Alle inzendingen over geschreid

Vraag niet wat me meest ontroerde – De traan, door smart geschreid, Of dien ’t geluk mij ontvoerde: Hen wekte één tederheid.…

Later heeft ze -wat moest ze- nagespeeld Wat anderen nu eenmaal in haar zagen Ze wilde Eddy du Perron behagen Maar deze had een ander afgodsbeeld Platonischer, en op zijn ziel veel eelt Hij wist Alice te pesten en te plagen Ze dreigde zich van kant te willen maken Hij zei haar maak daarmee een beetje voort Tranen met tuiten heeft ze toen geschreid…

Heel eventjes met je vingers knippen wanneer het traan je uit de ogen glijdt Of korte tijd knijpen in je onderlip en weg zijn je verdriet en je eenzaamheid Heel eventjes over je wangen wrijven wanneer de tranen weg zijn geschreid Of eventjes ver van je huis verblijven en weg zijn smart en neerslachtigheid Heel eventjes met je handen gebaren…

Als weefden onzichtbare handen, handen, uit het schimmenrijk, een koele witte wade om een onzichtbaar lijk, zó ligt, in het bleke maanlicht, een rag van draden gespreid, waar duizend tranen op blinken, door onzichtbare ogen geschreid...…

Dat hoorde ik van jou en wat wij wonnen door pijn en vreugdetranenen plots geschreid wordt straks de warme glans voor vele zonnen.…

En die keren dat we toch weer bij elkaar kwamen, zeg ik, - en hebben geschreid, zeg ik er niet bij -. Je telt uiteindelijk gewoon alles op. ---------------------------------------------------------- uit: 't Komt allemaal goed', de bundel die in oktober 2005 verschijnt. Met dank aan Boekhandel Godert Walter.…

Heeft van die ogen, vol tranen waarvan we hopen dat die nooit geschreid zullen worden want niemand heeft daar een zwemdiploma tegen. Wat het is, lichaam van niks, het draait zich naar je om, daarna begin je te merken hoe zijn wimpers te lang zijn voor zijn wangen, naast zijn mond een krekel woont.…

Ween aan mijn borst den schat der tranen die rijk me maken van uw leed, ik die van wankelende wanen als gij het talmend smeken weet; ik die, mijn kind, op andre schouder om eendre vreze heb geschreid, maar van elke onmacht oud en ouder, weer om een nieuwe hope lijd; ik die het goud van alle transen voor de as van oude zonnen ken…

‘k Heb veel geschreid en veel gebeden. Mijn verdriet is lang nog niet geleden. Je was te uitgeblust om iets te vragen te ziek om over pijn te klagen. Doch de angel die mij het meeste stak was toen jouw minieme hoop op leven brak. Alleen jouw hand die rustte in mijn hand Zo eens begon- zo brak weer- onze liefdesband.…

Heer geef ons de troost van Uw nabijheid Als wij het moeilijk hebben in ons leven Wanneer we de moed hebben opgegeven En om veel leed en pijn hebben geschreid. Heer geef ons het volste vertrouwen in U Dat we mogen weten dat U ons wilt dragen En wij bij U mogen komen met onze vragen Dat U altijd naar ons wilt luisteren, ook nu.…

Heer geef ons de troost van Uw nabijheid Als wij het moeilijk hebben in ons leven Wanneer we de moed hebben opgegeven En om veel leed en pijn hebben geschreid. Heer geef ons het volste vertrouwen in U Dat we mogen weten dat U ons wilt dragen En wij bij U mogen komen met onze vragen Dat U altijd naar ons wilt luisteren, ook nu.…

te stijgen alleen met een kookboek  over de mens kan ik dat recept verkrijgen nodig is ook de ervaring  om het recept te bereiden zodat ik in 't heden niet onder  mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie  van het verleden   want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid…

uit te stijgen alleen met een kookboek over de mens kan ik dat recept verkrijgen nodig is ook de ervaring om het recept te bereiden zodat ik in 't heden niet onder mijn herinneringen zal lijden en dat ik de toekomst tegemoet kan treden zonder de indigestie van het verleden want ook in die vroegere tijd weet ik dat mijn hart heeft geschreid…

Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de puberteit Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houd haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond uit en komt laat thuis Ik wacht dan op haar en kan niet slapen En zit uren voor de tv maar wat te gapen Soms komt ze helemaal niet naar huis.…

Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de pubertijd Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houd haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond uit en komt laat thuis Ik wacht dan op haar en kan niet slapen En zit uren voor de tv maar wat te gapen Soms komt ze helemaal niet naar huis.…

Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de pubertijd Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houdt haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond uit en komt laat thuis Ik wacht dan op haar en kan niet slapen En zit uren voor de tv maar wat te gapen Soms komt ze helemaal niet naar huis.…

' fluistert de roos, de nachtegaal geeft antwoord: 'een dag gelachen en een jaar geschreid'. 10. Hoe lang nog zal ik om mijn toekomst beven? Hoe lang om mijn geluk in zorgen zweven? schenk in, ik weet niet eenmaal of ik thans de ingehaalde lucht weer uit zal geven. 14. Waarover klaagt de vroege kakelhaan?…

Ze gaat steeds maar haar eigen gang Ze is zo moeilijk en zit in de pubertijd Ik heb al zo vaak om haar geschreid O, God, houdt haar vast, ik ben zo bang. Ze gaat elke avond uit en komt laat thuis Ik wacht dan op haar en kan niet slapen En zit uren voor de tv maar wat te gapen Soms komt ze helemaal niet naar huis.…

Diep in de grond vormen al deze tranen dagelijks in miljoenen geschreid een rivier van verdriet, om samen met andere doodsrivieren uit te monden in een zee van ellende. Luister naar die stroom, hoor hoe ze roept vol uit, zo vol van ellende, waarom, waarom, wat hebben wij gedaan? Hoe kan dit ooit stoppen, waar zal ze opdrogen?…

Maar zeiden veel Het innerlijk vuur was uitgegaan al toonde ze elkeen 't tegendeel Twee ogen keken het meisje aan ze lagen in de koude ondergrond Ze zag zich in haar spiegel staan met in haar hart een diepe wond Twee ogen keken het meisje aan ze staarden stil in de eeuwigheid Haar arm en het geslachtsorgaan hadden al teveel bloed geschreid…

hun liefdesroos werd vroeg in haar bloei beperkt en nauwelijks en heel slecht wist ze te ontluiken een ongeneeslijke ziekte had haar voorgoed gemerkt er bleef niets, dan droevig die jong e knop te sluiten… Samen hadden zij nog die helse strijd gestreden gelachen, geschreid en in wanhoop gebeden samen hadden zij toekomstplannen gebouwd tot…

Toen ik u hier wachten vond En met stille schrik In de peilloos diepe grond Staarde van uw blik, Toen ik zwijgend binnentrad En in zwarte schauw Uwer vleuglen nederzat, Zwartgewiekte vrouw, Heb ik, met uw hoofd gevleid, Liefste aan mijn hart, Zachtkens met u mee geschreid Om der dingen ijdelheid Om onze oude smart.…

Blijft ge dus die boeien Dat, in de eenzaamheid, Tranen haar ontvloeien Nooit zo zoet geschreid? Laat het lieflijkst wezen Uit zijn mijmerij U de klachte lezen: Vreemd is ruste mij? Siersel onzer transen, Starre van het west!…