Alle inzendingen over gedijen

bodem kwelt een stroom met wrede wending niet altijd beheersbaar, de kolkende golven slaan bressen in oevers met zachte kanten, welke er niet op bedacht zijn ze worden weggevaagd blijven beschadigd ergens in de bedding welt een bron van liefde zij zoekt haar weg in rust, met stille kracht omarmt zij de oevers die vruchtbaar zijn en gedijen…

vluchtig is mijn letterzaad luchtig gedragen door een vragende wind speels en verstrooiend letters schampen het kalende land zonder opening van vingers blijft alles strak in de hand maar woorden vlijen zich neer in de luwte van struiken gedijen in zacht van een zomerse zon tussen bosrand en weiden vermeien zich zinnen tot strofen…

Mijn gevoelens gedijen (verzinken, dompelen onder en worden gebruikt als garnituur bij een zalmbuffet) op de kleur van aubergine hoop. De pastoor luistert, hij poetst zijn gouden bril in de biechtstoel. Ja! stikte ze mijn mond staat op huilen!…

meer hoort ze hebben nochtans wel hun best gedaan radeloos, toen keek jij mij zo zielig aan ik troostte je en mijn leven dat ging voort Ze doden je, hun rode ogen gloeien op het canvas van de schilderijen er kleeft bloed tussen de gele strepen op de muur ze tergen je tot je gek wordt op de lange duur je kan niet meer, laat de waanzin maar gedijen…

hoeveel talen je ook hebt leren spreken hoe ver je ook reist hoe groot ook de wijsheid die je ermee hebt bereikt ooit zul je ervaren na alle wereldzeeën te hebben bevaren dat je aller diepste gevoelens voor altijd daar gedijen waar ze oorspronkelijk ooit thuis waren want wat is gebleken je oren kunnen alleen daar de waarheid…

Een bommel-ding, een knalvuursalamander Verspreidt grofstoffelijke trillingen Bezorgt het noorden weer de rillingen In onderaardse verticale gangen Er gaat niets boven Groningen dan gas Waar bovenaards van Pekela tot Beijum De eigenheimer en de bint gedijen En voor de strokarton een zee aan graan was O ferme commissaris van…

en diagnose doodeenvoudig niet bestond uitbehandeld zonder mond toch wist zij in de haar toegemeten tijd tussen heen en weer haar eigen evolutie weer op gang te krijgen juist in verloren tijd als niemand kijkt opent zich het universum niet aan tijd en zwaartekracht onderhevig in een koesterende eeuwigheid waarin zij gedijen…

Bevrucht door aarde, gedijende bij tijd, wordt hij geboren door druk, ondanks dat wrijving hem slijt Hij is hard als hij valt, aangetrokken door zwaartekracht Hard wanneer gegooid of gevangen, wees op hem bedacht zijn leven is lang, en staat schijnbaar stil Kritiek doet hem niets, hoewel geen ijzeren wil Laag bij de gronds, zijn omtrek…

Waar hersenspinsels gedijen Tussen fantasie en mijmerijen, In goede sfeer, het juiste licht, Zich ontwikkelen tot een gedicht. In een rozet van tinten groen Ontvouwt zich vol als een pioen, Uitbundig vlammend fel en rood, De roos die ons tot dromen noodt.…

Als ik stil zit verrassen bij elk moment van denken de ideeën die bewegen als spreeuwenwolken door het hoofd of vissenscholen in het water wendbaar tot gedijen dienen zij om in aanleg te verdwijnen bij volgroeiing zoals het bij talenten is in netten schrijf ik ze en vang ze in hun vlucht vogelvrij gevochten blijkt mijn blik met arctische…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

vrije wil noch in aanvang gedoopt ik word zomaar meegesleept is het haar dans in kleine pasjes of de krekel in de avond die fluistert in mijn oor is het de kleur groen in een overweldigend koor of ligt de smaak aldoor in mijn mond ik heb geen weet doch het leeft wel in mij 't is een wezenlijk verlangen eeuwig en waar ik ook in gedij…

Vol belofte voor wat ons staat te wachten: oorstrelend vogelgezang, zoemen van hommels en bijen die op de bloemen gedijen Terrasjes langs de grachten Bomen in lentetooi. Wat mooi toch, dit eigene van de seizoenen.…

We duwen molenstenen over een rulle wereld de grond wordt zacht van de aarde die we helen Het kompas geeft de geschatte afstand in gestippelde lijnen, het zijn herhaalde beelden die ver over hun horizon gedijen De zon richt zijn pijlen op de roos van de geschatte tijd zijn oog ziet het vertrek tot aankomst die we in alles delen…

Nauwelijks door de wind bewogen beschut onder ‘t dorre struikgewas gedijen zij als vroege voorjaarsboden door Hij die de kiem tot leven gaf. Verrezen na een lange winterreis tarten zij trots de barre winterkou fris gewassen door sneeuw en ijs geven ze ‘n tintje aan ’t wintergrauw.…

