Alle inzendingen over geesten

Marx, die het relatieve van 't gevoel En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal... Welk een ras, welk een stam!…

Het is daarom, onvervangbaar lieve verschijning, dat je nooit zult vervagen uit mijn geest en het is daarom dat ik je nooit vergeet.…

De geladen nachtlucht hangt onaangeroerd in mijn gemoed Verstoken van de tinteling stroomt het innerlijk als een spiegel rimpelloos over Dus wereld werp uw steen vang reflectie in de golven en bezink in mij Staar mij in de ogen en laat mijn verwondering de vrije geest…

lukraak droomde ik van een vrouw op een manier dat haar lijf en haar verleden deed ontbranden in kwetsbare geest een lichaam hunkerend in een beeld dat al was uitgedacht, je haren los in de wind niet zo heel precies maar dat komt er niet op aan zoals ik over je droomde, kon je eigenlijk niet bestaan…

Dus bleef ik daar in een ongekleed lichaam en lege geest. Het leek of alles wat ik tevoren had geschreven voor niets was geweest. Echter, nu geen plaats voor tranen: Een gedicht, een nieuw gezicht.…

Haar vrouwelijkheid, Zacht als fluweel Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartstocht Zou willen blussen Ogen, die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest, Die danst en die lijdt!…

zelfs toen ze bij het zingen van haar lied telkens uit de toon viel de dirigent haar verliet als een geslagen hond met gebogen hoofd het schouwtoneel afdroop weet ze achter de coulissen dat ze met open geest en voor een heel ander publiek nogmaals zal spelen…

ontvang de geschenken die ik geven wilde als kind maar sta mij toe aanvaardt de gebreken van de tijd ik heb gewandeld in niemandsland de geest gereinigd het boetekleed gedragen en om de dood geweend mag ik binnentreden in jouw huis van vrede en vergiffenis…

Als ik met jouw stilte mijn zolderkamer vul en pluisjes zonlicht dansen zie dan vind ik jou zo gul Dat die geest van jou me rustig maakt alle poses overboord en mooier dan het mooiste boek drink ik je stille woord…

ontvang de geschenken die ik je geven wilde als kind maar sta me toe aanvaardt de gebreken van de tijd ik heb gewandeld in niemandsland de geest gereindigd het boetekleed gedragen en om de dood geweend mag ik binnentreden in jouw huis van vrede en vergiffenis…

Haar vrouwelijkheid Zacht als fluweel, Ik zou haar daar willen kussen Haar borsten, Lonkend als het struweel Waarin ik mijn hartsstocht Zou willen blussen Ogen die flonkeren En zich verdonkeren Bij zoveel intimiteit Schaduwen die flakkeren Handen die aanwakkeren Een geest Die danst en die lijdt!…

Seinen uit een ver verleden doorgedrongen, opgenomen in mijn geest zullen tot leven komen stuiten op onzekerheid de twijfel zal altijd regeren ik zoek naar tekens, leg mij uit, de betekenis van een woord, een uiting, een beleven maar uiteindelijk van een lichaam van een leven van een mens…

Hoezeer ik ook proberen zou mijn geest te sluiten, jij treedt binnen altijd vind je mijn levensader en vaar je mee met mijn bloed op weg naar mijn hart. Jij leeft in mij.…

op weg in het tijdloze licht op afstand geluid als richting warmte als bron kan alleen de geest zich verplaatsen onmeetbare trilling in het oneidige voorbij het einde licht,eeuwigheid ligt de bron van ons zijn schaduw is een zeldzaamheid weten overbodig…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de voedingsbron Voor de geest Blij dat die blikken heg, Voor even dan, is geweest…

Ik voel het vuur maar mis zo vaak de moed om brandend door te gaan waar is de kracht dat ik kan lijden als U te strijden die uit het graf bent opgestaan hebt met Uw Geest het geloof ontstoken zend mij opnieuw die vurige tong die mijn weerstand heeft gebroken.…

