Alle inzendingen over geheim

verte van huis – de bocht die je verleidt een nieuwe bocht in; de tijd is hier anders, niet trager maar in een vriendelijker licht en het licht is hier waar niet alles knippert en schreeuwt geduldiger: zoals jij nietsvermoedend in dit gedicht bent gelopen; een bocht na een bocht, na een strand weer een ander strand, een groene zee, een geheim…

wegtikken op de klok gaan mijn gedachten uit naar hen, die ons ontvallen zijn en zo gemist worden luiden wij straks een nieuw jaar in een nog ongeschreven jaar waarin wijsheid, eerlijkheid en vrede de boventoon mogen voeren een jaar vol lieve mensen die het beste met je voor hebben je make-up corrigeren indien nodig aan wie je jouw diepste geheimen…

De natuur heeft zijn geheimen, om als een kunstenaar, bomen en struiken om te toveren, in het helderste kristal. Zo zuiver, zo mooi, zo fijn. Claire Vanfleteren ©…

Omdat ik geen honger, geen dorst lijd, een huis heb, een baan, een voorbeeldig gezin, duizend boeken, van Sade tot Grimm, gezondheid, een trouwe maîtresse, veel tijd voor kunst en liefde of wat daarop lijkt, de wereld kan zien, mijn tuin cultiveren, duizend gedichten opnieuw kan proberen een God te zijn in het diepste geheim, daarom is het…

ik kijk uit naar de weemoedigheid van de late herfst die straks staat te komen die dan z’n geheime kwaliteiten ten volle tentoonspreidt het is de tijd voor ons eekhoorns om dat te verzamelen wat ons door de lange winter leidt dat wat we dan gaan overzien mijmerend bij het haardvuur waarbij we nog even stilstaan overdenken wat was wat…

In open veld is meer te zien dan je lief is, poep en pukkels niets privé, vertrouwen nergens goed voor, overal schaamte omdat het niet geheim is waarin je afwijkt, wat je eet aan welke angsten en ziektes je lijdt hoe je je wast en seks beleeft, wanneer je menstrueert, een miskraam hebt, huilt ruzie maakt, hebberig, gemeen en onredelijk…

vingers op je huid ogen die zacht spreken woorden die gaan breken zullen steken als je praat de laatste stap voordat geheimen gaan vervloeien jij zult me daarna tijdloos boeien met intimiteit tederheid die groeit in het tasten naar elkaar die openbloeit in kleuren van genegenheid ik heb je blik gelezen de vragen in je geest gezien…

Dwalend door jouw gedachten de mooiste bezielde vlinders verzin jij in geheime fantasie alleen in een ongeremd leven waarschijnlijk minstens veertig vlinders allemaal op zoek naar jouw schoonheid!…

daar gaan ze weer hou ze tegen laten ze mij vertellen wat daar in de verte is wat ligt daar achter de horizon waarom terug naar toen waar de tocht naar ons begon hou ze tegen ontfutsel hun geheim want het moet daar wel fantastisch zijn neem me desnoods mee laat het me zien daar aan de overkant van die eindeloze zee laat me opgaan…

Het afscheid duurt nu al een uur Stiekem samen beneden in de schuur. Jouw handen kroelen in mijn nek Het maakt mij opgewonden en stapelgek. Zachtjes fluister je lieve woordjes in mijn oor De opwinding in mijn lichaam gaat maar door. Jouw lippen strelen mijn mond En jouw handen liggen op mijn kont. Wij verdrinken in de liefde voor elkaar…

herkent, omarmt, de namen noemt en onbeschaamd in erkerramen zich van haar vrieslichaam ontdoet hoe zij giechelend de sneeuw onhaalt rijp likt van mijn bevroren armen verwarm mij, zegt zij, jij bloedarme gendarme zij die door poollicht wordt warm gestraald hoe zij kijkt naar wolkenluchten de wonden heelt in vogelvlucht zij mijn sjamaan met geheime…

‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’ Ovidius, Metamorphosen I, 5 chaos was alles, geen woord benoemde leven, dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee, mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even. verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee. aarde kleefde niet in’t duister, geen zon was daar, geen kring van…

zij, die zo langzaam zo traag en bedachtzaam in een storm kan slapen ze beangstigt me ook omdat ze wegen kent door ons mannen bezet maar nooit echt begrepen en zij, ze is warm en voor de zoveelste maal betovert ze mijn hart en ik kus haar navel zacht 'sluit nu je ogen' en mijn onwennig linkeroor leidt ze rond haar geheim: lente…

