Alle inzendingen over fiets

En als hij dan de slaap niet vond - het gordijn bewoog zo zacht, de ramen open op de grote zomer – dan kwamen ze voorbij, voorover op de fiets, de goden van de nacht. Zij zongen weer dat ene lied, dynamo’s maalden gezangen. Hij wist de vreemde woorden niet. En via ’t raam liep dan de donkere zolder vol van jong verlangen.…

Wie laat een kleuter heel alleen tijdens een spitsuur fietsen? Maar wapens voor een ieder, zelfs het geesteszieke kind is wat men in Amerika nog steeds geen waanzin vindt. Metaaldetector bij de deur dat is daar blijkbaar heel gewoon weet wel, dat ik het niet betreur dat ik in cowboy- land niet woon.…

geweldig zo’n tuk tuk (spreek uit toek toek) de binnenstad verkeert in Thaise sferen ik raad u aan hem ook eens te proberen u kunt hem laten stoppen op verzoek frivool en fris en fruitig is zijn look u ziet hem links en rechts uw fiets passeren dat zo’n vehikel zoveel kan presteren dus smeult het oproer in de taxi-hoek mijn raad aan Hagenaars…

is je humeur zo verschraald dat je geen zwanen meer kunt zien dans je naar mijn uitweg spring achter op mijn fiets klem je vast aan mijn revers kijk onderweg vooral in de natte kant van de Nieuwe Waterweg waar we vlak langs in oeverlang in lengte passeren er drijven er duizenden op tal van rijtjes allemaal kop onder water ook prikken…

2 tassen in haar hand de trein staat klaar ze draait zich om zegt ik moet gaan een traan op haar wang ze verstopt zich in haar kraag ze loopt van me weg een leeg gevoel in mijn maag haar trein vertrekt want hij moet gaan ik kijk hem na blijf te lang staan Kijk naar de grond weg van het perron ik pak mijn fiets draai nog…

Kleine dingen doen me glimlachen: de moeder met het kleine jochie op de fiets dat blij is omdat het regent en ze naar de speelgoedwinkel gaan... De bloemen die er morgen zullen zijn en nog niet op mijn lijkkist worden gelegd. Laat ons maar zacht zijn voor elkander en liefhebben, heel gewoon in kleine dingen.…

Sirene Onheilsbode Eenzaam en hoog Afscheid Van de fiets op het grindpad Zijn hand Zwaaiend naar mij Stilte Adem stokt Hoofden buigen Vrezen voor de klap Een eenzame, stoere lach Licht verslaat geluid Dof dreunt de donder Explosie van stof en gruis Uiteenspattend Opwaarts kolkend De grauwe hemel in Even blijft hij hangen…

wat gaat er fout als ik in de spiegel kijk, wat is er toch zo mis met mij, waarom gaat mijn schaduw lopen, en steekt die op de fiets me voorbij; schijnt het licht ook op de maan, en weet de zon wel van zijn bestaan, heeft de eb wel iets aan de vloed, en is godverdomme wel echt een vloek; moet ik mij schamen voor mezelf, is het gewoon niet…

Mijn handen waren het die deden wat je zelf nog niet kon je voor het drinken naar je moeder droegen je leerden kruipen, lopen, fietsen. Schaterlach in de box. Mijn handen waren het die je troostten als je viel je veters strikken leerden je naar zwemles brachten, basketbal Paardenstaart in je nek.…

Het ongrijpbare is een hersenspinsel dat doorgeweven is in je ziel De realisatie is net zoiets als het uitvinden van het wiel Het is misschien niet zo big deal Mocht je misschien denken voor je, voor de 30ste keer viel Fietsen is toch even wat anders als je doordacht probeert te weven Misschien moet je het daarbij laten en gewoon verder gaan…

Ik wil de voeten in het zand steken  het warme zoute water van de zee in golven over me heen laten spoelen fietsen wil ik door de duinen met de neus in de wind  of in een bootje dobberen  en dan dronken zijn van Liefde en alles vergeten behalve nu.…

rust worden gelaten De goedbedoelde adviezen en kussen kunnen de pijn nu geenszins blussen maar beklemmen mij tot benauwens toe het ligt niet aan jou, ik ben iedereen moe Mijn binnenste broeit, ik moet daarheen niet in gezelschap, maar solo, alleen Het water, de stilte en het groen zullen vandaag hun helende werking doen Snel weg op de fiets…

Terug volop fietsen in de prachtige natuur Drentelen als een paardje, echt wel puur! Meestal mag kijken, aankomen niet Deze chirurg is een uitzondering op de regel, niet? Angst voor het onbekende, niet echt leuk Stilletjes opstappen, ik ben eerst aan de beurt.…