De wereld van Mediterrane woestenijen Waar de mooiste droogte vlinders gedijen Denkend aan deze droge en warme klimaten Kleine dorpjes ogen er verlaten Uitdrogende graslanden en bergweiden Steppen waar droogte tot armoe kan leiden En distels zelden door regen verleppen Kleurige vlinderpracht zal je oppeppen Distels in uitbundige verschijningsvormen…

Nauwelijks door de wind bewogen beschut onder ‘t dorre struikgewas gedijen zij als vroege voorjaarsboden door Hij die de kiem tot leven gaf. Verrezen na een lange winterreis tarten zij trots de barre winterkou fris gewassen door sneeuw en ijs geven ze ‘n tintje aan ’t wintergrauw.…

in grauwe, haveloze lappen kribbig ’t plantenbedje plat te trappen omdat het stekend stro niet lekker vindt een engel daalt terneer met wijde klappen het wonder rilt en voelt zich onbemind omdat de neerstriemende vleugelwind het schreiende van kou adem doet happen de kudde waar het lam blind op vertrouwt heeft wol genoeg om warm in te gedijen…

Bosranden met vele kruiden Bloemrijk mag op een veelheid van insecten duiden Laat de natuur maar zoemend gedijen Op vingerhoedskruid en wilde aardbeien De roofvlieg kiest er z’n prooien uit Een bladjager die zoekend op z’n gading stuit Onbedachtzame kevers die hij niet vergat Zweefvliegen op een blad Bijzondere landschappelijke voorkeuren…

vieren brengt ook amper vreugde nog verbinden vraagt het willen van en alle kracht daartoe ontbreekt onthand als ieder is geraakt in tij waar niets heel zeker blijkt gedijen er geen golven dan het overleven zondermeer het slag dat verder splijt aan wat nog samenhang zou kunnen brengen maakt het puin dat valt te ruimen voor de rest van…

dat de aarde zoveel liefde in zich wil dragen wanneer het leven stokt er even geen antwoord is op tal van vragen ik verhaal het weidse landschap waar de koe haar kalf beschermt hoe eksters er grasdansen in een grote vriendenkring wachtend op glanzende regenbellen zomaar, zo gewoon de bekoorlijkheid van paars-rode kattenstaarten gedijend…

Goud of zilver brons, 'k heb mij nimmer hierop toegelegd daarvoor ben ik een te grote dromer gun een sporter graag de gouden glans en roem, heb ook vrede als Mercurius handel laat gedijen of Fortuna elders wonderen doet.…

weer een raadsel opgelost, na de klok verzetten blijkt de tijd onhaalbaar, zijn race is niet te stoppen heb de tijd omgekocht zijn wijzers opgepoetst, hem mijn lichaam laten verouderen doch de tijd heeft louter lak aan het verlateren van jong en oud ik voedde de tijd met de controverse in zijn voordeel te laten gedijen, in de hoop…

Een wereld van wit Waar sneeuwvlokken gedijen Invoelbare kou De zon ons ontrouw Grijswit uitzicht Een witte deken vol landschapsrust Bewust van tintelende handen Kou door wanten Weidsheid in wit Grauwheid verspreid Knarsende schoenen door de sneeuw Paartijd voor vosjes met luid geschreeuw Door kou volgt warmte Berenburger heeft z’…

Kussen is een wonderlijk akkoord, waar de zielen in elkaar verglijen; Kussen is wel 't goddelijkste woord, dat uit mensenmonden kan gedijen. Kussen is een zomer-avondgaard, waar de vruchten tot verlangens rijpen, kussen is een stonde dezer aard', waar de mens de hemel leert begrijpen.…

Dat zacht met je vlasblonde popje Speelt, je rein stemmetje kan nog niet schreien, 't Lacht nu en zingt in moederlijk verblijen Tederlijk voor popje een liedje, - je kopje Wiegt als een bloemetje, dat bij het glijen 's Avonds van de avondwind, 't zijige knopje Deint, en vleiende van de zon nog 'n dropje Krijgt van haar wijn, om welig te gedijen…

Zijn dikke stam grijpt weelderig in de lucht, hij is stevig geworteld voor storm beducht In het minnespel van de jaargetijden wordt hij ieder jaar telkens weer vorstelijk gekroond Dan gedijen zijn bladeren groen als gras, als door moedernatuur beloond En in het najaar verkleurt zijn kroon als een lopend vuur, maar dat…

Een kind verwekt in liefde, zo immens en zo groot, dat moet welhaast gedijen toch, vooral omdat het voortsproot uit; Pure liefde!…

In een ogenschijnlijke kakofonie van vergankelijkheid welke neigt naar rotzooi zie ik de schoonheid van het verleden gedijen in ons heden Door zoveel knipogen naar combinaties van gebruiks-/verbruiksmaterialen welke het primaire doel ver overstijgen maar met een gerust hart Kunst mogen worden genoemd Mooie bruikbare kunst Nu nog…

Natuur is nog steeds een gezonde ontspanning voor burgers uit steden geliefd te vermaken genietend van ruimte en frisse begroeiing langs stromende beken, van verre de daken van huizen en straten in sombere rijen zo moeilijk als mensen daar kunnen gedijen.…