96 resultaten.
De wieken...
hartenkreet
3.0 met 15 stemmen 989 Met zijn grote houten armen
draait de reus om zijn as
Als de wind speelt met de wieken
is de molen in zijn sas
Het krakende geraamte draait
en wiekt op de spelende wind
Strak is het gebonden zeildoek
wat zich tegen de latten vastbindt
Langs de uitgestrekte horizon
staat de houten reus majestueus te zijn
In het spel van de opkomende wind…
Ridderspoor
netgedicht
4.0 met 29 stemmen 1.545 staan zonder zwaard
onder de spiegel van de zee
ik breng verdronken land in kaart
als laatste ridder van Goeree
waar de hoogste golven breken
klamp ik mij vast aan vaders been
hoor oeroude stemmen spreken
in kinderklaagzang van geween
waar ik gaan moet zal ik dolen
om daar ooit zelf te kunnen staan
in bleke huid, uit zout gestolen,
geraamte…
Padde
gedicht
5.0 met 1 stemmen 3.402 De dood is een omhelzing van de wind
waarachter van nature niets dan onbruik
en dor geraamte zich bevindt.
Een pad misschien, hij is zo oud
zijn vleugels zijn vergaan, een plant
als steen teruggevonden, zwart
altaar, hij denkt, hij denkt erover na.
---------------------------------------
uit: 'Dingen die niet overgaan', 1985.…
Dikke pret
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.132 triggert
de aanmaak van endorfines
die de volslanke
blijer maakt dan de slanke
de volslanke mens
is voldaan en maakt plezier
de slanke mens
rusteloos soms overactief
een energie
bedoeld om te foerageren
wie heeft ooit
een blije topmodel ontmoet
vaak aan de wiet
door gebrek aan lichaamsdrug
wie heeft ooit
een vrolijke geraamte…
Hazepad
gedicht
3.0 met 6 stemmen 27.935 Het zijden overhemd zakt door het geraamte
het sjaaltje vat vlam
zijn lach gist na op zijn lippen.
Nu wordt hij geïntoneerd, niet de vleugel.
Wie verliet daar zo schielings de woning
zonder om te kijken naar het kind
dat de man nazwaait die het werd?
Waarom kiest iemand voor vernietiging?…
Herfstwandeling
gedicht
3.0 met 51 stemmen 26.295 Allerwegen
stond boomskelet na boomskelet
van alle allerliefsten het
verkoold geraamte in de regen.…
bureau
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 377 jij
aan
zo zeker
dat het papier valt
om en om
potlood na punt
na komma en gum
over en over en opnieuw
waarom schreeuw ik het uit
waarom kan ik niet stoppen
en moet je vooruit
de regels kloppen niet
het einde niet in zicht
het is die droom
waar ik hoop uit put
zoals dit diepe dal
uit klimmen
beginnen
schrijf aan
aan jouw
koude geraamte…
Troost
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 156 In zinloos weer geeft staren
een richting
hulpeloos weliswaar
en met een kalme vervreemding
langs de naamloze oevers
echoot de laatste winter
struikelt het zomerpaleis binnen
poogt tevergeefs leegte te vullen
een koningsspan overziet
het geraamte van woest en leeg
vult hemelsbreed de ontdooide tuin
met stralende schoonheid…
Standard Mill
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 45 Het krakende geraamte draait
en wiekt op de spelende wind.
Strak is het gebonden zeildoek
wat zich tegen de latten vastbindt.
Langs de uitgestrekte horizon
staat de houten reus majestueus te zijn,
in het spel van de opkomende wind,
maken de houten raderen het meel weer fijn.…
Prille eeuw
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 631 Aan de doorgangsweg staan
als geraamten de bomen-
geen teken van doem,
maar wat niet is kan komen.
De nacht is al bleker,
maar 't is nog zo kil:
zal het ooit warmer worden?
