148 resultaten.
Hun zwepen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 71 ik open deuren
maar wind breekt uit
jaagt schaduwen na
door het gebarsten licht
wankelend scherft
realiteit uit eigen
spiegelbeeld het is
weer mooi geweest
in vervlakking eist
de top beloning
hun zwepen hebben
lang genoeg geslagen
striemen tekenen de huid
als aanklacht in de kleine
letters van het leven
zij zijn volledig uitgebuit…
Plantje
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 270 Ooit gezaaid als een plantje
liefdeloos neergezet in de vensterbank
met te veel water om droog te staan
en te weinig om volwaardig plant te zijn
is haar beeld getekend
met een kunstig cracquelé
gebarsten door de weerstanden
die ze ondervond
als ze anders groeide
dan gewenst
Haar bladeren scheefgegroeid
in haar dagelijkse zoektocht…
- Vriendschapsspreuken -
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 1.322 Een kleine verzameling geluk
draagt de schijn op het gezicht
van zomersproeten
de wrange ingewikkelde smaak
gevoelig voor scherpe, bittere droogte
als gebarsten lippen
als smaak bloeddorstig en zoutig
verlangend naar meer
gekruid als een plechtig vormsel
en verzwegen voor de werkelijkheid
doet het zijn ogen dicht
overtreding in tegenspoed…
Leunend tegen hete wind
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 175 woordloos spreekt
de boom verlatenheid
leunend tegen hete wind
en zand uit de woestijn
zijn kroon is in
verdrogen kaalgeschoren
tot het laatste leven
in een dorp dat niet mag zijn
muren dwars gebarsten
in generatieslang bestaan
kapotte daken fluisteren
nachts hun troosteloos vergaan
zand rukt op met lange duinen
in vorm en kleur…
Tranen- oeverloze tranen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 148 Veel te lang hield ze het verborgen
tot de krop in d'r keel niet groter kon
de bom is gebarsten, eindelijk
het tranendal zal zorgen voor
Verlichting.…
Maangezicht
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 358 De mysterieuze aanblik
van jouw maangezicht
zie ik hier bij de rivier
waar mijn ogen dwalen
over ons zompige verleden
mijn gitaar met gebroken snaren
is onze laatste hoop hier in de delta
met de voeten zwaar door de katoenpluk
lippen gebarsten door de zon
nu ben je nodig, meer dan ooit
om op te staan tegen racisme
het kleineren van anders…
Houterig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 434 De stam is gebarsten, de bast gaan rotten
het leven kwam er weer in ravotten
omdat het bij zagen is gebleven.
Ik heb die bundel maar begraven
-waar ik papier van wilde schaven-
tot pulp geschreven.…
De verminkten
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 394 In wegsmeltend koud winterlicht
dwars door onherbergzaam duister
uit grijs geruis en vaag gefluister
nu de aarde achterover ligt
ontwaken de verlaten oorden
klinken de verminkte woorden
Ik vang ze op het perkament
zeef ze uit de klamme nevel
loos verdriet en gehoekte wrevel
uit laatste wens en testament
Ik giet ze uit gebarsten vazen…
elf mei meisje
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 236 nog even te mogen springen
in het veld, aan moeders hand
weten hoe gewenst je bent
en kleine bloemen in je haar
naar waar de wind komt zoeken
om dan de man te ontmoeten
die je leven komt te stelen
je jonge hart doet verstommen
tot een gebarsten klok zonder klepel
niet zeker meer van de toekomst
je wordt herinnerd en herdacht
te jong om…
Mooiste
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 515 Natuurlijk zei ik met slappe benen,
en dunne stem van gebarsten glas.
Ze zit naast me en ik lees voor.
Dat is wat ze het fijnste vindt,
nu haar ogen niet meer willen zien.
