Alle inzendingen over gevangen

Ochtendlicht kietelt heel zacht ramen nog vers beslagen handen gaan lief op jacht zullen zichzelf overdragen Vanzelfsprekend warm onthaald door pure hartstocht gevangen het zwoele passielicht straalt zacht brandend van verlangen Zachtjes met een roos strelen glimlachend onder het dons tot in de hemel dit bed te delen is alleen weggelegd…

is er rust als ik in de spiegel kijk de schermen voor even zwarter zijn kan nu niet zappen van het grote gat waar ik vroeger veel contact mee had ik lach schaapachtig vingers zijn gevangen in een vrijheid die onwennig voelt praat tegen woorden die maar niet willen verschijnen op glas zonder lijnen dacht de wereld te kennen…

Wij zijn gevangen in de tijd De ruimte is aan ons gegeven En zodoende het beleven Van de hang naar eeuwigheid Door sterf’lijkheid die ligt besloten In ons ondermaanse lot Creëerde iedereen zijn god Om de kansen te vergroten In de eeuwigheid te komen Zodat dit leven waarde heeft Met een doel om naar te streven Maar eeuwigheid kent dat…

Zolang een last mee gedragen steeds was het verlangen eruit te ontsnappen zat gevangen tussen beelden van verleden. Wilde ruimte mezelf ontplooien leven in het heden door liefde omarmd aanvaarden dat verdriet ook hoort bij het bestaan.…

de messen zijn gewet een laatste gebed voor het werpen zij is geen doel maar haar aura moet schitteren in licht pijlsnel doorklieven zij flitsend de lucht in dodelijke vlucht roerloos staat zij tussen lemmeten gevangen laat langzaam de armen hangen onder daverend applaus sluit ook voor haar het rode gordijn dan knikt haar…

Glazen ogen zonder uitdrukking in een blikken ritme gevangen. Hol klinkt elke beweging en ieder gebaar is bevroren. Terwijl de lippen vastgeklonken zijn op het glanzende metaal kan ik hun in beton gegoten gevoelens en gedachten horen...…

Een zwakke lach Valt van mijn wangen, Ik ben gevangen Met een slag. Alles verstomt, Alles wordt duister, 0 luister, luister: De wanhoop komt! De wanhoop sart Me en wil 't beslechten, Help gij mij vechten Mijn dapper hart! Steun gij mij weer, Keer het ten goede, Ik ben zo moede - Ik kan niet meer…

een ver Verleden wellicht Ooit mensen zijn Geweest, of in Ieder geval mensen Kunnen zijn geweest, Hun lichamen nog Herkenbaar, hun geest Allang afgedwaald Naar gebieden die Zij zelf niet meer Kunnen overzien - En ikzelf dan, Als ik in de spiegel Mijn eigen gezicht Waarneem zie ik dat Ik in alles op hen Lijk - samen gevangen…

Door de stille straten van het kleine stadje waren wezens rond vinden slechts koude en gesloten deuren op zoek naar warmte Gevangen tussen dag en laatste uren nacht figurerend dominerend in een vale schouwburg tussen schijn en zijn De schijn van schimmen zonder verse schaduw verdwijnt pas uit zicht als de zon verschijnt aan de grijze…

hersenhelften Is ondergebracht - Denken, voelen en doen Worden hier bepaald, Alle signalen hiervoor Worden vanuit dit zenuwcentrum Uitgezonden - Het onuitstaanbare is dat Alle nare, ziekelijke gedachten Als vliegen worden aangetrokken Door die kleefstrip die bedoeld was Om vliegen te vangen - In plaats daarvan worden Mijn gedachten gevangen…

heb je hart getekend op papier maar kon het toch niet kloppend krijgen geschilderd op het doek de kleuren in het diepste rood gevangen helaas de verf bleef aan mijn penselen hangen de vorm gebeeldhouwd in het hardste steen echter ook met schuren en polijsten kon ik het juiste ritme niet bereiken uiteindelijk heb jij je hart aan mij…

Mensen onttronen keer op keer macht stinkt oorlog nog meer vieze spelletjes schaamteloos uitgevoerd gevangen uitgebuit uitgehoerd gezag denkt alleen maar met z'n pik waar kan ik 'm insteken ze geven toch geen kick niemand wordt er uitgezonderd man, vrouw, kind, hoe het ook zij getekend voor het leven voor vrouwenleed begrip verstoting…

hij heeft een bril die weten doet vermoeden en ja, zijn denken is nog lijnrecht maar woorden keurig gewild willekeurig geworden noemt hij slechts, ademt hij uit uit zijn hoofd vol omleidingen ze dansen als ballonnen gewetenloos gevangen gezet in een onbekend land met onbekende wetten buiten bereik van iedere ambassade…

In mezelf op zoek naar zin trek ik uit mijn duister traag wiegend tussen hoog en laag mijn verwarring als de spin die verloren in een vraag zonder einde of begin zichzelf voelt gevangen in zijn vergeefse hinderlaag tot de stille vleugelslag van een vlinder binnendringt in het raadsel van het rag en het sidderende dier tussen zijn…

