137 resultaten.
Paard
netgedicht
5.0 met 5 stemmen 562 Het paard van Sinterklaas gaat met pensioen
Na 15 jaar ontheven van zijn taken
Die kou en dat geklauter over daken
En altijd weer die wortel in zo'n schoen
Geen stoomboot meer of staakt uw wild geraas
En ook geen trek meer in een nieuwe baas.
Net als Sinterbram, heeft ook Amerigo dit jaar afscheid genomen.…
stilte
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 218 Een oorverdovende stilte
Overstemt het geraas in mijn hoofd
Woorden struikelen over elkaar
Maar geen enkel woord
Waar ik sterk genoeg in geloof
Om te worden uitgesproken
De woordenstroom komt
En gaat, onafgebroken
Lichte paniek overvalt me
De stilte duurt tergend lang voort
Tot ik mijn gedachten
Met een glimlach verwoord…
san marcos
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 335 groen is gif zei ik ooit
maar schijn bedriegt
jij die nooit liegt
of heeft gelogen
zo iets toch
mijn hart beroven
deze is voor jou
voor de gein
voor de herfst
geel en bruin
maar zo groen
als je ogen
nooit gezien
chalcedoon groen
ook geen chrysopraas
genoeg geraas
dit is zeker
niet gelogen
mooi
die ogen…
Armpje klein
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 244 Want ze legt een armpje op haar hoofd
Zoals grote mensen doen
O, ze is zo weerloos
Tegen al dat geraas
Ik vind haar grandioos
Geef haar voorzichtig een verre zoen
Als ze uit het zicht verdwijnt, ons allen de baas…
Vriendjes?
snelsonnet
4.0 met 5 stemmen 272 Wij vinden Trump een braller en een dwaas
en Kim Jong-un een eikel en gevaarlijk
Dus linke soep, maar het is wonderbaarlijk:
De schreeuwers staken plots hun wild geraas
Zien wij straks werkelijk de Vredeszoen
van Leiders Kim Jong-un en Trump D.-Oen?…
Touch of freedom
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 633 zie de bergtop
tegen de lucht afsteken
daar wil ik zijn
in de stilte
bij de blauwe lucht
steeds verder
steeds hoger
van het geraas
weg van oorlog
het steile pad omhoog
tussen scherpe rotsen door
naar de vrede
in de witte sneeuw
waar het woeden
ver beneden
krioelend als woedende
mieren achterbleef.…
een woord (2)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 350 een woord
smachtend zonder
ademende paringsdrift
heeft mij nimmer bekoord
een zachte zucht
slechts kreunend
in een flauwe blaas
blijkt een
schaars gerucht
met vage klanken
een letterloos geraas
"ja" het woord
dat zich in eenvoud
vermenigvuldigt
schept echte vreugde
"neen" is het woord
dat menig mens
waarlijk heeft berouwd…
stormen voorbij....
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.345 zal ik wolken raken
de eindeloze dreiging
van grijsgrauwe stormen
die vernieling zijn
verschijnen als schicht
die zichzelf weerkaatst
verwoesting scheppen
in schoonheid van licht
zal ik geraas ondergaan
gebulder beheersen
bedarend als briesje
het lot
weerstaan
bevend als riet
dat buigzaam gebleken
de stilte aanvaardt
waar stormen…
Het donkert
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 78 het donkert
in handen die de wereld
met vrede omvatten
waar eens
muren water een
droge doortocht gaven
spoelt de tijd
met donderend geraas
herinneringen naar realiteit
weer leven zij met
bekende gezichten als vreemden
terwijl zij als kind samen speelden
nu als vijand die
elkaar het land betwisten
dat hun vaders ooit deelden…
gebarsten land
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 462 De lichte
rimpeling
huiverend
in haar flanken
haar hete adem
die zich aan me schroeit
De kloppende aders
onder de
flinter van haar borst
Beuken
me
een weg
langsheen
gebarsten lijnen
en voel hoe
adem
teneergedrukt
met bulderend
geraas
haar tirade
zich spruwt
de likkende vlammen
een pagina…
Droom
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.064 Dan rolt er
gedonder
gruist er geraas
scheuren muren
stuivend tot puin.