Een beduimeld boek met ezelsoor
dat onverkort haar aandacht bindt
maakt ons dan telkens weer zestien.…
Vazig
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 92 Ik krioelde tenenkrommend
Verstomd over de leegte
Ik kon niezen, rollen, hijgen
Knijpen, grommen, tot ik brak
Ik was een vaas, mijn bloem was dood
Mijn water bruin
Mijn vel gebarsten
Ik stond bovenop een iets
-niemand kon het plaatsen-
En ik danste, speelde, zong
Werd haast woest om al mijn vreugde
Niemand zal mijn zijn ontnemen
Ik…
Villa Hadriana
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 853 Resten stucwerk hier en daar
vertellen met gebarsten stem:
"dit was een keizershuis,
met alle bouwvallen rondom
in 't weidse heuvelland".
'k Meen Caesar te ontwaren
met zijn nobel en schoon gelaat,
getooid als legeroverste,
die zal vragen naar mijn reizen.…
Vogelvlucht
netgedicht
5.0 met 24 stemmen 49 het regende gedachten
in het droge land
van talloze wijsneuzen
die constant wezen
naar steeds dezelfde kant
de aarde was gebarsten
toonde haar dorheid
in tal van scheuren door
een immens verlies van
kracht in verbondenheid
daar waar het laatste
groen verbrandde aan
boom en struik vocht men
zelfs om schaduw voor ieder
stukje onbeschermde…
Inspiratie
hartenkreet
4.0 met 13 stemmen 1.064 oud beelden ideeën
bruin flesje lijnolie
verlicht met scheutje terpentijn
ruikt zo fijn
oude pencelen kwasten
gebarsten droog verbrokkeld olieverf
kleurbesmeurde voddig doek
-inspiratie houten vriend !
‘alles wat ik zoek’…
leeg gewaaid landschap
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 335 naast de mijne
met zelfgeschreven recensies
die woorden uit de winter schudden
kaalgeplukt, de bomen, mijn ogen
het stoten in mijn buik, de bloesems
en het kijken waar ik lig, waar
niemand mij mag horen
met ontelbare wonden bijt en
beeft de stilte, in mijn hart het wenen,
de vergankelijkheid van grote gebaren
wat voor zin hebben gebarsten…
Waterval
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 579 Jij sprankelende woestheid
dat eerder onbesuisd dan genadig
de aarde kust tot ze blauw ziet,
mijn ogen vurig doen glimmen
alsof het niet genoeg is, druppels
geschenken uit jouw schoot
mijn gebarsten onderlip doet prikkelen
met bijna snode speelsheid en ongemak
dat vragend naar boven pruilt
raak me waar je me raken kunt
en ik…
Idre Fjaell
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 324 IN DE LEEGTE VERDWENEN
Hoe leeg kan leegte zijn
Voor de mens die zoekend
Zijn weg naar het noorden vindt
Omringd door weemoedige bossen -
En zacht zingende meren -
Over gebarsten asfalt dat
Door stof bedekt de enige
Weg naar het reisdoel in
De verte lijkt - met om
Het uur teken van leven
Van een mens die ons tegemoet komt
Stof…
Dodenmars
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 158 Een nieuwe moeheid maakt zich meester
van mijn leeggevochten hart
het eind van mijn latijn
heb ik dan toch gevonden
Gebarsten maar niet gebroken
leg ik mijn hoofd neer
kijk naar binnen met berusting
naar buiten zonder te zien
Achter gesloten luiken
marcheren overledenen de dodenmars
koude voeten laten zompige afdrukken
achter op mijn…
Metaforiek
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 115 Gebarsten glas, zodat het poederzand
Niet langer meer door het gaatje loopt,
En daardoor, zij het nogal onverhoopt,
Sijpelt door de vingers van mijn hand.