Hoe ik talent voor de lockdown kreeg door het boek hoe ik talent voor het leven kreeg van Galidi Verblijf in een AZC op twee manieren te beschouwen 4 sterren hotel of gevang hoe hij verwikkelingen beschrijft, omgang met medevluchtelingen vragen over wat we nu eigenlijk willen met ons leven hoe slim mensen in het voor de gek…

Gevangen in een zomerbos ontdek ik hiervan de gevaren.…

En je kwam pas tot leven in haar dromenland altijd opmerkzaam voor de uitzinnige liefde wakker en oprecht op zoek naar een doel samen in het leven, zingeving en gevoelens Het was het geluid van een waterval gevangen genomen in een elektrisch apparaat onder de donkere januariwolken.…

Wij zitten gevangen Gedoemd om beperkt te zijn Geesten in een stoffelijk lijf Vrij zijn is slechts schone schijn Oneindige fantasie Maar vast in de realiteit Onze gedachten grenzeloos Maar gebonden aan stoffelijke tijd Voordat het lijf verjaart En ons verjaagt naar het onbekende Waarover verhalen zijn maar geen bewijzen De enige uitweg…

Mijn ziel gevangen, en mijn hart in 1000 stukken verscheurd. Mijn dagen zijn geteld, het gevecht is verloren. Liefde die mij zo kwelt, en pijlen die mijn hart doorboren. Op sterven na dood, mijn masker reeds opgezet. Verdriet is mijn bondgenoot, en voorgoed gebroken is mijn verzet.…

ik zag je gaan als deel van de dampkring een wolkje op weg naar de maan gevangen in het jojo-spel van water en nevel in het luchtig en vluchtige onder zons bevel jij speelde als geen ander de drie fases van bestaan liet lopen waar de modus was gaan verdruppelde in mistige tijden liet somberheid oplossend versnijden…

Mystiek, misschien nog gevangen door een web vol met ochtenddauw. Opgaand in de natuur, zijn resten overgeleverd aan moeder aarde. Energie voor het nieuwe leven van het komende jaar.…

nacht fluister ik je naam zo zacht te leven zonder jou is ook een beetje sterven In de stilte van de nacht fluister ik je naam heel zacht geen warme omhelzing meer nooit meer je lach In de stilte van de nacht fluister ik je naam zo zacht een laatste kus vaarwel mijn lief In de stilte van de nacht fluister ik je naam weer zacht gevangen…

kwetsbaar hun droom doorprikt als vrucht water gluiperig gen toevallig verdwenen tijdloos gevangen liefde nu ver weg noch fout noch goed stop leven ga dood prille prematuurtje voorwaardelijk verstoten of slechts cellenhoop toekomstleeg gewist wrange vervreemding versteent zij die nu in vragen verloren ze straks ook doden…

I Vijf man, aan ène hoop, nam ik alleen gevangen! Ik, moederziel alleen! Gij zult misschien verlangen Te weten, hoe dat ging? - Met wat beleid, hèèl glàd: Ik eiste ze op, toen ik ze omsingeld had. II 'Kaptein!' 'Waar zit je? Kom!…

Gevangen in een drang met wederkerende patronen gaat zij haar eigen gang; draait het geheugen doelloos rond en blijft zij zich voortdurend klonen Als nieuw blijkt oud te zijn en er geen werkelijkheid meer is; anders dan herhaling van het oude weten, maakt zij haar tomeloze val van het vergeten die haar doet landen in verbrokkelend geheugen…

sterren en ik wens kijk je aan terwijl je de nacht op mijn armen drukt boven de wind luistert god en ik bid huil tevergeefs wanneer je het daglicht van mijn lichaam schraapt in je ogen wijkt de schaamte en ik smeek bedek bloedrood de verloren strijd van schrijnend verlies onder de maan sterven de sterren en ik tel … gevangen…

Je armen houden mij gevangen, ik kan alleen nog maar verlangen om vrij te zijn met jou.…

de straten gaan verloren bedekken zich in kleurig goud laten tijd in herfst verkleuren zoveel moois en toch vertrouwd ik staar naar buiten kijk in jeugd en ideaal kijk naar morgens die nog komen die er zijn in waar ik sta alles voelt naar nieuw verlangen ademloos verstopt geluk in een tel ontsnapt gevangen nieuwe kleuren gaan nooit…

Ze is nu gebroken door het leven verslagen de tijd heeft gewroken ze wacht op de laatste dagen wachtend in pijn heeft zichzelf overgegeven ze wil niet meer zijn een gevangene van het leven haar lichaam en geest zijn op het licht dooft in haar ogen haar hart vol liefde en vuur kloppend zonder mededogen hopend op haar laatste reis…

Mijn adem heeft zich om jouw naam gevouwen en draagt zijn klanken deinend door het bloed voor ze als tere fluistering de lippen strelen jouw beeltenis heb ik in mijn zicht gevangen en elke lijn zorgvuldig op het vlies gebrand zodat jij rust in elke blik de warmte van je stem zweeft voort gevleugeld door mijn zuchten die de stilte van jouw…