Alle inzendingen over gevallen

Als een olleke bolleke rubensolleke rollebolt mijn dolle dochter door de vers gevallen sneeuw. Als een elfje, boeven elfje, dwergen elfje, reuzen elfje danst mijn elf jarig elfje In de vers gevallen sneeuw.…

De meeste treinen rijden nog steeds stipt Er zijn nog weinig bladeren gevallen Al rekenden wij daar op met zijn allen Die hele herfst is volgens mij geskipt Hier zijn de eerste vlokken al gevallen En bij de V&D zag ik al ballen…

Ze was gevallen voor hoe hij leek beminnelijk en bron van vermaak behoedzaam onder haar vleugels blies Ze viel als een blok voor hoe hij leek vuur was er nog steeds vooral vuur aan haar schenen. Verschroeiend. Ze is gevallen over hoe hij bleek brutaal haar beide vleugels brak.…

ik ben op je gevallen, zomaar, midden op straat, ik zag je mooie ogen, maar de stoeprand te laat.…

is het je ook opgevallen ik heb me weer eens flink bezeerd ik ben opnieuw in een gat gevallen ik heb er weer niks van geleerd…

Gevallen, ja, gevallen, Gevallen en veracht! Doch weet ge, zonder mallen, Wat de arme daartoe bracht? Nu loopt ze langs de straten En kent geen uur van vreugd, Sinds ééns zij heeft verlaten God en het pad der deugd. Doch wilt haar nu niet smaden - Wie bracht haar in verdriet?…

hij hult zich in de deken van haar volledig afwezig zijn zwijgend als een monnik die gebukt zijn geloften ondergaat en devoot in stilte lijdt in de seconden vindt hij niets slechts een opeenhoping van getel naar het einde aan zijn afzondering wacht hem de louterende hunkering een jeuk die niet te bekrabben valt eens weer in haar armen…

aan haar vinger waarvan de nagel nog nooit gebroken, een bonkige robijn dieprood geflonker voor het hart dat van hebben houdt ligt er op de plank geen brood geen vlees noch vis koel naast de verlopen jammerpotten en zo kil in huis nu de laatste kolen weggeteerd de kelder nog het leegst ze lacht naar de mensen droog, fortuin heeft ze…

splinterend dwarrelt de rijp, bedekt de bronzen klokken met zachtsprankelende witte vlokken de diepdonkere contouren van deze robuuste kerk tekenen zich scherp af tegen het volle maanlicht de klokken mompelen koperkleurig, hun gebronsde klanken klinken dof, diep en wijds over stil land elk van hun klanken markeert scherp en helder de…

en weer ontstond uit de nacht de dag de zon stond op haar strepen ik ondervond dat alles mag met mijn zotte kop, maar ik had dat niet begrepen het gaat zo vlug, ik wil de dag terug doch haar kleurenpracht is weg, gevallen voor de nacht…

Een dood vogeltje pronkt met een gevallen pen Die tot voor kort nog liederen in zijn aderen grifte Dwarrelend streek het papier op haar neer De liederen waren dood Daar waar zojuist de kat nog had staan dromen Was het leeg, gevoeld en ondoordacht Mijn hand lag open, voor iets nieuws dat Niet te pakken was, onverstoorbaar ligt de vogel voort…

Over de bosbeek ligt een boom: klimopslingers wiegen in 't water.…

Nog niet zo lang geleden - midden op de dag - in springlevend licht kwam de dood even langs ze nam enkele maten knipoogde naar het duister van het diepe water en vertrok zonder opgemerkt te zijn nog even werden er vanuit het oosten verse dagen aangedragen de tijd lekte gestaag van de wijzers in de eeuwigheid rijdt geen ijlbode de grote…

Laat die onkunde mij tot meer en meerder zorgen gedijen, om een eind, 't zij nog ver of nabij, o goedertieren God, dat U gevallig zij.…

als wij dan toch vandaag stilstaan bij de velen die vielen door oorlog en terreur door aanslag en geweld in de jaren net of lang geleden laten wij dan ook even maar naar onszelf kijken opdat wij zien hoe onverdraagzaam jegens anders zijn wij ons zelf gedragen als wij dan toch vandaag stilstaan bij de velen die vielen om betekenisloze…

Als je zo'n klein wit steentje was van nu dat in een grote wei werd neergezet bij al die andere stenen, rijen lang, dan had je ons, maar niet jezelf gered. Als je zo'n bange jongen was van toen die in het gelid moet staan met vlees en bloed dat je thuis achterliet, en in een heg voorovervalt, waar je dan hangen moet, je gezicht vol in…

hij was een meester in het verleggen van verantwoordelijkheden die hij pas als laatste redmiddel naar voren bracht daarvoor speelde hij menselijke zwakheden tegen elkaar uit door ze alleen al te benoemen met een achteloos gebaar geknipt en geschoren kwamen zij timide onder het mes vandaan dachten een deal te hebben maar hij had…

Het gevallen blad vertelt ons het verhaal van Vergankelijkheid…

Gevallen sneeuw echter: Geen klok te zien!…

Ik ben dus in slaap gevallen, ongetwijfeld – want ik word wakker.…

Nooit wordt er iemand in de rede gevallen -- als iedereen praat.…

Het besluit is gevallen Het boek is uit Zomaar dichtgeslagen door hem Of heb ik stilletjes gewacht tot hij het boek zou dichtdoen? Het besluit is gevallen Ik moet mijn pad Weer alleen gaan kiezen Zal ik dat snel met plezier weer kunnen?…

ze was door de mand gevallen het viel allemaal op één dag ze liet steken vallen dat viel blijkbaar niet in goede aarde alles viel in het water toen ze ook nog over iets gevallen was je kon inmiddels een speld horen vallen er vielen woorden noch klappen ze dacht: ik viel niet één keer in de rede viel ik daarom misschien…

Was zo graag samen gevallen maar iedereen viel apart was zo raag samen gevallen maar iedereen viel apart alleen wij was zo graag samengevallen maar iedereen viel apart alleen wij sprongen naar de sterren. ------------------------------------- uit: 'Nieuwe Sterrenbeelden', 2008.…

vers gevallen sneeuw bederft de vroeggeboorte van ons sneeuwklokje…

een gevallen blad teken van een stervende en maagd in wording…

een gevallen maagd bladert in verleden en tekent haar sterven…

Totaal ontspannen In het zicht van Nirwana In schaap gevallen…

De kale takken kijken triest naar hun blaadjes  die gevallen zijn…

Het is net als toen, alsof ik gevallen ben -- tussen twee tijden.…