Alle inzendingen over enkeling in massa

De omvangrijke tang was bij machte een nietige man te verkrachten: ze kreeg 'm zo plat en werd zwaarder, doordat ze van hem toen een baby verwachtte. 't Was 'n motje. Z'n loodzware bruid was de baas in de huwelijksschuit. Hij werd ondergeschoven. In bed lag ze boven. Hij kwam er maar niet onderuit. Overdag was de man altijd bang, dat-ie…

Ze verdween tussen de massa, weg was haar kader in het bewegend schilderij. Rondom haar begon het te dagen: geuren werden kleuren, vormen gaven hun grenzeloosheid prijs en duwend volgde ze de voor haar nog onbekende paden.…

ongekende uitleg over smaak mode en media en zo te komen tot maatschappijverdieping om een goede basis te geven aan de mens we kijken maar kunnen elkaar in gevoel niet bereiken woorden klinken maar diep van binnen is de stilte compleet we genieten maar de eenling vraagt waarvan juichen en schreeuwen zo wordt er aandacht gejat uit een massa…

Boomtoppen schudden de nevel af, krijgen kleur -- massa, en een stam.…

Als een dief in de nacht stond Hij enkele dagen later op, alsof er niets was gebeurd, sprak wijze woorden, geboekstaafd. Nú zijn velen aan onwetendheid verslaafd, gooien bij het “riestern” voor hun beurt, kunnen geen hardgekookt ei verdragen.…

Daar was hij en onder hem de massa, de godvergeten, heidense massa ... Verzamelde zich, riep, gilde hier en daar, wachtte in spanning af. Mozes op de berg hief de stenen tafelen hóóg boven z'n hoofd, laadde ze op met z'n woede en smeet ze verpletterend naar beneden.…

overleefden deze massa moord.…

Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst weer ontmoet.…

Neen het was de massa aan mensen Het meest massale fieldlab-experiment In deze voor velen zo bittere corona-crisis Een opkikkertje van wereldformaat Ik zag de massa liefhebbers En in die massa mensen Mijn man, mijn levenspartner Grootse liefhebber van het Eurovision a.s. zaterdagmiddag mag ik mee ik mag nog net mee met 69 jaar Vroeg…

Ik word massa-mens, massa-man En wat ik echt wil zeggen wat ik niet kan omvatten wat ik niet kan begrijpen wat me heel veel pijn doet wat me irriteert, me ergert wat me verbaast maar ook heel erg blij maakt Dat schrijf ik op vertrouw ik toe aan het papier en het digitale internet die hele te omvatten wereld In de massa praat ik niet…

Gare dood ligt over vier uur met de poten ten hemel geheven op tafel Ik voorzie weinig tot geen fatsoen rondom dit gastronomisch grafje (de som van onrust en schijnheiligheid gedeeld door de tijdseenheid nul vermenigvuldigd met de massa van het gevogelte) Tenslotte is God al sinds enkele millennia van zijn taak ontheven door Willekeur…

Van enkelen is ook geen heerschappij - Allen zijn gelijk, slechts 't geheel is vrij. Maar dit is eindeloos in tijd..... Welk een steun voor het machtig socialisme, En voor het gouden eeuwig communisme!…

Is wielersport door Ármstrong zo verrot? Wist niemand dan wat Jimmy Savile dee? Was Hitler nou de schuld van WO II? Die Killing Fields, kwam dat soms door Pol Pot? Als plotseling de onschuld blijkt verwoest Klinkt zachtjes onze mantra: Nicht gewußt.…

vergeten zijn de woorden de zinnen het verhaal vergeten zijn de tekens het beeld de taal vergeten zijn de mensen de massa het moraal…

Verblind door dromen gaat het échte leven in sneltreinvaart voorbij geen vertraging tijdig, echter tijdloos in gedachten spoort geen wissel verkeerd zelfs de klok tikt gelijk geloof, hoop en liefde wachten onvoorwaardelijk op het perron van de tijd geen spoor wordt gemist, ondanks geloof en hoop in oneindige liefde ....…

een gebroken ontbreken van vertrouwen en geloof in de honger van je stem Maar laat me niet te pletter lopen tegen blinde muren, laat me niet staren naar schreiende uren ik geef je een houden van zoals je bent op ieder verloren moment zachte blikken kijken op je neer, kon ik je maar omhelzen, al was het maar voor één enkele…

