Alle inzendingen over eind van de reis

TOT SPIEGELAAR De wolken zijn nomaden Gaand boven land en zee Ik reis nu met ze mee Begrijp waarom ze baden En hielden hun tiraden Mijn ouders, dominee Zo boven, zo benee Geen wraak, enkel genade Ik kan Karina zien Ze tuurt over het water Leeft tussen toen en later Ik zie de kleinste kever Ik ben de grootste wever Van voorgedrukt…

Ja het valt bitter tegen Dat mag gezegd Men zegt zich nergens mee te bemoeien ziet verdriet om verdraaide waarheden Luistert naar de pijn en toch wordt er een mes in de rug gestoken door de ander heel lief Een goede reis te wensen rijdt voorzichtig er ook nog bij Wat is vriendschap dan nog waard je bemoeit je er niet mee maar…

zoals het water zoekt neemt en geeft vernielt en bouwt in ijs en land beeldhouwt onderweg is in gouden watervallen waar wonderlijk warm geisers gisten niet te luwen haast huilen en spuwen dansen waterzuilen naar de heldere lucht een weer oude spiegeling in gele en rode bergen zocht Jules Verne hier het middelpunt een reis…

meer dan ooit schrijf ik woorden zonder inhoud dicht ik mijzelf gedachten toe die niet de mijne zijn en zwijg ik om het hardst over ledigheid die woekert betrapt op eenzaamheid volgt vrees mij op de voet wanneer ik weer huiswaarts reis...…

Veelzeggende lichtjes Schitteren aan de hemel De nacht als een donker laken Gespreid met veel liefde Zonder een greintje spijt We begonnen aan een reis En voelden de warmte Uit het hart van de aarde Met het witte licht van de sterren Voelen wij ons verbonden Met elkaars ziel Na 33 jaar niet uitgeblust Maar één persoon geworden.…

opgelaten krantenman en briefschrijver geruststellend en beschermend leveren in vochtige warme zomervlucht kind gluurt voortdurend de post open zusje komt zo via mama’s buik langs het geboortekaartje afgeleverd in het moederhuis de vakantie is nu zelf op reis naar het spelen met het zusje met leuke poppenkleren en het verlegen wiegen…

ik oordeel niet maar wil het licht weer zien in ogen die glanzen nog voel ik het verdriet hoor de laatste zucht van hen in vogelvrije vlucht dan gloort saamhorigheid bloeien bloemen het intens gemis geven kleur en warmte prijs zij zijn op reis gegaan naar het licht van het geboortefeest dat daalt als ster naar kerst waar de vlammen…

Kijk naar de hemel kijk naar de sterren laat je inspireren laat het licht verhalen vertellen reis van land tot land van dorp naar stad tot aan de magische zee kijk omhoog luister maar mee de zee vraag om verhalen die bestaan sprookjes land wandelen door de bladerlaan er is een tijd van komen en een tijd van gaan en de tijd van gaan…

wassende licht tegemoet te gaan het is alsof het verdriet en twijfels van het laatste jaar achter me wegstromen, zoals de schaduw van Balthasar voor de eerste keer in mijn leven ben ik vrij vrij van de wereld voor mij en van de verplichtingen achter mij een groot deel van mijn opdracht is gedaan ik ben nog jong, geef Balthasar de sporen reis…

door tot op het bot grijze nevel nadert de grote stad spreidt zich uit met diepe zucht onheilspellend schijnt het dwaallicht tikt een rijs zachtjes tegen een zerk klinkt geritsel van bladeren dichterbij daar gehoor het overneemt van 't zicht penetrant de geur van vergetelheid onder de voet gelopen zielen die wij eens ter ruste legden op reis…

vergankelijk bestaan, slechts de spreker in mij dept het bloed met woorden die de leegte omarmt geen reizen naar het ontstaan van leven waar de dood zich vergewist van het eeuwig dragen van dit maatpak dat kleurloos de streepjescodes accentueert de blauwdruk, gesneden op het scherpst van de ziel sterft met een verlangen die ik meet aan de reis…

Stuur ik een boodschap, hol ik naar de andere kant de post tegemoet, hang over de leuning en zie mijn woorden voort drijven, weg, op reis: brief aan de volgende brug. Maar soms komt aan de overkant geen teken meer. Heeft het water mijn bericht verdronken?…

Als een boemerang keer ik 360 graden om de onbeantwoorde reis te realiseren zoals haar virus manifesteert als een worm.…

Onze toekomstplannen zouden wij omarmen we hebben een ticket voor leven in ons paradijs waar we hartstochtelijk in rust kunnen wonen we zullen accepteren dat het gaat om één enkele reis.…