Lang geleden en voorbij de vergetelheid
Bestonden al symbolisme en metaforen
Ik vind dat deze beslist moeten toebehoren
aan Magere Hein en aan Vadertje Tijd.…
Mam
hartenkreet
2.0 met 8 stemmen 658 Achter ieder kopje of gebarsten schaal
Zit wel een urenlang mooi verhaal
Herinneringen waar zijn ze gebleven
Ik zie je denken….Ze hoorden zo bij mij
En nu zomaar aan het grofvuil gegeven
Je zit er nu zo verslagen en verdrietig bij
Je nieuwe appartement uitzicht op cronenstyn
Als alles een plekje heeft gekregen
Drinken wij samen een lekker…
De doden schreeuwen niet meer
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.061 schelle klanken kruipen
uit gebarsten bronzen
onweerstaanbaar duiken
myriaden vliegen gonzen
uit bleke doden die verstard
de maden voeden met hun hart
dat ooit de wereld heeft bemind
nu achteloos verstrooid
berooid door westenwind
verstorven stilte breekt de pijn
in gruizel stukken pulver zijn
de doodsangst schrijdt nu laag na laag
tot…
jachtgeweer
netgedicht
3.0 met 203 stemmen 21.325 Vanavond zijn de ribben kaal
en eten wij gegrilde kip
met gebarsten billen.
Opa knikt schalks over zijn bril.…
niet meer langs start
netgedicht
1.0 met 6 stemmen 360 over zijn top hangt hij
de gebarsten kop geplooid
naar de zinnen van een ander
er blijft slechts stoom over
waar hij vroeger zo kon koken
nog lang na de overwinning
een veeg teken aan zijn wand
van aftakeling, spoedig voorbij
de dokters spreken niet meer
hullen zich in mysterie
met te dure woorden
veel ervan al vergeten
nog voor goed en…
uit het dagboek van een wintertuin
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 343 alles
begint opnieuw
zo ook de roos
die sterft door het niet verstaan
van dode ogen
en hoe de maan papieren vogels oplaat
langs touwen die de eenzaamheid
in lege buiken knopen
gebarsten zoals oude winterbomen
zwart beslagen
het wenken naar de afgrond
de onopgemerkte pijn
bloei dan, mijn roos
en leg je in het helder licht…
Regendans
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 202 zachtkens neder
in druppels van glas
wij dansen en zingen
slaan de trom en mediteren
tooien ons met turkooizen veren
Pluvius, oh Pluvius
bescherm ons gewas
daal zachtkens neder
in druppels van glas
wij dansten en zongen
sloegen de trom en mediteerden
tooiden ons met turkooizen veren
Pluvius, oh Pluvius
dood is ons gewas
de aarde gebarsten…
Overal voor mij
netgedicht
2.0 met 13 stemmen 806 Golvend zie ik jou door mijn eeuwigheid heen
gebarsten in miljarden stukjes.
Jij bent nu overal voor mij.…
Tsjernobyl
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 105 vijand
ademt een verroeste stad
De kermis is verlaten
Het levensspel is uitgespeeld
Een radioactieve pop wacht eenzaam
op de terugkeer van een ziekelijke dame
die destijds nog een kwiek meisje was
Doorweekt motiefjesbehang
probeert vergeefs te sieren
wat allang vergeten lijkt
De natuur knabbelt aan grauw beton
treedt brutaal binnen door gebarsten…
Tropische lijken
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 1.273 verscholen
inboorlingenbotten
Die venijnige klaagzang toont
de blanke het
verwrongen lijden van
roemloos verzande tropen en
laat hem vrijwillig vluchten
Eindelijk
terug bij 't druilerige weer
glibberen bevroren tegels
zijn zolen onderdoor en
storten lawines gemis zich
over het avontuur heen
Nu draait hij zijn delirium door
tot zijn gebarsten…
Naar Siëna
gedicht
3.0 met 28 stemmen 7.595 Twee eeuwen later, dieper houden
van warme tinten, donker gouden
gebarsten oker, schroeibruin brood.
En met de ogen willen meten,
en met de handen willen weten
de rijkdom van het Siënarood.
------------------------------------------------------
uit: 'Volmaakte aanwezigheid volmaakt gemis', 2000.…
Dood doet leven
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 419 Uitgemergeld
schonkig vee
vindt slechts
gebarsten aarde
waar zich
de bron bevond
Donkere
dorstende ogen
zien de
geblakerde leegte
op de plek
waar zij zich laafden
Gelaten
door stofnevels omgeven
treuren ze bij elkaar
Het zwakste dier
zakt door zijn hoeven
zijgt snuivend neer
Gekrijs
vult de stilte
in de dorre lucht
Gieren…