Ik kuste de wreef, toen de fijne enkel: haar schoot geurde wild als zo menig uur. Maar zij trok het hemd weer over haar schenkel en keerde zich zwijgende af, naar de muur.…

Parkeerplaats in het bos Bovendiepsterweg aan het begin een stuk het bos in stond een man in zijn blote kont broek om zijn enkels op de grond zijn rug naar mij toe reageert niet is verdiept in de natuur ik fiets verder kijk op mijn stuur.…

Bidden in een grote groep geeft gedachten van, ondanks verschillende zielen, één-zijn. Het onbevangen, naar God zoekende brein zal tweedracht en geschillen verzachten. Hoe versterkend is echter het trachten, afgezonderd op een plaatsje, stil en klein, 's werelds varen, eigen vreugd' en zielenpijn te brengen bij de Heer vol milde krachten.…

ik ben geen man, ik ben geen vrouw ik ben hier maar, ik moet nog komen mijn ogen bruin, mijn ogen blauw van vrouw zijn kan ik enkel dromen ik ben hier, maar ik moet nog komen waar ik ongeremd kan waken van vrouw zijn kan ik enkel dromen maar in mijn droom kan ik haar raken waar ik ongeremd kan waken na een ware transformatie…

Het massa-gewicht komt stilaan in zicht en dat wat alles heeft veroorzaakt.…

niet gegeven, De droom is persoonlijk, obstakels op de weg Hij kiest voor de weg door het duister De doorns prikken, de takken krassen Het lichaam lijdt, de geest verhardt De strijd is zwaar, het einddoel mooi Het pad vrij maken voor de volgeling De massa volgt hem zijn droom in…

als een regendruppel voel ik mij op deze troosteloze januarimorgen zo'n nietig deeltje in de natuur dat even zichtbaar is alvorens op te gaan in de natte massa…

De stilte is indrukwekkend mensen in rijen achter hekken op een plein waar een enkel Geluid van een ambulance die stilte -zingend- doorklieft -dat maakt de stilte zo mooi- Plots een roep, een schreeuw die duurt en duurt, de gezich- ten blijven in de plooi, al zie Ik een enkeling opzij kijken.…

Nooit gesproken woorden op het puntje van mijn tong, die aan jou toebehoren maar die ik steeds verdrong. Woorden zo breekbaar als glas gebroken in mijn mond, die ik je graag nog had willen vertellen, maar waarvoor ik de moed niet vond...…

troost zoek je in koffie, niet in mensen in de zwarte smurrie, niet in de grijze massa wanneer komen de inspirerende dampen aan in het gecondenseerde brein van het bestaan?…

kippen zonder koppen narazend kallend verstoren de ritmiek van de grijze massa wegdobberend op lauwe golven de hersens besmeurd wordt de grijze massa geelgroen gekleurd bloederig fladderend breken vergane woorden een stabiele geest ooit gelukkig geweest Koppen herzoeken hun kippen Vreemde vogels helpen Met kwakkende penselen Geelgroen…

Ik verdrink me - zoals een ieder - zorgenloos in de massa, met een litertje ongelood, Belangenloos en onverschillig, scheid ik mijn rijkdom uit, steun hierbij een goed doel, massadood…

eenzaamheid kleurt niet dieper dan jouw wangen die verschieten bij het geven van lichte vleierij daarna gaat ze weer op in de massa alsof ze nooit eerder was…

Een rode draad loopt langs haar been uit het kleine lijfje heen Daar staat ze met wezenloze blik terwijl de familie danst en de bruidschat winkt Wit is haar gelaat pijn doet haar hart geen kreun, geen traan... Hoe moeilijk moet het zijn, zo eenzaam te zijn...…