Alle inzendingen over en geoogst

eens beploegd, bezaaid, geoogst nu een vieze bruine plas tussen aardkluiten « En wanneer komt moeder nu ?…

Ik weet: er is ook veel ellende, de schepping is in barensnood - maar toch is er voor hoop een reden want liefde gaat voorbij de dood en wat we hier in tranen zaaien wordt straks geoogst bij morgenrood.…

Je was een bloemblad zo bros, daarop waren je tranen opgedroogd waarom liet je het leven los, niet in oordeel te worden gedoogd, je verdween in de boezem van een eeuwige bruid, de bloem van jouw gedicht, de bron van kiembaar zaad, te vroeg geoogste vrucht, ik haat wat ieder daarover zegt, verlaten door een gekozen vlucht.…

nog midden in mijn bloementuin vol lentegroei en zomerbloei sprokkel ik de vruchten van mijn bestaan bij elkaar opkomend groen verdroogde in een schrale wind tot zorgenkind een zomer die niet warmen wilde betrokken luchten die het hart verkilden ik las de aren van het veld heb als volwassene geoogst in geld de herfstmand…

winden waaien over akker zon staat niet meer op haar hoogst regen tikt mijn wereld wakker na het zaaien zal ik maaien wat ik heb geoogst tere bloemen snijd ik dierbaar droog ze leg ze naast mijn bed maar van wat ik ook geplant had is een kostbaar deel geplet ruk de wortel van het onkruid niet in wilde woede weg nagels breken tranen wreken…

hier schijnt nog zon terwijl je ramen regenen ik pak nog zomer op terras en voel de kou op jouw balkon je hebt geoogst als nooit tevoren hun zin in blikken konden je niet meer bekoren, het was geen spel enkel om te scoren erbij te horen in eenvoudige verovering je voelde je weer prooi maar bent geen speleding ik ga niet…

zomerdagen Ze weckt verhalen, moezend Appels, bramen, de geur van regen De kleur van zon en stille zomerwind De smaak van warme dagen Wandelend langs vergeten klanken Romans gestapeld onder het gebint Moes, in zwierig handschrift Ze roert, vangt de zomers in kleuren En wekt het seizoen in bleke winters Ik open haar verhalen Planken vol, geoogst…

Ze worden in het voorjaar geoogst gesterkt door het vruchtbare land. Alles wat in die vier dagen boven komt - gelach, gehuil, gevloek en genot - verdwijnt daarna weer een jaar onder de grond…

Droom zacht van het leven waarin je vruchten aanraakt zonder stuk te maken appels plukt van de bomen hun wortels niemand, nee niemand verwoest de geoogste velden verregent het gedroogde gras verdort het vruchtbare landgoed het zwaard past de hand iedereen wacht verlaat de droom door de deur van werkelijkheid het gordijn van de…

Het koren moet van het land De boeren doen dit niet meer met de hand Grote machines worden ingezet Op de boerderij, iedereen vroeg uit bed Een stoffige wolk hangt boven het veld Opschieten, er wordt onweer gemeld Al die bedrijvigheid brengt ook gezelligheid mee Even snel samen een kop thee Als alle koren is geoogst, pikken vogels nog…

De dromen worden wakker naast zichzelf, wachtend op een teken, als tweeling uit een schoot, telen we de eigenwaarde, gezaaid, geoogst in avondrood.…

Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet? Want veel is nog niet afgerond: de plannen zijn getekend, de kosten ook berekend maar harten zijn zo vaak gewond.…

lijkt het wel voor al degenen die in eigen zwijgen niets kunnen verstaan maar hij ademt verwondering wanneer een lelie - badend in de maan - liefdevol het water kust of het nijgend zware graan vergoten tranen draagt van een gebroken wolk bij het zwaluwscheren door ontstoken zonnelicht over schaduwbomen bij de vliet die verrast geoogste…

Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet? Want veel is nog niet afgerond: de plannen zijn getekend, de kosten ook berekend maar harten zijn zo vaak gewond.…

roodkoper is de herfstlach ze fonkelt in het glas cognac de middag geurend naar tabak je ademt stilte en in blauwe rook danst stof tussen de muren in rust gaan uren langer duren het wild dat weer een zomer heeft geoogst is al geschoten hangt verstervend aan de poten ook de voorraad is gedroogd wijn van druiven door de zon gekust…

