Alle inzendingen over geraamte

kwartieren dan is er geen licht om de dood te versieren geel is de schaduw het duister legt af in de kou van het graf dan verknekelt verstand in het botsen van botten emoties als pezen die nog moeten verrotten zo taai is gevoel een kop zonder smoel zal nooit meer iets smaken ik ben niet te raken zonder hemel en hel een koud wit geraamte…

Met afgeknaagde, levenloze vingers bestast ik mijn stervende geraamte. Met een wankelende dorst begraaf ik het speeksel van ijskoude woorden, samen met mijn karkas. Ondraaglijk zwaar wordt het snikkende zand wanneer mijn uitgemergelde ogen rollen in een korrelige bloedplas.…

Gewond zonder dekkleed aan ’t is enkel nog geraamte trillend, onder het geweld trekken haar wortels samen. Ze niest en proest en huilt het hele nest bevuild bij elke stoot ziet ze rood haar statigheid verdwenen.…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Onder de vloeren verhuizen wormen de geraamten, maar op de daken schikken geesten hun vleugels. Geluidloos wordt in dit paleis de weelde bewaard en in negen diepe kisten de verwrongen sleutels. Het is verboden onderling de koning aan te raken of het verloren voorwerp van een hoveling terug te vinden.…

Als ooit op aarde een mens zichzelf ontloopt, dan hij misschien, maar 't duurt al zestig jaren, en zie met hoeveel zorg hij 't raaflend garen, dat hij „jas" noemt, op zijn geraamte knoopt. 0, de oude leugnaar, 't mummelend kadaver! eens reist hij verder toch dan een dolfijn, 't oude kavalje dat slechts droomt van haver.…

Als ze zullen komen om ons aan de tand te voelen over alle wandaden, al of niet door ons begaan, begeerte of de schaamte die ons teistert, onrust die ons pelt, tot op het bot van een kaal geraamte, spiegel van mijn morbide code als onvoorspelbaar lot.…

de takken knakken onder mijn voeten op weg naar de plek van onze lieve zoete het botsend licht beschijnt de naakt uitgebeelde stammen in hun stille dood de ziel van verre jaagt mij hijgend op terwijl een resterend geraamte de voeten kleurt met striemende schrammen de ouderdom geraakt haast uit het menselijk lood op weg naar…

Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond gevoeld 't geraamte van ons logen... Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

Zie mijn geraamte zinloos uit de kist wringen. Uiteenspatten als vuurwerk. Ik ben maar een magere God, een slecht gelukte fotokopie, een mannetje dat zijn meest geliefden niet kon bevredigen. Ik strand in diepe boetedoening, schaam mij zielsdiep en ga vol tranen de eeuwige vraagtekens tegemoet.…

Geen suïcide, maar camouflage, de bladertooi is in aantocht, het geraamte staat geworteld, terwijl Apollo blind en verslagen langs haar ongenaakbare schoonheid schrijdt.…

Wij hebben 't bloed gezógen; een lách heeft onze smart gekoeld; - maar w' hebben in de wond gevoeld 't geraamte van ons logen... Aldus, van 't zinken wél bewust in 't drab van onze' onzaal'ge lust, met jammrig-nutloze armen, gaan we door 't misten onzer jeugd, - barmhartig om ons koele vreugd en lieflijk-wrang erbarmen.…

toendra's ijzingwekkend koude stenen Schuren rotsen grove scheuren in een gletsjer als morenen Bovenaards gesternte edda zwarte gaten diamanten Schitterend in armageddon aardverschuivende gesteenten Boven onder aards gewelf van katatone catacomben Donderen met het geweld als titanen zonder goden Geen gedaanten geen geraamten…

vraagt de kunstenaar aan het geraamte dat hij op het doek heeft geschilderd ”Ik had vannacht een bijzondere droom denk jij dat iemand anders die ook heeft gehad? “ maar het geschilderde skelet antwoordt niet in de stilte maar in zijn onheilspellende zwijgen ligt de dood, gemaskerd, om de hoek om het er koud van te krijgen.…

Vandaag verzaakte mijn geraamte. Het knakte, zat me in de weg. alsof het wou dat ik moest bukken in lagen snood verpakte schaamte om onverhoedse burgerpech per Euro te mislukken.…