Ik zal dit lichaam, deze geest en deze ziel mijn gehele leven blijven dragen moeten verdragen ook al zijn er nog zoveel problemen en zorgen waarbij ik me zal afvragen of het goed of kwaad is wat ik doe of laat zal ik vechtend als een leeuw mijn liefde als gegeven blijven doordragen.…

Geen woorden die mijn tong over de lippen kunnen krijgen, als de Geest ze mij niet geopenbaard had.…

Als het hart alleen nog klopt En de rest al niet meer voelbaar is Een dode geest in het bijna Dode lichaam woont Dan is de eenzaamheid Huizenhoog zichtbaar In de mens die zichzelf Reeds verloren heeft Net als veel van zijn beminden En niet meer weet hoe Hij het leven, en zichzelf, Terug moet vinden…

geen afscheid van het leven na de opstanding maar in gezamenlijk gebed is hij gegaan had zich nog laten zien in veelvoudig manifesteren zijn apostelen gesmeed tot heilzame profeet in zending op de wereld begiftigd met de geest zijn boodschap spreekt in ieders taal vrede voor ons allemaal…

Dikwijls heeft mijn geest onbewuste verlangens; daarbij zie ik steeds die ruige heuveltop aan zee, een zeil in vollemaanslicht.…

Ja, ik kies ervoor om te leven en te sterven op aarde, met lichaam en geest. En ja, ik koos ervoor om door de diepgang van het leven gewassen te worden door een schoon modderbad het meest, en nee, ik zal niet zwichten voor negatieve of kwade krachten maar ik zal weten dat mijn priester altijd het gebed voorleest.…

Regelmatig mag ik het beleven door warrelende woorden te worden omgeven diep adem ik ze in en laat ze dan weer zweven Ze fladderen door mijn denken als vogels op de vlucht tot ze zich verzamelen in zinnen zo bloemrijk dat ze mijn geest verruimen en ik plots de wereld als nieuw bekijk…

Wijsbegeerte retoriek is theorie voor ons die lezen Functieleer en linguïstiek geen empirie maar hypothesen Ivoren torens pragmatiek die leert van schijn maar niet van wezen Buiten echter heerst de chaos die ordeloosheid van 'het beest', Dat huist in ons reptielenbrein ja zelfs in hersenen en geest…

als je wordt meegenomen jezelf een beetje vergeet je deelgenoot wordt van andermans dromen terwijl jij je in hun belevenissen inleeft dan weet je het is waar wat ik voel en ben je voor even verdwaald in wat je leest en dat was ook het doel aan de hand van een fantasierijke geest ben je heel even van en in een andere wereld geweest…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

De raaf in de vlier houdt het langer vol dan ik om elkaars ziel te ervaren zonder te knipperen Wat is het nieuws dat ze bij mij komt halen wat is het dat ze mij brengt? Ik herinner mij de Koningin Moeder, de glimlach om haar vriendelijke woorden dat tronen wankelen door hun eigen groei er komen treden bij om met oudere knieën af te…

oud in jaren jong van geest zit jij daar als de wijze uil met ogen sprankelend nog van het doorleefd ervaren wat onderweg naar morgen echt het allerbelangrijkst is die knipoog of dat belletje dat briefje of lieve berichtje dat jou telkens weten laat dat jij meer nog dan de jaren gevierd bent om wie jij bent door de mensen om jou heen…

echte reuzen van de geest cijferen zichzelf eerst helemaal weg kijk Gautama Jezus Maria Confucius Ghandi Mandela maar nu naar Albert Einstein eerst helemaal verdwenen onder een cijferbrij kwam een formule kringelen speciale relativiteit in tijd en afstand later nog de zwaartekracht er bij ee-is-em-cee-in het kwadraat dat kwam zo maar…

Heeft je leven Voorgoed getekend Zo vaak ben je Al langs de smalste Richel ontsnapt Mensenkind dat van Begin tot eind Zo veel mee Moest maken - Eerst was je kind Daarna vooral jood En werd de adem Je benomen door De ziekte die astma heet In weerwil van dat Al ben jij gaan leven Het roeien verjoeg Je astma en Je geest…