148 resultaten.
wad
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 196 waar eerder grijze klei gebarsten
door brak water drooggelegd
woont het ritueel van komen en gaan
zijn zijarmen in donkere contouren
dichtgeslibd, teruggetrokken en lijkt
de delta versteend, verstild, verlaten
maar niet de branding die straks
zijn zilte water zonder voorbehoud
over de gebroken aarde laat vloeien.…
Schipbreuk
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.407 Aan de hals van glas, gebarsten en
door zoute dampen nog omfloerst
en aangetast, een stuk papier,
een vaag verbleekte konde.
De boodschap sloeg me van mijn ankers:
Woont er....
Woont er in jou nog iets dat liefde heet?…
Met de muziek mee
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.350 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist steeds weer breuken te lijmen
nu schoonmama is vertrokken
poets ik alle grijsgedraaide platen
en strijk de kukident in de groeven
gelukkig zat er geen muziek meer
in de liefde…
Ik poets de plaat
netgedicht
3.0 met 37 stemmen 1.523 er valt een scherf op de grond
gesprongen van een bord dat ooit
met liefde werd gedeeld
gebarsten was het schild al langer
maar de immer parate kleefpasta
wist breuken steeds weer te lijmen
nu ze eindelijk is uitgemoeid
poets ik al onze grijsgedraaide platen
en strijk haar kukident in de groeven
gelukkig zat er toch al geen
muziek…
Verleden....
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 138 Zo komt verleden
aan het licht
van 't heden:
Het dagelijks leven
gebruiken op 't land
van de stad gewoonten
Kruiken, gebarsten
de oortjes
gelijmd, geplakt
Schalen
waarop ooit
etenswaren, lekkernijen
Verborgen, verpakt
in de dikke schil
van aarde
Je herkent, erkent
de waarde
van vondsten
aan het nu prijsgegeven.…
Handwerkman
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 375 Ontbied de bouwvakker
uit de ivoren toren
van het hospitaal,
om dicht te maken
wat ooit uit z’n voegen
is gebarsten,
te hakken met z’n houweel
naar de oorsprong….
Stapel opnieuw met mij die stenen
de ondersten bovenal
en kijk hoe ik blijf graven, pa
zolang er aarde is in mij;
draag me als ik val.…
HOLLE VATEN
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 377 Zijn praatstoel is gebarsten,
maar rond het middernacht'lijk uur
schieten zijn ogen vol vuur.
Dan hakkelt hij honderduit
tegen ongenode gasten,
waaraan hij zijn grieven uit.
Zo deelt hij lief en leed
met wie het maar wil horen.
Hij laat zich dus niet storen
en schreeuwt zich alfabeet.…
kalendervlucht
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 1.057 zijn rug tegen de muur
het is een maand eerder
met 1 januari op zijn gezicht
er wordt niet meer gescheurd
de dagen niet langer geteld
wat voor zin dat ook heeft
als men er geen extra krijgt
in die lange uren van nood
rest er enkel te vergeten
wat nog is komen kijken
toen er nog leven was
al was het machinaal
een beetje droge lucht
en gebarsten…
Legoblokken zonder thuis
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 133 de treden kraakten nog
hun eigen melodie
toen ik naar boven liep
het was geen lopen
maar ik sloop
in pure nostalgie
voelde hoe
het spinrag van de tijd
aan mijn handen bleef hangen
in de verste hoeken
rommelde het avontuur
schatten van het eerste uur
nog stond de kist
onder de gebarsten ruit
maar het uitzicht was verdwenen
in…
Prima Donna
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 1.499 zij zingt
vol pathos en vibrato
want verborgen tussen
de gebarsten lagen
van gelakte verven
verbergen de nerven
soms hoorbaar kreunen
van levend hout
zij weent
allegro vivace
want verborgen tussen
de pleisterlagen
van zand en dagen
verbergen de vragen
soms voelbaar dreunen
van levend hart
de spijt
om verloren jaren…
klimop
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 215 niet langer meer dralen
het blijde zal weer verhalen
zo hemels en zo aards
er is geen duisternis meer
waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden
maannacht waarin ieder vers eindigt
met een optocht van ondoorzichtig cellofaan
ik sterf niet meer om de wonden van wind
die, willoos en verward, de winter ophangen
boven het lot van het gebarsten…
Eerloos mijn verzet
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 190 ik liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
