Afscheid slaat gaten

De lampionnetjes van de Physalis,
bewaard op zolder
van bejaarde vriend
maar tenslotte bij de haard,
de wondere werkjes vol nerfjes, verteerd,
ik nam ze mee, knipte hen in,
schoof ze over elk aangelijnd lampje.

Afscheid van innig geliefden
jaapt gapende gaten in onze systemen
waardoor alles naar binnen,
maar ook mag verlaten.
Bij boos afscheid zouden we deuren
bruusk, bruut dicht willen smijten,
maar vroeg of laat gieren de kieren.
Zo'n huis zou professioneel opgeknapt,
maar als doe-het-zelver
heeft het zichzelf opgelapt,
'k zie verbaasd engelenhaar aanwaaien
zich bewebbend in leemten,
haar snaren zingen bij wind,
hunkeren, janken,
of galmen psalmen,
dan weer boventonen die balsemen.

Doorzichtig en broos wordt ons wezen,
maar licht giet langs gratig geraamte,
als verwerden we tot lampionnen.

natuur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 222