Alle inzendingen over einde

Ik was er wel wanneer je me miste en je dacht, die komt niet meer ik was er steeds al zag je me niet hoorde je me niet maar miste jou ook evenzeer uit het oog is niet altijd uit het hart dit is niet het einde maar misschien juist een nieuwe start....…

Misschien betekent dit voor onze Rob het einde van zijn politieke job.…

Schrijven we een nieuwe zin zonder einde zonder punt…

Hij droomde lang van zijn pensioen En wilde zo graag stoppen Maar toen ie eind'lijk niets mocht doen Kon hij dat niet verkroppen Men vond die dag de enveloppe Vlakbij zijn bankje in 't plantsoen…

Beheerst deint de hand : wat afsluit is niet het einde is het voelen in zijn kruis en vindt een pracht van een stijve.…

Wie mij zoekt zal mij vinden wat ik ben de vloek die iedereen bij elke einde aankijkt.…

Maakt de waterval, einde aan spanning, uitdaging, victorie?…

Hij is maar geschapen Door 't Leven, dat geen Eind zonder Begin verstaat. Wees onbevreesd: eens zult gij slapen In 't Niets, dat Nimmermeer vergaat. --------------------------------------- uit: Kwatrijnen (1924)…

Prins Claus was aan het einde zijner dagen En heeft dus noodgedwongen zogezegd Zijn stoffelijk omhulsel afgelegd Dat hij helaas niet langer meer kon dragen. Hij toonde door het afdoen van zijn das Onlangs reeds hoe vergankelijk hij was.…

Als de lucht niet meer blauw zal zijn en de aarde verschroeid Het gewas lang verdord en de mensheid geboeid Dan pas zal men de zonde zien die men hier heeft verricht Dan rest enkel het wachten op het eind van het licht…

In zijn witte kamer zit hij zwart te wezen geest op slot gordijnen dicht Zonnebril spiegelend in eenzame kaarsvlam de sleutel is zoek zoek het slot of vind het einde…

De ochtend is als de as op jouw lippen en de nevel die de stilte draagt waarin ik slapeloos de tijd verstop omdat jij dromen fluistert en ik dromen wil over het einde dat de nacht beloofde…

zou het kunnen dat ik een treurwilg ben aan de rand van een rivier waarin ik mijn armen kan laten rusten alsof regen aan het eind van het water begrijpt dat de vlinder die erop drijft een natuurgedicht is met open grenzen…

Je gaat dood Jouw tijd komt ten einde Jouw hart houdt op met slaan Maar de klok tikt gewoon verder Die tijd houdt eeuwig aan…

mij is het hart benauwd alsmede eveneens en ook het hoofd gedachten vies en vuig gaan door het vuile water van mijn perfide geest mij rest slechts de vaat van het eind maar dat is zoek…

Ik pluk je uit de boom stop je in mijn rugzak sleep met slingerbenen overmoedig geworden verloren weldaad achter mij aan waar het muntje pas valt aan het eind van het gelopen pad…

gillen schreeuwen vloeken bloed aan alle kanten smurrie onbenoembaar pijn pijn er komt geen eind aan weer scheeuwen kleiner daar is hij of zij maar wat kan mij dat verdommen ik ben moeder MOEDER…

terug bij de bron komen onze zomernachten opnieuw aan het licht overdag als uitgesteld verlangen naar wat hartstocht zonder duister einde is overnacht over de brug naar daar waar vogels beminnen…

Na maanden gezeur en doen alsof tot woede van het Koninklijk Hof zag God vannacht pas dat 't eind'lijk goed was. Albert mag dus terug met verlof.…

Geluk schijnt het einde van een dichter te zijn Dus ongeluk is een dichter z'n welzijn Ik wens mijzelf het slechtste toe en moge ik niet rein zijn Want ik vind dichten uitermate fijn…

Door het uitstel te schorsen Hoefde ik geen tijd te vermorsen Het was einde bedenktijd. Geef verantwoord respijt Anders ben je straks alles kwijt.…

Je kijkt al niet meer Naar mijn ogen en naar mijn mond Als je zegt dat je me hoort Je wordt voortgedreven naar het het einde Je lippen zijn je ogen vooruit Als je zegt dat je me begrijpt Ik sta te talmen bij het nu Niets valt op zijn plek In mijn hoofd en in mijn ziel…

Mijn essentie heeft lief, tot het einde.…

zigzag opent de dag al doormidden gebroken voor het besef van nieuw sleept zich nog voort naar een zielloos einde als troosteloos mislukt rest de schrale troost dat er vooralsnog een volgende zal zijn…

Wat als mijn verhaal al een einde heeft maar geen begin Heeft het leven dan wel zin Zou ik dan voor het onmogelijke strijden Of juist alles gaan mijden Opgeven staat gelukkig niet in mijn woordenboek Dus ga ik zelf naar mijn begin opzoek…

een gerenommeerd man van herhaalde naam als het ware zodoende niet van vrouwelijk geslacht deed jurken lichten en spoorslags ogen verblinden zonder aanzien van jaartal tot aan het einde bericht…

Met vorstendom heb ik nooit veel gehad Maar aan het einde van haar redevoering Zag ik ineens een vleugje van ontroering En ik geef toe, dat deed me toch wel wat Dus ik geloof, door geen tendens geleid In haar oprechtheid en betrokkenheid…

Lijden loutert Zegt de komiek Die tragisch aan Zijn einde lijkt Te komen - is dit het Leven dan, de mens Die eenzaam of verbonden Is, somber of gelukkig? Het leven niet meer Dan een verzameling Van samenzijn en gemis?…

Speurtocht zonder eind! In het madeliefjesveld ligt paardenbloempluis, verwaaid.…

Een einde aan het gepieker Weg met al dat zuchten. U kunt ook eens proberen Zaken luchtig te bezien. Het voorkomt veel ergernis En lucht op bovendien.…