Netgedichten

netgedicht (nr. 9.127):

Tropische lijken

Verdampte hitte
rammelt als verroeste uitlaatklep
de bergen uit
zwermt huilend uit over
oases van verscholen
inboorlingenbotten

Die venijnige klaagzang toont
de blanke het
verwrongen lijden van
roemloos verzande tropen en
laat hem vrijwillig vluchten

Eindelijk
terug bij 't druilerige weer
glibberen bevroren tegels
zijn zolen onderdoor en
storten lawines gemis zich
over het avontuur heen

Nu draait hij zijn delirium door
tot zijn gebarsten trauma
hem opnieuw verwarmt
en schijnheilig zoetjes
zijn skelet omarmt