Maar
Wij blijven samen.
Onkwetsbaar.
Vallende brokken raken ons niet.
We signaleren het,
dat is alles.…
Aardbeving in China
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 ik zie stijgende rivieren
en klimmende handen die alles grijpen
die het lichaam kunnen dragen, smachtende blikken
die de dood willen vermijden
het geraas van de aarde kent talen
die we niet begrijpen
het verstaan van woorden die schreeuwen
zijn onhoorbaar
het vluchten deelt het lijden
met beelden op het journaal
en ik, ik kan slechts…
En toen!
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 225 Bedreigd door geraas.
Verdwaald in melodie.
Verborgen achter ritme.
Verzonken in optreden.
Bedreigd door een wereld.
Verdwaald in een dal.
Verborgen in een vallei.
Verzonken in gebeden.…
Beëlzebub
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 150 Vlij je naast me,
staak je innerlijk geraas.
De maan beschijnt de kamer
dus mag het licht nu uit ?
Ik zal je slapen strelen,
ik wieg je gammele schuit.
En nu we onder zeil zijn,
-geen mens die ons nog schendt -
komt Beëlzebub ons halen,
hij die alle zachte lieden kent.…
Bosvijver
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.037 Soms zie ik de Bosweg voor me, vijvers
bruine bladeren, als 's avonds in de boom
voor huis houtduiven zitten en met veel
geraas verspringen door het groen.
Verband bestaat er niet. Toch loop ik dan
als toen naar donker water toe. het ruikt.
Op de bodem aan de kant weerspiegelt tak
en blad. Wat dreef ligt onder, hangt
erboven.…
Op een lentemorgen
hartenkreet
4.0 met 33 stemmen 349 de lente fluit iets onverwacht
de vogels vroeg op t' liefdespad
ik wandel stappen in het zacht
genietend, van het bloeiend blad
geen weg is mij te lang
op een dag zoals vandaag
geen gezeur alleen gezang
ik vang het licht... zo dol zielsgraag
mijn trein komt aan op tijd
naar Brussel in een hel geraas
ik voel dat deze dag ons…
Vleugellam
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 298 Zo pas nog
stond je vredig
voor de kramen
Lichtjes versierden
de avond
en vaag klonk gezang,
zoemend op de achtergrond
De gevederde vleugeltjes
van een kerstengel
bewogen zachtjes in de wind
Maar, jouw hand
bleef hangen in de lucht
Felle lichten verstierden
de vrede die avond
nog voor de kerst
In Berlijn
Donderend geraas…
Wijzer worden...
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 69 Wat wij horen zijn opinies of geraas.
Wat we weten dwaas.
Waar oordelen verdampen.
Waar meningen verstommen.
Waar dichters zwijgen,
bereikt een mens het paradijs.
Het paradijs,
waar mensen verwonderd worden,
en wijs.…
zeewind
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 242 zeewaterwind zweept
golf op golf woest
tot zoutige vlokken
en wij
schuimwind vangend
wij lopen daar
tegenwind treitert ons gelaat
zoutvangende wimpers
als vegende wissers
met zachte zee ogen
hand in hand
lopen wij daar
gehoorgangen gehuld in geraas
de adem afgesneden
lippen opeen geperst
de tanden zandknarsend…
Een zoeker in de stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 174 Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft,
en de stad weer op z'n grondvesten beeft,
Speurend naar de geheimen van het universum,
zoekend naar dat illusoire equilibrium.
Wat hij tracht te vergeten is zijn eigen kern,
die zelfs in de geruisloze nacht op hem wacht.
