Alle inzendingen over gekomen

Het is winter in mijn hoofd Seizoenen wisselen hier snel In mijn ogen de zon gedoofd Uit mijn haar de bloemen Alhoewel ze gisteren nog bloeiden voluit en de wind zachtjes de hitte bleef plagen is hij gekomen zonder geluid zonder gêne en zonder vragen liet hij vogels sterven in de kou Klauwen in mijn geest gehaakt vernietigen alles waar…

(- Wat ze niet is gekomen.) _____________________________ Aardige bijkomstigheid: 'evident' is een anagram van 'die vent'. Leuk, hè?…

drijft nog op de laatste traan het galjoen van stille dromen dat zich krakend in de stromen mee laat deinen op de golven die het zeegat willen gaan Waar gebalde luchten wachten op de vogels in de maan die met zongebrande veren langs de kraaiennesten scheren om daarna met alle krachten uit de as weer op te staan Het galjoen is weer gekomen…

Herelijk meisje, dat langs me is gekomen, En nu mijn uren vult met zúlke dromen.…

niet echt zij dissoneren in hun valsheid naar elkaar weven met invallend licht een meer dimensionaal gezicht dat mij toeschreeuwt om meteen te stoppen met het openen van de hel het weefgetouw trekt aan de bel ik heb kinderen zien spinnen de fabrieken overvol wist heel diep van binnen hun jeugd geverfd door de wol de omslag is gekomen…

Dode dode stad het licht waarin je bent geboren helemaal zoek zoals verloren toch ben ik gekomen naar hier door de sneeuw door sporen en voren niet om te zoeken maar wel om te vinden mijn liefde voor jou ooit was het hier mooi sterren stonden hoog wolken knielden voor blauwe lucht en jij was het zonnetje het zonnetje in mijn droom…

Je ziet de rode baksteen weer doorheen de takken van de bomen, het najaar, zo ineens gekomen verlangt de vroege zon niet meer maar weifelt tussen gaan en blijven gelijk de asters winddoorspeeld en reikend naar het licht, geheeld, tot nerf en kleurloosheid verstijven. De weemoed valt alweer te rapen als noten onder najaarslucht.…

Ik kan zien dat je gaat huilen Omdat je weet wat ik kom doen Ik moest kiezen, ik heb gekozen Geef me nog een laatste zoen Ik moet nu verder, jij moet verder Hier stopt de weg, eindigt ons pad Nog wat tranen, nog wat strelen Vandaag blijven de ogen nat Hoe is het toch zover gekomen Waarom altijd een eind Wanneer is de twijfel ingeslopen Wat…

Iemand blaast haar adem warm tegen de rug Ik zweef omhoog in het blauw van lapis lazuli, versteen alsof jouw hand beschermend mijn kale kruin bedekt In de ochtendlucht vormen zich zang patronen en tonen het spinrag in de blauwe lucht Winter voorbij en lente is in ons gekomen Jij draait jouw mond jouw tong streelt, strekt zich puntig…

nu de dreiging is gekomen en er wolken zijn ontstaan vertellen alle grote bomen van de regen komt eraan haal de was nu snel naar binnen hou de plu maar paraat het kan nu elk moment beginnen je weet wel hoe dat gaat als je toch de sprong gaat wagen ondanks gerommel in de lucht is dat om moeilijkheden vragen zelfs de vogels zijn gevlucht…

Jouw gedachten sluipen door mijn dromen, als kringelende rooksliertjes door het gordijn tussen slapen en waken heen gekomen, genesteld in de diepte onder mijn bewustzijn.…

hadden toch een kans of vier geschapen En eventjes had ik erin geloofd Ik heb een poos de moed erin gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes morgen uit de bomen Nu hang ik futloos nog een dagje rond Dan zal ik gaan zoals ik ben gekomen…

Op ééntje na die ontdaan van de aanslag van de tijd oogverblindend staat te blinken in de voorjaarszon: alleen kinderen of kleinkinderen kunnen het zijn geweest die gewapend met schoonmaakmiddel en schuurspons helemaal uit Rusland zijn gekomen om dit zinloze wonder te verrichten, maar waarom toch en waarom alleen zij?…

doek of hoed, Met alle kracht Die in je was Door kuren, bestraling En hormoonbehandeling heen, Kijkt nu weer vol Levenslust je leven in - En ik zie de Twinkeling in je Ogen, van vreugde Maar ook van dankbaarheid, En vandaag voor 't eerst Je hoofd zonder hoed, zonder Doek, bedekt met eigen Haar dat hoewel aarz'lend Gekomen…

ik struikel over dichters op het strand ze zijn in drommen naar de zee gekomen hun adoratie doet het water stomen de blik naar boven, pen reeds in de hand ze schrijven over sporen in het zand die weer verdwijnen bij het overstromen ik hoor ze over wolkenluchten bomen hun Lourdes is de zilte waterkant dan wordt het Nereus eindelijk…