Enkele reis hemel, hoe vertaal je dat? Hoe kom je daar ooit mee klaar? Hoe verklaar je dat?... Goletta was en is zoveel enorme liefde. Wedden dat dat niet voor niets is!...…

Een teken kregen ze niet van boven tijdens hun lange reis. Ze vonden niets van wat hen was beloofd. Ze zijn nu uitgeblust, moe van het geloven.…

het zijn de bekken die mijn keel nog beknellen dan zonder naam want namen zijn de onrust stokers van mijn geest de weg was kort, doch hoekig in de gemeten vlaktemaat , te lang reisde deze reis met als doel het niemandsland het licht was schaars doch priemend op mijn toen nog onbevlekt vermogen om te zien of er welkom op het cocos…

Zij hield van hem, hij hield van haar Ze hielden van elkaar Zonrode haren, klein van stuk Zo voelde dus geluk Hij nam haar mee naar Londen, Parijs Hij nam haar mee op reis Zij liet zich leiden aan zijn hand Ze voelden zich verwant Toen sloeg bij haar de onrust toe Iets klopte niet van binnen Ze viel op vrouwen gaf ze toe Toen sloeg…

Met jouw zusje Van anderhalf jaar En jou Onzichtbaar In mijn buik Op de fiets Naar het strand Naar de zee Waar ik Mij zo thuis voel Mijn hart en ziel Liggen daar Verbonden En jou Onzichtbaar Vreugdevol In mijn buik Verwelkomend In mijn Hart en ziel Jouw weg Was niet De levensweg Bij ons Op aarde Jouw weg Was de reis…

Ooit sprong de vonk Al werd het niet geloofd Het vonkje doofde niet Maar was, en bleef We zijn het niet kwijt Nóóit verloren geraakt Toen was daar de tijd De woorden geschreven gewaagd Uitgesteld verlangen Wegen te ver gegaan Zielsgebondenheid Eindeloos verbonden Waar het altijd was Kwam het samen En de reis gaat…

lieve mensen en kinderen zeker dezen niet vergeten nu moeten jullie allen weten de overledene gaat een gigantisch mooie hemelse reis maken volgend het goddelijk licht omarmend door de schitterende engelen wijzend naar het ver gezicht verlatend de aarde daar waar vreugde was maar ook pijn en verdriet zeker wetend de…

laat je los, ga voorbij net als eerder weet te overzien, gemak jezelf keer om en deel alle twijfel laat je bevloeien met twinkelend water laat je verwaaien om lichter te zijn dan lucht en wolken keer terug naar de handpalm van het kind reis door een vergeelde atlas of herken hen die niemand meer kent ontleed de som der delen maar wacht…

Eindelijk thuis Eindelijk daar waar de engelen zijn Niet meer hoeven zoeken naar kracht Op de wolken voort gedreven Een onbevangen reis Vervulde verlangens Verder dan denken en gevoel Woelen in de zee van het ongewisse Varen zonder zeilen en wind Uitgeblazen adem vol betekenis Achtergelaten in een ruimte zonder eind Eindelijk vrij.…

meer de tijd haalt ons nu in 't is het eind van het begin en nu dat we dit weten willen we dansen en vergeten…

Zachte tonen raken mijn verdoofde hart snaarigheid langs een prinsessenhals noten die verdwalen in een melodie zoekend naar een apotheosisch eind ritmisch gebonden aan muzikale wetten de basis basgeluiden gedwongen door de snaredrum te volgen naar het eind snikkend de geblazen C-harmonica als een wispelturig kind eigenwijzig huppelend over…

Het doet me pijn Je zo te zien Ik voel tranen Verlies mijn hoop Jouw einde komt Er is geen misschien Dag maatje van me Trouwe vriend Zo´n roemloos eind In een klotenschuur Zonder zon en licht Had ik je nooit gegund Je had meer verdiend Je gaat nu snel verkassen Naar een mooi en beter oord Waar je heupen niet meer pijn doen Je kunt…

aan mijn einde…

Zijn lichaam en ziel verkloot Door een gewaagde sprong van het dak Kwam er een einde aan het leven Van een markant persoon De legendarische rockzanger, dichter Pianist en kunstschilder Herman Brood…

Lopen tot aan het ongeweten eind. Vrij wezen is het hoogste wat ik kan bereiken Want dit leven is net Een kader zonder schilderij.…

Als er een eind is gekomen aan al je dromen dan moet je je ogen openen en kijken wat de mensen de wereld aandoen en dan vraag jij je misschien ook af: "Waar ben ik (in Godsnaam) dat men dat mag?"…