Alle inzendingen over empathie

Weer vissen zwemmen in kanalen Ze moeten daarvoor wel betalen Soms met hun allerlaatste zucht Het is nogal een harde les De mensen zullen moeten kiezen Voorkomen dat zij gaan verliezen Hier zweeft het zwaard van Damocles Techniek, fabriek en industrie De arts, de wet, de zuurstoffles De mensen moeten zich bezinnen Er bloeit ontwaken, empathie…

De intentie te kwetsen vergt empathie zoals ook barmhartig zijn dit doet. Bitter en zoet zo nauw verbonden, dooreen gekauwd en door dezelfde mond gevoederd. Moeder waarom toch die ironie? Waarom heeft U ons niet aan éénduidigheid gebonden?…

meer dan men leest Men deelt het navelstaren met collega's Als waren 't zijn, c.q. haar, alter eega's Men raakt schrijvenderwijs steeds meer verweesd Somtijds een metafoortje hier en daar Een vergelijking in je lexicon Ik wou dat ik het minder cryptisch kon Mijn hersenpan is onberekenbaar Gegroet, o wees, Maria, wees gegroet Toon empathie…

steeds onbeschaamder het verdraaien van normen empathie en compassie door zijn handelen verkracht pluche en macht onweerstaanbare aantrekkingskracht vanuit heers - en verdeel is zijn leiden daarbij geen enkele leugen vermijden de waarheid veracht een tweet, een boodschap veel kabaal om de macht waar de weldenkende eigenlijk enkel…

Soms passeer je in schaduw van zomerdromen andere passanten met een dromerig geweten niet teleurgesteld in illusie of werkelijkheid je verzint een ratio in mystiek en pure natuur met empathie voor ’t leven en geestelijke rijkdom maar nu tijd zo lang blijft duren herken je jouw vijanden aan de dromerige snik die jouw vrienden niet herkennen…

teruggetrokken de brokken leven zijn even veel te groot voor mij zij spatten in duizend stukken uiteen gevoelloos als steen ze gaan mij voorbij het bestaan komt in vergeten niet meer langszij ik heb de troost van herinnering van hoe het vroeger allemaal ging nog is er het ambivalente van kleinschalige geborgenheid maar de empathie…

leeggezogen en onthutst schreit moeder Gaya, er is niemand die haar troost, de draak heeft haar genomen met zijn diep gebrul niemand die haar temt, in de boeien slaat of haar woede verstaat hij heeft vrij spel in het gekloonde land waar het Wad haar erfgoed dreigt te verliezen door het vuil van overheid en ver over de grens van mededogen en empathie…

dagelijkse kleinhoudritueel In verre boreale oorden blinkend goud dat naar haar smacht speelt stoere ritmes op zijn basgitaar Ruige blues met veel gevoel ik haal je op ik neem je mee dat is zijn streven en haar doel in media vita tot den doet Toch denkt ze na hoopt en verwacht van verre blanke borealis mededogenliefde erogene empathie…

waren 't zijn, c.q. haar, alter eega's Toch raakt men schrijvend, lijkt het, meer verweesd Soms gaat het met een metafoor gepaard Dan wou ik dat het minder cryptisch kon Die vergelijking in het lexicon Zo'n brainwave, als uit noorderlicht gebaard O rijm- en woordenminnaars, wees gegroet Bekritiseer of geef elkaar waardering Toon empathie…

een soort bedevaart mee wilden maken omdat men wel zag dat wie geweest was in positieve zin veranderde het mirakelgevoel aan den lijve ondervinden bleef een mystieke transformatie die altijd het verlangen naar meer had omdat door het contact met haar ieder zich al direct een beter mens ging voelen met haar warmte en diep voelende empathie…

Vrede is gekomen, Vrede in ons hart, laat het niet bij zingen blijven maar laten we opstaan en Vrede brengen op aarde met wat liefde voor de mens en een dosis empathie, van onschatbare waarde. .…

(Inlevingsvermogen en welbespraaktheid) Een flux de bouche was Deze eloquente schrijver Alles behalve vreemd Lees de Ontdekking van de Hemel en ontdek zijn Oeuvre ontstaan door ijver In 't geheel aan de aarde Ontleend Verstandsmens als hij was Ervan overtuigd de hemel Zelf niet te ontdekken Had hij bovendien geen Enk'le empathie…

Als we willen weten wat en wie we zijn laat het waaien met de kop in toekomstige tegenwind het uit te schreeuwen in stil geluid in het achterland migratie tussen eb en vloed onderhuids wat we niet zien, niet alles strandt wat we vinden hebben aanrollende golven een eigen naam, benoemde entiteit als ziel van de oceaan, vloeibare empathie…

Tijd, realiteit lijken één abstracte vorm, door interpretatie maken we daar een veelvoud van,toch blijft empathie de norm en de tegenstelling van de menselijke maat. te vaak als dictatoriaal traktaat.…

