagen mijn hart herkent zijn ritme niet meer verdwaald met zoveel vragen antwoorden onvindbaar in een kille atmosfeer Verstrengeld in onbehagen verlamming op een voetstuk constante onrust is aan het knagen een speld in een hooiberg van geluk Verstrengeld in onbehagen leven in een eeuwige ijstijd helder denken is aan…

de rede is niet dom maakt nooit recht wat krom is gebleken laat mij maar zwemmen in die ronde kom wil van de wereld niks meer weten cirkel al een leven lang en altijd bang het hoekje om te gaan maar rede is buiten zijn boekje getreden ik had het bij het rechte eind het hoekje om is kromme praat ik blijf voor eeuwig in mijn…

Een nieuwe visie van leven en van sterven en eeuwig geluk. Van pure liefde, die ieder zekerheid geeft van hoogste geluk. Onsterfelijkheid voor elke wereldburger en hemelzoeker.…

liefde voor eeuwig bestaan…

vriendschap is bijzonder, vrienden zijn je dierbaar, ze zijn een gedeelte van je leven, en gooi je dus niet zomaar weg. fake mensen komen & gaan, maar een echte & hechte vriendschap, blijft voor eeuwig bestaan!…

van het leven Inhield…

Zoals mijn rook nu oplost in het niets, zo zal mijn tijd oplossen in eeuwigheid, zoals mijn hier zal worden tot overal. Tussen hier en nu voltrekt zich ons leven. Wij mensen zijn als een stofje zo klein, toch is ons thuis ons eindeloos heelal. Aandachtig rook ik mijn edele sigaar. Plots lost ook mijn eigen wijsheid op.…

De kern van liefde ten allen tijde ons eigen hart Deze kwintessens van ons leven zeker zonder dat ik word verward Daar 't zal branden tot in eeuwigheid Zien wij sterren Maan en zeker zon Genietend tijd, ons allen ge- geven. Keer op keer verfraaiend Jij, ik, wij: immer laaiend…

Terwijl hij de hemel bestormt voor het bouwen van zijn nieuwe onderkomen Zijn zij klaar voor het afscheid dat een eeuwigheid duren zal.…

Sterke wortels zijn nodig om een leven op te bouwen. De sappen van de liefde moeten de kruin kunnen betoveren. De liefde groeit tot er sterke takken komen die worden beloond met twijgen. Als het meezit, krijgt hij vruchten waar hij eeuwig zal voor vechten.…

Als de stilte zich vult met kilte is de stilte kaal en kansloos Als je de stilte weet te verwarmen met je eigen zijn voelt de stilte als intens omarmen met het mijn en zijn Want in de stilte onmoet je eigen ik de stilte van je zijn De stilte garandeert ontroerende ontmoetingen die anderen niets aangaan Zeg nooit over je stilte…

't Antwoord ligt verstopt in huidige tijd Daar tijd echt heelt, immense en vele wonden Is 't leven een eeuwig ontwaken in een oneindige reeks dromen of is dat surplus nu Juist de bestaande eeuwig-oneind'ge Werkelijkheid?…