Dauw op de jasmijn, sterk en broos, de tranen opgedroogd, je liet de schoot los, om niet in vooroordelen te worden gewogen, je streed in de boezem van een eeuwige bruid, wit gesponnen draad in jouw gedicht, brokaat van kiemend zaad, te vroeg geoogste vrucht, tederheid met een ruggengraat, vermeed wat iedereen dacht, koos voor…

mag ik nog even goochelen op de balans van oud naar nieuw de magie weer proeven van het mirakel tussen ons jouw ademen in vele prille lentes morgenstond de warme zomeravond dubbel schrijven in genieten het brandend rood jeukte morgens wel door de muskieten wij hebben herfst geoogst in vele geuren de kleuren bewaard voor de…

in los verband staan, zonder troost van de vanzelfsprekendheid niets dan het dode licht erboven, al wat ons verplicht raakt uit evenwicht, lijkt van de aarde losgemaakt, een onzichtbare schaduw neemt de overhand aan de ene kant, daar kruipen mensen tot elkaar, grenzen vallen weg, het leven blijft om te leven, het kleine wordt geoogst…

Er is gezaaid, geoogst met spoed, de laatste vruchten vielen de winter op de hielen, wie weet hoe het nu verder moet? Want veel is nog niet afgerond: de plannen zijn getekend, de kosten ook berekend maar harten zijn zo vaak gewond.…

eend hoekwaarts staat een paal, met slechts één tureluur hij roept zichzelf nog, om het uur totdat het zonlicht breekt voor korte duur en de disputen van de vogel als een kogel door de kerk verdwijnen, in het riet verderop dwaalt nog een boer, hij speelt vergeet-me-niet en heel zijn stugge hand maait mee, als al het land van lieverlee geoogst…

"Op het juiste uur geoogst, de dood kan overstijgen, een reis intens beleefd, en is geen schrale troost, waarin dicht en daad herleeft."…

migratie tussen eb en vloed onderhuids wat we niet zien, niet alles strandt wat we vinden hebben aanrollende golven een eigen naam, benoemde entiteit als ziel van de oceaan, vloeibare empathie stroomt uit het lichaam, dichterbij dan weer ver vandaan waardering ongetroost doorbloedt de aders met geleefde tranen, uit processen die te laat geoogst…

voor wie het weet, alleen maar goed nieuws het paardenhart is zacht, integer en puur maak het hare tot het jouwe durf leren kennen, een relatie voor lange duur het stelt je voor raadsels die verder gaan dan statische regels en rijtechniek een grotere wereld openbreken de rijkunst verheffen tot magnifiek respect is gezaaid, het vertrouwen geoogst…

En in het juiste uur geoogst, de dood kan laten overstijgen, een bewuste reis intens beleefd, en is geen schrale troost,waarin de dicht naar daad herleeft."…

leven te omhelzen bespeeld te worden door het licht en het zomaar verder gaan van windgolven op waar ze vallen wilden, nog even of veel langer dan de oude kleuren, haast vergaan door het tasten aan de aarde en lagen roest waar het uitzicht naar toekomst vergane glorie achterliet er geen geruis meer was of een siddering door ’t geoogste…

en dauw, het verglaasde weten kauwt aan de jonge ent die zich veilig voelde in de luwte van het begin stakende takken zonder blad schrapen met lange halen het vernis van de wind, de kou zal in zijn honger blijven zoals de schaduw van de verdwenen pas niets zal de tijd doorstaan in weggelaten woorden er rest nog wat tapijt van het nooit geoogst…

maïs wordt geoogst de bloeiende aardperen reiken nog even wuivend richting hemel sommige vogels dreigen al te vertrekken hierover vergaderend met hun jaarlijkse gezemel iedereen probeert deze nazomer zo mogelijk nog even te rekken dit jaar is ze weer zo mooi maar toch vormt ze al voorzichtig haar kleurrijke hoofdtooi op het bankje…

korte zinnetje “ ik hou van jou dansen duizend vlinders aan de aaneen geregen jaren waar het lijden eenkennig melodieërde doch, het spel herenigde onze fronten en bracht kennis aan de macht van gewoonte die jij trouw volgde alsof de zomer bloeit in de herfst vragen groeiden en antwoorden werden geteeld, beloftes gezaaid en genezing geoogst…

niet ook geen liefdevolle warme blik slechts de pijn was er in het verschiet in een eindeloze niet aflatende snik Talloze malen reikte ik jou mijn hand die berekend minzaam werd aangenomen en altijd weer werd hij door jou afgebrand voorbij zo krijste jij die mooie dromen En nu lig jij hier in je vers gedolven graf dit is nu wat je hebt geoogst…

Dan is het antwoord heel beslist: "Zonder deze odyssee, waarin dichters wel eens overdrijven, naar ethiek en geest de pennen blijven slijpen, de taal en teken in hun voortgang te laten weken, in het onbewuste te laten rijpen, maar op het juiste uur geoogst, tijd en dood kan overstijgen, een immense reis intens beleefd, blijft het een…