De eeuw is nog pril...…
Najaarswandeling
poëzie
3.0 met 16 stemmen 1.630 En `t popelblad trilde op het wolkengrauw,
als maanlicht op dodenzerken,
en ver in het schaarhout schimden flauw
de witte geraamten der berken.…
INGEMETSELD
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 93 In mij een soort van Nubische prinses
Ze huist er nu schat ik een maand of twee
Ze sleept een half geraamte met zich mee
Wat is dit voor bizarre levensles
Het is een uitermate vreemd proces
Wat het wil zeggen, ik heb geen idee
Is zij een aanwinst of een boze fee
Of louter vorstelijke heerseres?…
omdat ik bloed vergiet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 360 ik heb je
voor vandaag
van huid en haar ontdaan
alleen je strottenhoofd
spreekt mij nog tegen
spieren pezen nog
in laatste contraheren
maar ik ontleed je toch
mijn zoektocht is
een allerlaatst proberen
te vinden wat
geraamte draagt
organen zijn genomen
hormonen stromen niet
omdat ik bloed vergiet
je toont structuur
van korte…
het spoor van de meeuw
netgedicht
3.0 met 20 stemmen 254 het zwijgen van het strand
draagt een ander gezicht, vreemd
toegevouwen
alsof haar stilte is zwartgemaakt
op wimpers en wenkbrauwen
vele dagen lang
uren waarin het reizen
steeds kleiner werd door het twijfelend tasten
aan torenklokken
die zonder reliëf
de wijzers vastmaakten, noordwaarts
tegen voorbijgaande duinen
en het geraamte…
Stilaan bij me weggegaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 Verteerd door verdriet,
Door tranen die maar niet
Wilden komen -
De emotie-gang was tot
Stilstand gekomen,
Van mijn geestelijk huis
Niet meer over dan een
Kaal geraamte dat klaar
Was om te sterven,
Kon zelf het einde van
De tunnel niet meer zien,
Geen lichtstraal nog
Die binnenkwam -
Daarom heb ik mezelf
Groot gevoeg gevonden…
Het ouder worden...
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 78 Beklemd tussen vier muren in
het geraamte van de tijd...
Iedereen ademt zwaar en de leegte
tussen de botten is als verzuring
in de nerven van bladeren.
Langzaam, maar zeker sterft ieder
wezen, de ziel krimpt eerst ineen
en ieder ding waar zoveel waarde aan
werd gehecht verandert in steen.…
Rood en geel dooreen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 367 ik zie
de bladeren vallen
rood en geel dooreen
stam en takken
blijven over als
geraamte van het
zomers huis voorheen
daar woonde zon
in zinderende luchten
floten vogels lieve lust
koelde schaduw gras
voor hen die aan de wortels
rusten om de wereld in hun
dromen even te ontvluchten
in rood en geel
heeft herfst afgesloten
wat…
Herfstwee.
poëzie
4.0 met 4 stemmen 542 In reke,
langs de beke,
en lijk bijeengevlucht,
vol schamelheid en schaamte,
geraamte bij geraamte,
de bomen in de schemerlucht.
Hoog rijzen ze in hun rildheid,
die reuzen, bronzig-bruin,
en steken, vol gestildheid,
lijk stommen, kruin bij kruin.…
Vale Gier
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 466 Gyps fulvus
Hij aast gierend op z’n vlerken
ik wenkte hem boven Tarifa’s stranden
en schonk een geraamte aan de meesterwerken
met stinkende schimmel op de randen.