me nemen en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om woorden bidden
als er weer niets werd gezegd
ik vergrendel slotenloos
mijn ramen zijn gebroken
het uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven
mijn…
het lichaam is te koop
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 377 liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
neuken en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om stilte bidden als
er weer niets werd gezegd
ik vergrendel slotenloos
ramen zijn gebroken
uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven
het lichaam is…
vergrendel zonder sloten
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 457 Ik liet ze binnen
bood ze angsten aan
ze wilden niet beminnen
neuken en dan gaan
onderliggend janken
eerloos mijn verzet
vaak om stilte bidden als
er weer niets werd gezegd
ik vergrendel zonder sloten
mijn ramen zijn gebroken
het uitzicht splintert weg
in een leven zonder hopen
gebarsten is mijn kop
gedachten zijn mijn scherven…
offer van de iris
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 403 kleine bel naast de deur
met sierlijk ijzeren gekrul
nodigt uit, ze smeekt
haar geklingel te wekken
op verweerde vensterbank
staart een gebarsten pot
vuurrood van haar hete doop
naar een zwarte iris oprecht
in haar buik geplant
met een geluidloze zwaai
offert een bloemblad zich op
voor de doorkomst van bezoek
donkere fluwelen streling…
Gouden gedichten
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 213 Ik zal daar staan
met gebroken glazen
gebarsten vazen
glas kapot gesprongen
Ik zal daar staan
onder wervelwinden, orkanen,
onweer en donderwolken
boven mij ... zoals ik daar
altijd stond.…
à Bibi
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 50 In gindse olijfvelden
op heuveltoppen der bezettingskolonisten
is een bloeiende knop
gebarsten en in uw
dehumane brein losgeraekt
de hecht doortimmerde
plannen van uw sadistisch
demonisch traktaet
schudden en beven
in omsingeling van satans
militair apparaet
uw house of cards
zal de oog-om-oog
tand-om-tand sabbattijd…
adieu maarten
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 658 ik haal diep adem
stijg op in het hete bad
als witte ballon
geest in de hitte
temidden van duizenden
zag ik je even
je stond als verrast
aan het hekje van de beurs
mij toe te lachen
overgang van sneeuw
in witte boombladzijden
vol voorjaarsmoeheid
adieu maarten
gebarsten lenteportret
in congruentie
moet je loslaten
om weer op…
Een wereld vol haat
netgedicht
4.0 met 100 stemmen 55 ik heb ze
verloren zien gaan
de stukjes leven
op weg naar een
bloeiend bestaan
ze knopten
voortijdig
steelden te lang
konden de lichtroof
van anderen niet aan
hun kleuren
vervaagden door
een brandende zon
guur weer vertraagde
florissante rijping alom
weer is aarde
gebarsten en in zijn
vruchtbare grond krast
klimaat desastreuze…
Scherven
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 1.012 Ik keek naar de
spiegel van mijn leven
en zag heel even
een glimlach zich
naar mij toe begeven
Ik barstte in tranen uit
Ook de spiegel
-bleek slechts een vaag
weerkaatsende ruit-
was gebarsten
Tussen de scherven
zocht ik naar mijn glimlach
Ik sneed me aan de
stukken van mijn leven
en tevergeefs gaf ik het zoeken op
“Scherven brengen…
ochtenddiep
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 303 met neergeslagen wimpers
bewaar je het afscheid
onder je lijfgewaad
en ik
een beetje lucht
blauw, breek in de wind
je voedt me
met gebarsten kruiken
waaruit vogels nog
gulzig de ochtend
dronken
badend in voorbij
stromende ogentroost
en op mijn jurk
kruipt je tong weg naar
woorden
de smeltkroes in mijn schoot
je…
Regendans
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 208 Het gebarsten eelt
van hun te droge voeten
leek op de diepe scheuren
in de verdroogde grond
de planten gingen dood
bomen vielen al meer uit
ze dansten in het stof
voor een beetje regen
dansend op hoop van zegen
onder een blakerende zon
dronken hun laatste druppels
offerden hun vloeibare geest
onder een genadeloze zon
o El Niño waarom…
Zijn Laatste Blik
hartenkreet
4.0 met 18 stemmen 1.584 Zijn lippen droog
en ook gebarsten
kwam hij van zijn
kussen omhoog
een opleving
vlak voor zijn sterven
keek hij ons aan
en naar omhoog...
