Alle inzendingen over galop

Mistige wegen vertroebeld in zicht Met volle snelheid door het rode licht Een pintje teveel op of wel twee misschien Daarnet in galop drie roze olifanten gezien Mistige wegen waar leiden ze heen Een grote dikke eik kon er niet om heen Mistige wegen eindigen altijd Mistige wegen doden de tijd…

De scharlaken avondlucht omfloerst de laatste zwaluw zuidwaarts gericht in volle vlucht verdwijnt ze vleugelend in de schaduw Alleen de nevel kan verhalen waar haar gezang verstomt waar ze zwijgt in alle talen totdat de dageraad weer komt Het paard hervat het grazen al te donker voor galop.…

In galop de vlakte door. Vuur: strobrand trekt de nacht omhoog. Melkwitte vulva Veldman, het brandt in uw slaap Rook waait in, waait uit Bloedeigen damp, sintels Wie bewaakt uw stallen hakt het overjarig stro?…

Paarden in galop dichtbij de kustlijn, waanzinnig mooi. De wind maakte het behoorlijk fris, maar dat neem je gewoon voor lief. De gevoelens aan zee zijn prachtig, zeker als het goud de overhand heeft in onzekere tijden. Je waant je toch even in een andere wereld.…

de tijd staat stil zo merk ik ter zijde op doch mijn stemklank verraadt enige ergernis, vertaalt derhalve de onrust van een aanzwellend innerlijk ongemak overeenkomstig het drammerig gedreun van een horde aanstormende paarden in galop mijn eigene ongeduld staat voor kenners merkbaar in brand zeker als wachten mij tenteert…

Alleen in duistere nacht weerklinken vermetele paarden , die de helse vonken slaan uit de met goud beslagen hoeven, die als vuurstenen zijn gehangen aan dat vermaledijde uur en alles wat er in dat tij is beweend, drijft het scherpe bit me in die galop te wanen, gezadeld achter de fiere manen van het ochtendgloren, in de beugels…

Losgeslagen paarden volop in galop zijn zo verdraaid moeilijk te vangen De wereld staat op z’n kop Ik vraag me af ik vraag me af wat moet ik doen erachteraan in gestrekte draf? Nee paarden vang je met hun eigen nieuwsgierigheid dus wacht geduldig maar hun aandacht af…

Met een grassprietje in mijn mond droom ik mijn dromen onder de bomen en fantaseer jou mee in het idee dat jij als ridder te paard onvervaard mij in galop achterop hebt genomen jouw bruine vos is pittig maar braaf met teugels los rijden wij door het bos een blokhut wacht het wordt al nacht wij drinken wijn en proeven van liefde nee, nooit…

je amazoonde teugels strak dijen voelden ingehouden paardenkracht je liet ze vieren ervaarde hitte en geweld in tomeloze spieren in spoorslags gaan sloten bewegingen uit draf en tot galop steeds naadloos aan je zweepte voor de schijn voelde genot in ultiem samen komen zonder pijn geroskamd en gelaafd hoefijzers weer schoon…

Toen ik haar zag, een blonde freule Op een stralend wit paard In een dorpje vlak naast Keulen Het was het noemen niet waard In galop voorbij gedraafd De ultieme droom Als zoete wijn gelaafd Mijn toekomst, mijn home De kans op eeuwig geluk Eindelijk mijn gebeden verhoord Mijn droom kon niet meer stuk Stoutmoedig nam ik toen het woord…

wij dekselse dwaze dichters schrijven op basten van bomen het gewin van hart en zin vloeken op wat wij minnen het zwerven diep van binnen voor wat het vluchtend licht zo raakt stellen wij ons onsterfelijk op alsof naaktheid nooit heeft gestaakt langs smalle wegen in galop welk uur is het dat wij vrezen als sluimerend de dageraad ontwaakt…

Onder het treurgeboomte twee vroege zielen de hond voorop, geestdriftig in galop en hij – misschien een dichter – vol gedachten door het park. Het eerste licht maakt weer geluiden en in de verte kraait begin. Nu mogen we weer het leven leren.…

Krakend verscheurt een paard het ijs, galop gestold. Alles zit klem en nooit komt het meer goed. Zie het vuur verwaaien zonder warmte op de torentrans. Rug tegen kale muur, van voor de vijand, voeten op bevroren grond, de wind een zweep. -------------------------------- uit: 'Soldatenliederen', 1991.…

op dwaze dagen gaan gedachten jagen hollen hoeven vonken ketsend snel voorbij op hol geslagen in een briesende galop oortjes in de nek ontembaar is de rug gestrekt de vrije teugel is genomen in de dolle jacht op dromen die met verschrikte blikken abrupt door chaos wordt gestopt nog dampen de flanken rollen woeste ogen in paniek…

Geef mij maar een paard in galop, maar op zijn zij in het gras. Geef mij maar een vraag en geen antwoord. ------------------------------------------- uit: 'Een lege plek om te blijven', 1977.…

we kasteelden speelden met nat zand op strand middeleeuwen met hoge torens een slotgracht de ophaalbrug met lange schelpen torenkamers met uitzicht op zee voor jonkvrouwen die wachtten op hun prins aanvarend op golvenwit of in galop op strand met spattend zand in witte herinnering zakdoekjes die vrolijk fladderend hun afscheid…

