Alle inzendingen over geduld

Nu heb ik tijd te zoeken naar je gezicht, je stem, te kijken naar mijn spanning en geduld. Ik kan jou en mij nog kneden, kruiden, vormen en versieren, doen en laten. Want wat zijn twee uurtjes twee en zeventighonderd tikken van een klok?…

Er waren geen vragen uitstel werd niet geduld niets wachtte op later op tijd zijn belangrijker dan grijze, schaarse haren Klaarheid zou zichzelf verliezen in het heldere water klanken duidelijk gehoord van gestreste bultruggen vragen naar goed en kwaad Zij wisten er niet veel van maar meer van ijsbergen, die dreven er waren en verdwenen…

De weerstand moet worden gebroken, geen tegenspraak geduld. Zelfs een laatste wens wordt niet vervuld. Opgespoord, losgerukt, zinloos weggedoken. Ze zullen komen, uit alle hoeken en uit alle gaten, zich werpend op hun prooi. Vernederd, monddood, geketend in een kooi, van God en iedereen verlaten.…

altijd openlijk bezig met die eeuwige ‘struggle for life’ denkt o was ik toch maar liever die snelle haas met veel minder polonaise aan m’n lijf de haas zoekt z’n heil in het alsmaar vluchten maar ging liever zonder angst door het leven in vlinder gehuld met een leugentje gedoopt dat wel in onschuld – maar vrij fladderend met geduld…

Geduldig wachten op je beurt. Klokken tikken zoveel trager hier. Ongerust wachten op een oordeel. Is het een tumor of een opgezette klier? Vragen. Zat ik maar rustig thuis. Twijfel. Wacht mij een enge behandeling? Hoop. Wie weet ga ik met een receptje, of met een adviesje weer naar huis. Zucht. Wat voel ik me toch gespannen. Ergernis.…

Het laat nog steeds op zich wachten, geduld is een vereiste. De dagen verstrijken, gevuld met zon, bewolking en regen. Regelmatig kun je buiten vertoeven, mooi dat het kan en mag. Het coronaleed heeft de mensheid in zijn greep, maar wij moeten overwinnen, ook al duurt het heel lang.…

schaduwrijke boom en de verlaten koelte vaak door een leegte begeerd ik zeg dit zonder schroom immers het is de mens eigen, het hart wil dit laatste vermijden en vlucht in een verlangende droom dat schuurt langs het pad van lijden in de hoop dat een gemis zal zijgen toch moet men zelf telkens opnieuw zaaien en oefenen in onbaatzuchtig geduld…

Heb nog wat geduld.…

Ik hoop alleen de moed te vinden, steeds opnieuw, tot liefde en geduld, tot dragen. Het leven is een groot geschenk, daar wil ik telkens voor bedanken en laat me vrede vinden en die ook met vele anderen delen.…

HET WORDT STIL Geboortepijnen, in eens stil mijn naam wordt gezegd er ontstaat rumoer het leven biedt zich aan levensloop, voortgang geduldig het leven aanvaarden als een volwaardig mens het opgelegde juk dragen in het vooronder is het benauwd de wilde zee klotst om mij heen ik wilde alleen zijn tot mijzelf komen in stilte steeds…

Het is weer zover de lente is daar mijn hart maakt een vreugdesprongetje ik ben er voor klaar De temperaturen gaan stijgen de winterjas kan in de kast geleidelijk aan word ik wat vrolijker ik had van de winterdip veel last Het leek lang te duren dit moment maar door geduldig wachten voel ik me weer verwent De bloesems in struiken en bomen ik ruik…

maar ook het geduld in windstille nachten het verlaten station met voorkeur voor wachten het gefluister van lippen zonder woorden te geven ik ben je adem 't bruisende leven ik ben je bloed je lijf en je leden ik ben je toekomst en straks je verleden…

Een roodborstje zingt Zijn hoogste lied op een scheefgezakte grafsteen om zo te verfraaien wat vergeten lijkt Hij is de fragiele klaproos in de berm die geduldig wacht om geplukt te worden door een kind waarmee Hij Zijn jeugdigheid kan delen Hij is het avondrood die het hemelgewelf in het westen als een vuur doet oplaaien Totdat de schemer…

keel Onze dromen worden sleets We zijn moe en getergd Een lege stoel in de kamer En maar schreeuwen en maar slaan Met die veel te kleine hamer Het virus speelt geen spel Geen emotie en geen kleur Ze danst met wie ze wil Met de blik van een charmeur De enige manier om te winnen Is door te dansen in gedachten Alleen of met elkaar En geduld…