Ik vul mijn dagen, in de luwte van mijn pijn, met sprookjes en geheimen en dring verwrongen beelden langs zwervende paden, in mijn lijf. De stilte wordt ondraaglijk. Ik kijk om de hoek van morgen, mijn handen vol verlangen.…

deze jurk voor jou… met één blik naar buiten besloten vanmorgen je valt er mee op en dat is ook mijn geheime bedoeling vandaag. je bent het, in een kleur rood met de kracht van je schaduwen je hebt geen idee van de gedachten die er door mijn hoofd gaan ik zie het voor me, helder, zonder dat ik het kan thuisbrengen.…

lopen gesmeerd kennen de bomen één voor één gaan uit elkaar komen elkaar weer tegen De slagbomen neergelaten een stop bij het plaatselijk drinkgelag Stopt de beweging gaat het hoofd een eigen weg Kent ze de bomen niet knopen de wegen zich in elkaar Van slag geen geheimen…

Het lichaam is een eenzaam ding met plasma, beendermerg en smeer en kleine holtes vol geheim en drie, vier klieren voor plezier. Het kreeg twee handen voor iets liefs, maar zelfs twee handen zijn alleen gehoorzaam aan het protocol van een of ander kolderdier.…

Ik wil je kussen, mijn geheimen toevertrouwen. Tegenstrijdigheden vertrouwd in mijn gestel... Mijn liefde zal overeindstaan…in de hemel of in hel.…

het wegdek weerspiegelt jouw laatste levenslicht de wind helt over in verstrooiing van licht de straten in bezwerende onduldbare geheimen uitdagend in wiegend wankelende angst levenskrachten in ongenaakbare strompeling als net afgestroopte bladeren van bomen het lijf in woekering, eens ongeschonden maar nu in verzoening van de ruwe dood…

liefde bezongen Nu ik weet hoe dat afloopt in elkaar steekt heb ik er geen behoefte aan Liefde, slavendans naar de pijpen van de evolutie wrede meester der natuur Die beloont en straft met drugs voor geluk en verdriet chemie door velen verafschuwd Zo gaat het met verlangens wil je iets, doe het gelijk uitstel is meestal afstel Geheim…

De schouwburg zijn geheime woning. Zijn huid een regenjas, want uit de hemel van het toneelhuis vallen tranen. Het leven dat hij doorneemt is onecht en nabootsing. Opdracht de vluchtige kroniekschrijver te zijn. Gedacht, dat, als woorden adem zijn, als adem leven is, niemand nog adem heeft als het gordijn valt.…

ik wilde je aanraken, maar het geheim moest bewaard blijven kon ik je maar zeggen, maar zou de werkelijkheid niet smalen als een dronken persoon die de bloem vertrapt. nu ben je ouder en ik zie een vrouw in wiens ogen ik nog even de vonk opvang van tien jaar geleden.…

Ik wil je kussen, mijn geheimen toevertrouwen. Tegenstrijdigheden vertrouwd in mijn gestel... Mijn liefde zal overeindstaan…in de hemel of in hel.…

ik heb de stukjes lente gekoesterd die wij samen hebben ontdekt op onze geheime plek wat luwte en een paar straaltjes zon een enkele nachtvorst op de rulle snel drogende ondergrond heerlijk om jou dadelijk weer te zien met een handvol duin en glinsterend zee-natuur wind schrijnend koud en venijnig guur maar in je gezicht…

We lopen luistertuinen door de nacht kijkt stiekem toe achter donkere wolken fluisteren sterren geheimen in ons oor. Plasjes water, regengeklater onze voeten als kleine boten in zee een streperig gordijn van druppelwoorden hand in hand de stroming mee.…

Stil zijn wil ik maar wel voorlopig zoals een geheim dat straks onthuld wordt. Stil staan wil ik bij het lijden het sterven. Dan mag ik weten wie je bent, wat je deed omdat het antwoord dan gegeven is. Het mysterie openbaar is geworden de stilte wordt opgeheven straks als het zondag wordt.…

Wat wil je me laten zien Je ogen zijn geen geheim voor mij Noch je lijf Jouw zacht geurende strelingen Je lustopwekkende bewegingen Jouw prachtige liefdesspellen Nu Een avond kaarslicht wierook En muziek Die heerlijke dans Lichtmistig vlamt `t licht Over glanzende benen En ja die ondeugende blik Zachte lach Je vlakke warme strelende hand…

Zij forceerden mijn geopende deur drongen binnen in mijn diepste ik legde bloot verborgen geheimen gelijkhebbend niets ontziend analyserend Mijn recht op een afwijkend gedrag een eigen ik levenswijze te profileren buiten de gehandhaafde norm te leven werd mij ontzegd als psychotisch zijnde Psychiatrische behandeling, de inrichting direct…

Een kleine troep, avantgardisten bijzonder gekwalificeerde soldaten speelt het originele en lankmoedige bordspel met een haast geheime militaire strategie. Elke zet doordacht, leeft en experimenteert ... om het vreemde terrein te verkennen totdat de eerste pion sneuvelt.…

Ik legde mijn hoofd op je borst en voelde je hart kloppen voor mij dacht even dat mijn eigen hart stopte dit moment zo bijzonder voor ons allebei 'k Wil zo altijd mijn leven met je delen zonder geheimen te hebben voor elkaar jij en ik al zoveel jaren gelukkig en we zijn er nog lang niet mee klaar Wat wij hebben pakt niemand ons af het…