Winst en verlies beland is in eb en vloed tussen drijvend wier, het mechanisme opent zich en weer sluit met de afrekening tussen de tanden, garnalen vangen spiering tot aan een Orka maar die vangt bod en uit noodzaak strand, het geraamte publiekelijk tentoongesteld.…

Koud en roest laat ik hen vinden bij het graven, het geraamte van een lege buik. Ik ben niet licht om dragen. Verspil je zaad en oogst niet meer : ik zal grootmoedig geven. Bouw nieuwe huizen en trek rechte lijnen. Ik ben weids en eindeloos in stil vergeven, in nooit vergeten.…

Doorzichtig en broos wordt ons wezen, maar licht giet langs gratig geraamte, als verwerden we tot lampionnen.…

Hij groef en vond geraamte van een mens in de grond hij groef verder en vond er nog een de roestige keten nog om zijn nek heen. Dat werd hem te gortig hij stopte met graven en dank zij Swarts staat in onze dagen de Giezelbaarg nog overeind.…

Geraamten van uwe al te onvaste aanschouwbaarheid; geraamten, door de grafputman hun kerkhof en de ruste ontzeid; die, dreigend met de roeden, staan om hongersnood in ‘t land te slaan.…

afwachtend adem ik jouw geur als ik je mond in glip en openbarst zoet op jouw tong elk stuk van jou smaakt weldra enkel nog als een herinnering en ik wil scherp onthouden wat mijn hand bevolkt jij kruipt onder mijn nagels, huid en telkens roepen zintuigen herhalingen, herhalingen van jou is het seizoen van bloemen gesel van ’t grauw geraamte…

In de Nieuwe kerk op de Dam, met graven van bekende Amsterdammers onder glad gesleten zwart marmer, wordt in nachtelijke stilte de dodendans uitgevoerd, geraamten dansen in reidans met de zeisenman voorop, gevolgd door Michiel de Ruijter en Joost van den Vondel.…

de zon kleurt de einder rood .in het teken van de roos op een maagdelijk witte merrie rijdt de dood, die nooit gehaast is, gezapig door het landschap zwart geharnast en ongenaakbaar gekroond met de witte kroon van Osiris die heerst over de onderwereld rondom hem dansen geraamten obligaat hun knekeldans de zeis hakt knopen door en…

Oh verguisd Charleroi droef wild en warm Breng me naar de gouden legende in Rue de la Légende Dorée Leid me langs de oude uitgebluste mijnbergen Wijs naar fabriekstorens die zonder verpinken de hoogte zoeken Toon me Magrittes Pipe laat me de Geraamten twistend om een gehangene van Ensor zien Neem me mee naar de Latijnse Emotie…

Ze waren slim, deden dom Weinig mocht en alles kon Niks verloren Liegt het geraamte De zwarte zon, mijn schaamte Nee geen engeltjes Magere Hein Zit op schouders van bengeltjes Roept mijn naam Krassend geluid Huid voor faam In stilte schreeuw ik het uit Je was hier eerder, altijd geweest Het stroomt, blijft kleven Daar stonden wij in…

Op de brede kade van basalt, steken huizenhoge kranen hun geraamte af tegen een hemels blauwe, of juist grauwe lucht. Hadden zij spieren, dan waren ze gebald en maakte hen geducht qua tegenstand.…

vraagt de kunstenaar aan het geraamte dat hij op het doek heeft geschilderd nadat eerste krokussen het daglicht zagen ”Ik had vannacht een bijzondere droom denk jij dat iemand anders die ook heeft gehad?…

Tot hij strontlazarus onder dat tafeltje kroop hij kon niet meer opstaan zoals het scheen Het geraamte klepperde bij elke stap buiten in zo’n onverwacht opgestoken wilde wind Maar ach, die knaap was toch niet te stuiten en zijn dronken harses weende als een kind Heb je dan zelfmedelijden mijn beste Hein?…

Hier in Morra is alleen maar stilte en koude lucht, aan zee stijgt één zucht langzaam uit de kleren, om ons heen huilen zielen aan hun houten geraamte, zorgen wapperen in de wind.…

zichtbaar Mooi gebonden om de hand Hunkerend naar elkaar Een lach, zeer charmant Een herinnering aan de brug De eerste zoen Heldhaftig op elkaars rug Klavertje vier, zo groen Kusjes op het bandje Nooit meer in de was Handje in handje Rollend in het gras Hij, een lenige dwerg Zij, een onhandige reus Gesmolten samen Naakte streling Vol geraamte…