Totdat jouw empathie mij nieuwe vreugde gaf; mij minder pijnigde door jouw trouw, om het willen vergeten van de kilte in berouw. Een empathisch invoelende stelt doelen; tast de ziel af voor een nieuwe start. Ook jouw tastzin kent hier in geen grenzen; slechts de openheid van een vrijmoedig hart.…

volwassen zijn rijping bereikte een ongekende balans in volmaakt zijn en toch kregen zij de handen niet op elkaar in een stimulerend applaus omdat een bindende factor ontbreekt namelijk de ziel die van binnenuit de verschijning een warm joy de vivre geeft die ieder naar adem doet happen en met een verblindende straling warme empathie…

Laat het langzaam over je gesloten ogen wiegen, om op beschutte plaats te kunnen huilen in door tijd vermolmde schuilhut, mochten we daar ooit komen door begrip en empathie gestut.…

winden rust, oprijst naast de leeuwerik in een eindeloze klim naar dat ene streepje licht, stipje op de horizon onttrokken aan de duisternis, waarop ik ben gefixeerd een tijdloze lampion een aubade op de toekomst zoals die zou moeten zijn, een seringen bad, balsem van geurend duizendschoon die mijn dogma’s heeft ontward, empathie…

Rutte is een slaaf geworden Van zijn eigen (on)macht Met name het ontbreken Van intrinsieke empathie, karakter Zijn gespeelde sympathie: “Zeg maar Marc!”…

nooit heb ik het opgegeven ben de grote stenen in mijn hart gaan lezen heb mij hun structuur eigen gemaakt verzameld in magische ogenblikken opgeraapt uit hun mystieke kringen in zeer spraakmakende en educatieve ontmoetingen waar kinderlijke zachtheid met universele empathie in volwassen sfeer kwamen was verweer onmogelijk…

Ik lees in jouw zinnen het verscheiden van de duistere mens er is geen gelaat meer kant noch wal vel tegen vel puist en steencyste alle individualisme bloot gelegd in een poel van naakte aanschijn het gaat oeverloos ophemelen van ziektebeelden ingebeeld opgedrongen sociaal rond draaien theatrale empathie van een generatie want…

met koestering, en dacht je aan geborgenheid, teruggehouden sacramenten, tedere verzachtende verlegenheid zo hield jij mij gelukzalig, gelukzaligheid der laatste jaren, de herinneringen aan momenten die enkel van ons beiden waren al beloofde je mij, de sprankelende zon zou doven, geborgen in het diepe donker, leven eigen leugens met empathie…

nippen aan een lauwe advocaat de stad is een oneerlijke jungle jouw geweten in constante spagaat je voelt je als een jonge man die voor het eerst een gestorven dier begraaft de grond zit vol met wortels en stenen je voelt je als het veulen dat in de hemel draaft maar in de ik werkelijkheid ben je een oude man wiens oude lichaam bestaat uit empathie…

je zult niet stranden aan de turkse kust het binnenland bindt weer je handen omdat geschiedenis in rotsen rust jij voelt hoe steen in het zacht raken al zijn emoties zucht de empathie met het verleden komt in je vingertoppen terug je weet de pijn die is geleden niet door generaties uit het heden ziet het bloed niet rood maar…

we strooiden een deelbare levensmozaïek waarin ons onvermogen weer vruchtbaar raakt een denkbeeldige grens, als die bestaat die geen einde kent waarin we zullen berusten zaailingen in de sporen van vriendschap, we trotseerden alle stappen, uitgesleten treden of het onze laatste moesten zijn niet gestoffeerd of afgewogen in gevoel empathie…

Tonnen geduld, eetlepels empathie snuifje zout en peper niet vergetend Mist kleine dosis olie toegevoegd, je gewoon opvretend. .......... wat .... vermag ik zonder ... jou?…

Hij heeft in zijn bruine trouwe gouden regenbogen ogen Rijkelijke belofte van knettergekke botjes aan de bomen Even genoeg van sofa maf geknuf en tv, weer die wilde rozen Bewondering ook verwondering, zo verwaarloosde tuin puur natuur ongeschonden Schreden voorwaarts, echt nooit verwacht, tout court Heden een grenzeloze empathie, uitgroeiend…

bijzonder bestemming waar we zijn gekomen, pantoffels sluipen naar de laatste dag, voor elk klokslag bloeit een nieuwe roos, gesnoeid door het uurwerk van de oude tijd geoogst, gemodelleerd in spiritualiteit, door mondiale dromen uitgedicht, een queeste naar een internationale taal, die barrières slecht, de tocht naar de heilige graal door empathie…

Empathie uit de bloedbaan staat voor rood de hemel bestaat uit jagende witte wolken het blauw beslaat de zeeën die zijn overwonnen ontdekt en vergaard in verre onbekende oorden O, die frisse kleuren bundeling van saamhorigheid om af te dalen in de krochten van het hart, gedeeld door zovelen binnen de grenzen van het onvolprezen smart wat…

zijn zonden hij dient in den nevel van de nachtelijke aard van beslommeringen zich enkel te bekommeren om de stille gang door de spelonken waar vrees en duivel heersen hij kent geen deemoed in de herkenning waar speer en drietand zich spijbelend hebben losgerukt van het beleg dat zijn lenden behoeden voor zijn naakte mededogen empathie…