En dan de schrikbarende gedachte dat hij nog leeft.…
Leegte is
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 165 Wat is
Leegte
is
Een geluid dat langzaam afsterft
Een holle galm
Een herinnering aan een geur
Voortvluchtig en kort
Een pijnlijke kramp
In je bed, in het donker
Een zachtjes geritsel
Achter je ogen
Een timide gezoem
Dat uitgroeit tot een geraas
In mijn hoofd, in mijn handen,
Die sluiten om lucht
Die snakken naar lucht
Leegte…
Het oude jaar
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 580 Zijn tijd was daar gekomen
Een feit dat eeuwen bestond
Hij hield zich lekker slapende
Niet rekenend op de nieuweling
Die plotsklaps voor hem stond
Opschieten vadertje je moet vertrekken
Zo klonk knallend het donderend geraas
niemand wil dat je nog langer blijft
opzouten vanaf nu ben ik de baas
De oude kwam overeind stram en stijf…
het is winter
gedicht
3.0 met 17 stemmen 8.117 gebonk, geraas aan de poorten van het hart, maar ik blijf binnen.
anderen voor mij deden het helemaal anders, ik kan dus maar gewaarschuwd zijn.
je lichaam trekt weg - de winter duurt nog, dat wel,
maar het gaat. de helft van de wereld doet het met veel minder.
men heeft daar zelfs geen druiprek.…
verder
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 111 ze stonden onder
het bladerdak
de koppen bij
elkaar gestoken
hun konten
naar de weg
gekeerd
moe
murw misschien
van het
ononderbroken
geraas op de weg
liever en
saamhorig
luisterden ze
naar het zachte
geruis van de wind
het suizelen van
de bladeren
zelfs de
kabbelende regen
kon de kudde
bekoren
ze wisten
ook van…
portret
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 152 het huis is groter dan mijn
schedeldak
de vloeren piepen en kraken,
alles lijkt aangeraakt
schemer daalt op de tast in
het trappenhuis
stof dempt hier de stemmen,
de tijd lijkt geel en ijlt na in
rammelende,
zware houten spiegelkasten
met geraas dat smoort in
late doofheid
er hangt nog etenslucht
boven de afgeruimde tafel…
Panorama aan zee
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 202 Meeuwen vliegen buiten zinnen
zijn onbevangen, weinig zwierig
hun voortdurend geschreeuw
boven het geraas van golven
het uitzicht dat niet verveeld
zich met maritieme lucht omgeeft
helpt de dag compleet te maken
grijze ogen volgen de wolken
verliezen hun duurzaamheid
uit het oog, echter tevergeefs..…
Ruw strijken
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 201 In de laatste zomerdampen
bruisen buiten de herfstbuien
hemelwater stroomt traag
-zoals het bloed van Abel-
schijnbaar achteloos het lege land in
kreunende kruinen buigen diep
ritselen kleedt zich in het geraas
van een onzichtbare hand
die meedogenloos het land ruw strijkt
het fladderen sterft in bulderen weg
totdat een schijnsel alles…
Het Oudejaar
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 211 Het oude jaar
Zijn tijd was daar gekomen
Een feit dat eeuwen bestond
Hij hield zich lekker slapende
Niet rekenend op de nieuweling
Die plotsklaps voor hem stond
Opschieten vadertje je moet vertrekken
Zo klonk knallend het donderend geraas
niemand wil dat je nog langer blijft
opzouten vanaf nu ben ik de baas
De oude kwam overeind stram en stijf…
de zee de zee
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 88 de zee is onbestendig
wisselvallig als een mensenziel
soms is zij grijs en ruw
met zware deining
een koortsachtig ongedurig
spektakel en geraas
beukend op het basalt
om dan weer
in een blauwe slaperige
kalmte te verschijnen
haar golven rekken zich
traag naar alle kanten uit
vandaag is zij een vlakte
egaal als een meer…
ik ben je jochie toch
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 920 een waas van
herrie over straat
geraas van auto's
langs me heen
hun snelheid in
de fladder van mijn jas
ze jagen spetters
uit een diepe plas
ik zie je aan de
overkant, het blonde
haar, de lange benen
het wuiven van een hand
de dag is anders
dan de zon wil schijnen
ik zie je steeds in
tegenlicht verdwijnen
ik hol en struikel…