Toen ging hij liggen
zijn tijd was
gekomen
De engelen namen hem mee
Een glimlach
verscheen op zijn mond
Het werd stil...
en wij wisten...
Het was nu oke...…
reisgenoot
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 647 heel even
zou ik jou willen zijn
bewegen in de weinige woorden
om tijd te voelen, namen die je geeft
aan het gelaat
van gebarsten kamers, de koude
op een stille dijk of bij het begraven
van je linkervleugel
zwart en kleinbehuisd
een paar ogenblikken maar
nog voor ik inslaap
wil ik, gevallen
alle stenen betasten en weten…
Zij, die waren
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 207 zijn zij vermisten binnen kaders van het raamwerk
of schimmige figuren die vitrage draperen
achter gebarsten glas in uitgewoonde kamers
waar zij woorden graveren met lange nagels
en klagend krijten in holle klanken
die betonmuren impregneren
deuren slaan als vanzelf in ‘t slot
en sluiten wezens met ogen van licht buiten
het zicht op uurglazen…
Sirene lief
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 234 Het karkas van mijn schip gebarsten
en met koffie en witte wijn volgelopen.
Daar was zij het
die, met een lichte geur van eucalyptus,
de groep naar de eenzaamheid bracht en
volstrekt ongepast
de leegheid tot volheid maakte.
Een schipper,
ongeschoren,
die zijn eigen noodlot wenkt:
"Zing voor mij meermin.
Zing en laat ons samen zijn."…
Koortsachtig
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 810 langs gebarsten lippen
fluistert een cri du coeur
nauwelijks verstaanbaar
door gloeiende malheur
verstrooid probeer ik te luisteren
naar het raadselachtig klankdicht
onsamenhangend verpakt in lucht
vaag beschenen door wat maanlicht
brandende ogen
zouden liever capituleren
maar haar onderbewustzijn
laat zich niet kalmeren
ze spiegelt…
’t herhalende verdriet
hartenkreet
3.0 met 23 stemmen 1.272 de zachte huid van jeugd
beetje bij beetje afgepeld
en toch weer overwoekerd
gevormd tot een harnas
doorploegd van littekens
toon ik mij jou
trotseer bijtende winden
ruw als beton het oppervlak
enkel nog in ’t verborgene
bloeien wat bloemen
pijn doodt de mooiste vogel
gebarsten door het vuur
de aarde in verdroogde voren
wacht zaad…
familie
netgedicht
3.0 met 24 stemmen 292 en zie
daar zijn we weer tezamen
om de afstand af te leggen
met een steeds zwijgzamere verbeelding
misschien zullen we weer vertrekken
en verder leven
achter het gebarsten raam
van de stamboom
het schateren hebben we immers
achtergelaten in kinderlijven, geen kus meer
die nog vruchten schudt
uit het koele water dat tussen ogen…
als tijdlijnen in handen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 592 stenen liggen
aan je voet
ik zie de breuken
in je wanden
als tijdlijnen
in handen
geëtst door je
gedachtengoed
je ontlook
de aarde als
een kale rots
massa kartelde
met puntig trots
in ongenaakbaarheid
passeerde je
de eeuwenloze tijd
je bent nu broos
en zacht meegaand
in koude nachten
is je hardheid
langzaamaan gebarsten…