Ik stond stil met mijn fiets, als een schim, verstild als een zombie voor zich uit starend, naar een vrouw die haar kind de melkfles gaf, ik dacht, waarom niet je bolle borst, leeg?…

in Broadstreet The Buttery hij van geboorte bruin slobberig colbert zwart krulhaar zweeg zij van oorsprong bleek jurk strak gelichaamd rood haar sprak op het tafeltje tussen hen ‘Politics of Aristoteles’ ‘De Profundis Oscar Wilde’ twee cappuccino ‘s iPhone rode roos en zijn hand die tevergeefs de hare zocht buiten wachtten fietsen…

dagen gaan en dagen komen ochtend, middag avond, nacht opstaan, douchen, kleden, eten en de katten niet vergeten elke dag aan je gedacht lachen, huilen, zwijgen, zingen werk en hobby, fiets en trein gewoon de dagelijkse dingen voor het eten een glas wijn wind en regen, zon en maan liggen, lopen, zitten, staan zomer, herfst, de wind…

Dat ze nou bij de postcodeloterij niks anders kunnen verzinnen, moet ik weer opnieuw met afvallen gaan beginnen, Nederlanders zijn al zo dik, zo worden het er steeds meer, verzin eens iets anders, dan ijs weg te geven, elke keer, die fietsen waren geen succes maar ijsjes in een land waar de calorieën volop in de aandacht staan, nee…

Er is een eerste keer voor alles; lachen praten, fietsen en val- len. Op straat niet op je mond. Voor werkelijk echt alles is een eerste keer. Je bewust zijn van de allereerste keer geeft je besef van leven. Eveneens van de dood. Be- zoek, bloemen. Troost voor de eerste keer is zwaar.…

Nu jouw fiets, tuin en zondag, zonder tassen of pinda’s, zonder jurk ook en alles behalve dat het zo warm was als het moest zijn. ------------------------ uit: Antidata (2009)…

we reden samen, op de fiets, op ons ijzeren ros onder takken van zomerbomen. We roken de bloesem snoven nieuwe vruchtbaarheid. Jouw rijke mentaliteit verzorgt en zorgt voor juiste en zuivere inspiratie! We genoten die zomers van zon, water, lucht en vogels. En de geur van gras... weet je nog, mijn lieve Mark.. mijn liefste Mark.…

De fiets van onze buren beneden in de hal, die stoort me nu al weken. Vandaag krijgt hij een knal. Vandaag ben ik geprikkeld, een netelig geval. Dat hondje in de Hoogstraat doet er verstandig aan vandaag zijn bek te houden, wil het nog voortbestaan. Vandaag ben ik een nare en laat me lekker gaan.…

Een strand zonder haar schelpen Een kaars zonder vlam Een leeuwin zonder haar welpen Een Oosterschelde zonder dam Een fiets zonder haar bandjes Een schilderij zonder lijst Een peuter zonder haar tandjes Een rijstveld zonder rijst Een land zonder haar vlag Een klok zonder uren Een vleugel zonder haar Bach Een kasteel zonder muren Een…

vroeg uit de veren te zijn lieflijk te begroeten daar aangekomen waren de stoelen koud en onbezeten al wie er kwam negentig min bleef absent, de gepleegde telefoontjes naar haar bleven onbeantwoord zo smaakte de koffie minder lekker daar zorgen de overhand kregen, onverrichter zaken vertrok ik weer met het idee toch even langs te fietsen…

Haar fiets beschrijft geen taal. Dat dood mij zo verging berooide mij, wat was er met het hiernamaals gedaan dat men mij kende en terug zag gaan? --------------------------------- uit: Carabas ontvlucht (1982)…

Je vaders kijkers kruisen olijk die van opa en van mij, met vreugde wordt er naar je uitgekeken, we fietsen stevig op, we gaan met jou uit eten. * * * Wil je het hartje horen? vraagt glunderend je oom en klikt op lichtend glas, je doorgestuurde leefgeluid klinkt ritmisch over Gronings gras.…

En rond de klok van elven, vaste prik stond Piet vanwege wat hij had genoten meestal een beetje wankel op de poten en in zijn stem klonk nu en dan een hik; dat was zijn tijd om op de fiets te stappen. Maar op een keertje zat het hem niet mee en reed hij in de sloot voor het café in plaats van op het asfalt door te trappen.…

Op het plaatje een kerstman op de fiets met een sneeuwpop en een kerstboom achterop en heel veel kadootjes, en een bord dat hem naar 2972km verderop verwees.…

65 jaar mocht ie worden, "onze Albert" Een val van zijn fiets werd hem fataal Sha lalalalala Een val op zijn hoofd was hem teveel Albert West, we hoorden hem niet meer zoveel Maar sha lalalalala blijft dreunen in ons hoofd. Ooit had ik hem aan de telefoon, de man bleef ondanks roem, zo ongekend gewoon!…

Hij zet z'n fiets weg, en haast zich gedwee naar het lokaal. Gaat zitten. Dan 't gebed: Dat ze vandaag maar weer kracht-van-omhoog ontvangen mogen en hun werk met ijver volbrengen. Amen. Dan begint de les. Zo gaat dat alle dagen door. Hij leert en leert en leert en doet goed zijn best.…

Ooit zullen we opnieuw in grote getale gaan fietsen, wandelen en reizen; de organisatie van de sanitaire stop laten we best over aan de wijzen. Handenschudden, kussen en knuffelen is door corona uit den boze; voor al die maatregelen hebben we echter zelf niet gekozen.…