In landelijk Westfalen Maken we weer contact Met bomen, knoppen, En de eerste voorjaarsbloei En dan zo maar Het binnenzwembad Helemaal voor ons twee Op de muur zie ik Twee woorden geschilderd, EINATMEN - AUSATMEN Ik probeer me op Het eerste te concentreren, En terwijl ik met Ein begin En nog lang niet bij Atmen gekomen…

in wat van mij was Gooide met mijn gedachtegoed, Scheurde de zinnen die ik schreef Verloor mijn patchwork regenjas Steeds meer wilde zij lenen, ik gaf alles Tot ik niets meer over had dan de verwachting Dat een onderpand alles goed zou maken Het gebeurde, zoals voorspelbaar Maar toch altijd onverwacht, waar ze Met het eerste licht gekomen…

Later moest het gaan gebeuren, Voor velen was er nog een droom Vol plannen om ooit in te kleuren Fris groen vulde hun levensboom Later is er nooit gekomen Ze zijn verdwenen, stortten neer 1 wreed moment heeft het ontnomen Een toekomst hebben ze nu niet meer Een mens blijft toch een kwetsbaar wezen Een broze speelbal van het lot 1…

Laat in het najaar tot stilstand gekomen is het nog niet te laat het gegeven bos dat uit bomen bestaat de gelezen steil oplopende akker daarachter die de verte opheft uitstappend loopt het verhaal vast in een komma: windschaduw, sela, wit regel tussen aankomst en weggaan de betrapte brief op het pad een pad tussen bladeren, echo noch…

Bezinning is vandaag tot hem gekomen, hij voelde zich met het milieu begaan, liet het mobiel dus langs de stoeprand staan en heeft zijn oude fiets weer eens genomen. Hij reed de lanen met de fiere bomen, beluisterde het kraaien van een haan, -die net als hij ook vroeg was opgestaan- druk doende om zijn kippen in te tomen.…

Vingers aan Zijn handen schrijven in het zand van verlaten stranden en drijvend land Schrijvende Hand tekent op de wand 't rijk geschonden en te licht bevonden Tekende Hand schiep ons leven heeft dier en plant vormgegeven Begerige handen bleven branden vrucht genomen dood gekomen Handen doorboord aan 't kruis geslagen gegeseld…

Miljoenen zijn er naar Parijs gekomen alleen maar om haar glimlach eens te zien om daarbij heerlijk weg te kunnen dromen en dat slechts voor een Eurootje of tien. Geen mens heeft er, zo door de bank genomen, een doekje in de kamer bij hem thuis waarop één blik al zorgt voor tranenstromen, slechts door een glimlach: Mysterieus en kuis.…

in onvoorspelbaarheid stond je vooraan je was de lach, je was de traan Zo fijn weer even terug in de tijd terug naar de schaterlach en de absurditeit ja, er is nu rust voor in de plaats gekomen maar je hebt de kleur uit ons leven meegenomen Ik moet mijn leven weer opnieuw inkleuren....…

bij het opruimen der slagvelden komt men soms rare dingen tegen zoals een jongen van 18 die ook graag 100 was geworden met blikken medailles op de borst maar het er is helaas iets tussen gekomen namelijk een kogel met zijn naam er op recht tussen zijn ogen maar de stank van zijn rottend lijk zal nooit de paleizen van de keizer bereiken en…

en waarom je toch diep in de nacht naar huis gekomen bent…

naar de tijd dat ik zweefde op jouw stem dat waren dagen van passie gevuld met redentwist, hevige ruzie gebroken glas en spiegels die nooit toonden hoe het werkelijk was we sloten onze ogen en zagen dus niet hoe wij elkaar bedrogen toch wens ik nog slechts een minuut, een seconde van het samen zijn met jou het ging snel, zoals het gekomen…

Nooit met natuur in het reine gekomen bluf ik mij telkens haar wildernis in, om er als hedendaagse nomade rechtschapen te dwalen, ontvankelijk, maar ver van de gratuite lariekoek in het kaartenhuis.…

Het kostte mij werkelijk een rib uit mijn lijf, verloren in de mist van het niet meer herinneren hoe ik hier gekomen ben...…

nieuwe zondebok gevonden Haar naam is ‘overgang’, geloof het maar Van burnout, stress en overige zonden Is zij de oorzaak, het is raar maar waar Dus gaan er nieuwe arbodiensten open Voor alle vrouwen van veertig en plus Die moe zijn en daarom in werk vastlopen Men rijdt erheen met de hormonenbus De mannen zijn in beeld nog niet gekomen…

Voor troost zijn apen bij elkaar gekomen. De octopusinkt kleurt diepzwart van rouw en leguanentranen blijven stromen. Halfstok bevlaggen luiaards nu hun bomen, hoog in een treurbeuk kwijnt een rode wouw. Alleen een uil kniest niet, dat wijze dier beseft: in al haar verzen leeft ze hier –…