Luid roepend en luchtig zwartgrijs zweeft in lange lijnen, wijde wrongen over boomtoppen, spits, opeengedrongen, van het bergwoud, zoekt geduldig en wijs. Het rond vliegende dier geeft steeds vragen aan wandelaars, die hem willen ontdekken. Hun wens moet meestal echter vervagen. Wat mag diens klare stemklank verstrekken?…

polen tsjechië en slovenië waar het front zich verschuift langs tot de bodem platgeslagen dorpen en steden verpulverend blijft ukrzalinytsia onaantastbaar hoe dan ook het spoor gevend aan tanks munitie en soldaten die zij haalt of verder brengt waar de vijand heeft toegeslagen heerst nu vernietiging en dood maar ukrzalinytsia blijft geduldig…

Ergens in de stormende wereldzee noodt een eiland, onbekend maar vruchtbaar, met waaiende stem, geduldig gebaar, hier te zoeken naar sterke. vertrouwde stee. De boodschap van God ruist al zwevend mee, terwijl vogels zingen als liefdespaar. Takken van vruchtbomen hangen geurend zwaar: hun smaak roept vrede, bestrijdt al het wee.…

voor elkaar stoken feestelijke vuren die oplaaien en weer doven rook verdwijnt tussen bomenwirwar maar stijgt naar de Hemel wordt daar voorgoed bewaard zowel vloeibaar gepolijst staal als oorlogszuchtige golven omspoelen de oneindige keten van talloze stukjes land waarover een helende zucht blaast sterren vol genade gloeien liefderijk geduldig…

Wie niet geïnspireerd is zal niets melden Maar heeft wie niets meldt dan geen inspiratie Of ziet de ander in het een geen been Het een hangt vaker samen met het ander Ontbreekt hem/haar de lust tot publicatie Laat woorden eerst bezinken voor je speelt De rake brainwave rust juist met geduld Op een gedachte die een bladzij vult…

Steeds aanschouwt Hij het wereldse streven, houdt eindeloos geduld in vreugde en spijt, waarbij genade en recht samen leven.…

Wat heb ik toch weer zin in een sonnetje zo'n lekker klinkdicht uit de schoenendoos die mijn herinneringen spaart met eindeloos geduld? wat dacht je? nee, o nee! …

Ook al weten we dat het eenrichtingsverkeer is naar ons willen ze niet horen Want wie niet meegaat in hun perverse eigengerechtigde denkwijze - waar met name het kind de dupe van wordt telt niet mee in de steeds meer aan lager wal geraakte wetteloze criminele samenleving belachelijk gemaakt In het gunstigste geval hooguit geduld…

Zijn maidenspeech begon in het Latijn Dat viel niet mee voor menig Kamerlid: ‘Ik niet begrijp met simpel kersenpit Het is niet zo geschoold, mijn pover brein’ Toch hoort men zachtjes in 't geroezemoes: ‘Bau det, non scholae sed vitae discimus’…

De dood had niet echt haast, en het leven was geduldig. Een operatie zou je helpen, voor ieder totaal onverwacht. Dat zou ons bloedend hart stelpen, wat ons weer vreugde bracht. Een tweede kans zo lijkt het nu waarop wij steeds bleven hopen. Ik weet het zeker straks kunt u, weer lekker gezond rondlopen.…

Ik heb een vriend die voor me klaar staat zowel bij dag als in de nacht Terwijl voor hem ook niets teveel is als hij geduldig op mij wacht Hij neemt mij beschermend in zijn armen bij hem ben ik veilig uur na uur Hij schenkt mij zijn zachte warmte als het koud is kil en guur Ook kan ik stilletjes bij hem wenen met van smart verscheurde…

Ik loop zachtjes met haar mee en neem dan geduldig afscheid.…

Reeds is het statig eiber-paar gekomen, 't geduldig rijs wringt stil de knoppen los, de zoele lente luwt door 't zonnig bosch en wiegt mijn geest in weemoeds-zoete droomen. Violengeur stijgt op uit vochtig mos, een bronzen gloed verjongt de dorre boomen, en primula's en dotterbloemen zoomen de groene wei met gouden voorjaarsdos.…

Ze weten heimelijk meer dan wij die trappen over hun wijs gezicht; ze weten: in voren van diep geduld wordt het mirakel van 't zaad vervuld. Wij mensen met ons gulzig hart, wat is er aan ons te doen? Wij persen uit alle getijen 't genot, wij werden niet waardig de zoom'ren van God.…

Ik wil je tegenwoordig van een scherm geduldig wissen. Ja, teksten worden daar geboren terwijl heel het geheugen nooit warmer, wordt, hartelijker of gezonder dan op de display zichtbaar is. Daarom sluit ik met steeds minder af : tabula rasa, leeg beeldscherm prima.…

Hij voelt van zijn geduld de vliezen breken en steekt zijn mes ver in haar trotse rug. Een held is hij. Hij heeft het kwaad bestreden. Hij legt devoot en met zichzelf tevreden het zware deksel op de put terug. ----------------------------------- uit:'Een vrouw bezoeken', 1985.…