Het paard in galop, zwart die zich verzet. In het heetst van de strijd, de verdediging die parten speelt. Wordt de koningin vermijd en schaakmat uitgedeeld. Het spel steunt de filosofie. Een moraal dat heeft het niet, Een slagveld doet teniet, aan het offer dat is geveld. Een koning in gevangenschap, in een eeuwen oude tijd.…

En op de andere hoek weerklinkt nog altijd de galop van het paard, zijn box in een steeg, oude stad. Het hakken, het maken van wat erin zit heeft zijn eigen hoek, en hoek nummer vier was de plek van het ziekenhuis waar jij ter wereld kwam Ik woon in het hart van een cirkel, ik leef op de plek waar ik hoor.…

Je richt je op, bestijgt en omklemt er één, met je armen en benen, voelt de warmte van zijn hals in je aderen stromen; je spoort aan, ontvouwt je in galop en rijdt naar het heiligdom aan de horizon.…

De paardenvijg wordt gedropt, het mulle zand stuift op, midden in het bos, het paard gaat in galop. De mestkevers worden wakker, ze ruiken een feestmaaltijd, wie er het eerste is, blijft de eeuwige strijd. In hordes trekken ze er op uit, hun grote schild op de rug, heel veel zwarte pootjes rennen vliegensvlug.…

Jaren geleden In een ver verleden Was de pracht En de enorme kracht Bekend van het adellijke paard Zijn eigen meer dan waard Mooi en sierlijk Bijna niets meer dierlijk Waardig en edel Stap voor stap, tot in galop Komt hij ten top Spieren glanzend en strak Joviaal en mak Edel verwend Door iedereen gemend Manen als zijden draden…

lang geleden dat wij hier waren heb het lang gemeden ik was het zelf die deze weg als het ware vergat ik ruik nog de zomer van toen met zoemende muggen maar hoor ook de kwetsbare stilte tussen ons beiden je sprak in sprankelende blikken over jouw luchtige dromen en ik, ik dwaalde over mijn heide zag edelherten gracieus in galop…

mijn wil, de dood die ik zoek al staat het gekrast in mijn nagelriem de gesp, de gesp was te scherp en wellicht te begaafd om mij te personaliseren in een besef dat geen geweten kent terugkomend op de dood, de nacht is geen huiler maar oogt zeer voldaan nu het blad in haar nerf het sterven heeft herkend, ik hoor een galop, de herfst davert…

hun dood heeft voorbereid, geen stelsel dat weent geen gesel die stopt, het is de martelaar in mij die in zijn deemoed de paden kiest die nog nimmer zijn gegaan wie vlagt mijn finish nu de streep is weggekrijt door rijm en tijm, de geur van applaus heeft de straat leeg geschrobd, wat blijft is de as van verlangen het wiel draaft en in galop…

verdwalen zo gauw in onbekende streken Ze laten zich verleiden door stegen en seinen en gaan trappen af naar de binnenkant onwetend waar ze zijn, ergens echt of maar wat rondtollen in hun hoofd, dol doller dolst gedraaid door hun zintuigen die hen omringen met muren die ze willen aanraken om te weten of ze hard zijn of dat ze er in galop…

Hoor De ruige ridder nadert Zijn volbloedhengst dampt bij dageraad Ik wil ook zo worden Ik doe alsof Wijdbeens zit ik Strak en statig in het fietszadel Ik smeer de ratelende ketting Voor een dolle galop Naar de herberg, de hooizolder Waar een blonde boeredochter popelt Hoor De wolken barsten Druppels geselen het koren Hoefgetrappel…

hij had zo’n authentieke Kremlinkop met van die sluike wapperende manen een tsaar omringd door bleke onderdanen Den Haag kon zijn geluk met hem niet op geen draver, meer een trekpaard in galop hij zag het spel en liep de juiste banen de hoofdman van groen-gele partizanen hij scoorde overtuigend en non-stop er hing een zweem van Tolstoj…

het voelde vanzelfsprekend wat we deden we brachten elkaars lichaam in galop je haren wapperden als veterdrop we hapten toe van boven tot beneden conquistadores en hun gruwelijkheden ik tekende het uit je ogen op de strijd verhevigde en steeg ten top een uitbraak van bevredigende vrede niets deed er toe, geen wet, geen goede zeden…

Zijn eigenwaan, zijn zwakheden en feilen bleven hem trouw tot aan dit simpel graf; hij leefde in vele, en ook geleende, stijlen, maar zijn galop werd meest een korte draf.…

Galop in kalkstenen lasso's. Ik heb ze eerder gezien. Bij jou, glanzend in de graal van de filosofen. Tunnels naar het huis van de verbeelding, spiegels van de zoektocht. Kijk mijn vriend, dat wat we gemeen hebben, is wat we ontberen. De paden die we bewandelen, zijn de mythische muren die we slechten.…