Op bestelling van de doodgraver
vijandig gewapend zonder tanden
hij zal kluiven aan m’n kadaver
vloekend op pezen en ingewanden.…
spookbehuizing
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 531 zonder bewoning
verwordt elk huis
tot nutteloos krot
lucht opgeslagen
tussen hout en steen
met blinde ogen
die vol schaamte
bijdragen aan
het hol geraamte
van dode kamers
die zich gelaten
schikken in het
niet te keren lot
het huis valt ten
prooi aan de
schimmel en rot;
spinnen en zelfs
kakkerlakken
moeten bij gebrek
aan voedsel wel…
Zwaartekrachtgolven
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 91 hadden onze dromen
een paradijselijk heelal
met lange diepzwarte
zwaartekrachtgolven
die ons liefelijk bedolven
ik voelde in de kern
van mijn neutronen
dat ook de rode dwerg
dit ging overkomen
wij spanden onze vezels
om deze zondvloed
in de kosmos te ondergaan
een implosie te weerstaan
we zijn gegroeid in
het interstellaire geraamte…
DAT IN ONZE HUIDEN BRANDT?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 139 De vreugde wijkt voor het geraamte.
Is het jouw blinde verlangen naar de eindeloze liefde
Dat in onze huiden brandt?
De naderende bestemming is nimmer het einddoel.
De tekenen ontnemen elke zekerheid haar glans
En benoemen de reis tot koning van ons geluk.…
Karkas
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 386 in een woestijn gedreven
vernedert de hitte
mijn beroofde zinnen
onder de voeten
miljoenen tranen
uitgeperst, opgedroogd
oneindig in een witte vlakte
de wind giert cirkels
rond de stank
knaagt levenloos
de vingers van m'n geraamte
mijn dorst wankelt
ik begraaf het speeksel
van ijskoude woorden
het zand wordt zwaar
snikt in…
Najaarsvensterke
poëzie
4.0 met 9 stemmen 2.765 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing een scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw arduinen richel
Hier en daar vergroend van mos,
lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.…
Vlucht in grijs en zwart
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 187 de nachtvlinder tikt nog
tegen het verlichte raam
maar kan niet naar binnen
naar het vrolijk lijkend licht
het trekt als een magneet
aan een roestig geraamte
dat het levendige gevoel
maar niet terug kan vinden
grijze plicht die roept
dat het leven plicht is
benevelt alle kleuren
tot ze donkergrijs zijn
als een slapeloze nacht
nachtvlinders…
Verval
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 2.598 Nog even en het geraamte draagt niet meer
het huis zal niets meer zijn dan een berg puin
overwoekerd door de wildernis van de tuin
heerst weer natuur waartegen geen verweer.
Jij zit daar binnen en komt niet meer buiten
bent met het huis gezonken tot het verval
de deur naar onderhoud blijf je maar sluiten.…
Najaarsvensterke
poëzie
4.0 met 8 stemmen 865 Tussen 't naakte, rood geraamte
Van een wilde wijngaardrank,
Hing 'n scheefgezakte venster
In de gevel, blauwig blank.
Op de grauw-arduinen rijchel,
Hier en daar vergroend van mos,
Lagen enk'le wingerdblâren,
Dronken van d'oktoberblos.…
Schuilplek
hartenkreet
3.0 met 17 stemmen 2.496 Het lijkt
alsof hij een hol geraamte is, dat
enkel hangt aan absurde normen.
Wij kijken elkaar aan en besluiten
De jassen aan, de regen in naar buiten…
Alvorens hij jouw naam zou noemen
gedicht
3.0 met 57 stemmen 23.940 Je hield nog een geraamte over
en knoken, duidelijker dan leestekens.
Zei je: 'Ik ben een open boek'?
Dat zeg je nu. Ik zal je inbinden.
------------------------------------------------
uit: 'Rui', 1986.…
Droom van de witte akelei
poëzie
4.0 met 4 stemmen 591 Zij zei, onder dit gras-geruis
Ligt nog haar vergeten huis
Het wit geraamte van een muis.
Zij zei, hoe hoog hier bomen staan
Eens is het daarmee ook gedaan,
Dan kunnen wij weer samengaan.
Ik vroeg: gij zijt toch dood, en dan,
Waar krijgt gij dit nieuwe leven van?
Zij zei, ’t is maar voor kort, mijn man.…