Alle inzendingen over glazen wand

Dwars door een muur van geweld wisselen woorden van karakter Zijn hand breekt haar glazen tranen op de tafel waar zij ooit aan zaten Harten die vuur vreten maar elkaar niets meer vragen en duisternis verteren in de holte van de waan Stiekem priemen ruwe ogen in onschuldig vlees “ Het is genoeg geweest..!…

Hun plekjes gevonden onzichtbaar aan de wand tonen ze geen wonden alleen hun scherpe kant. Dankbaar voor mijn zorgen stralen ze keer op keer gemeen groetend...tot morgen dan treffen wij ons weer.…

ik sta tussen verre groene wanden daarachter paarse golven ik hoor niets dan de wind fluisteren in de eeuwige bomen onder de wijde hemel duizend eeuwen geleden deden stormen en zand hier in ijzige koude een spel zwevend in ruimte en tijd voel ik de levenskracht ik ben deel van een grootse schepping…

Nu jij daar weer zit geprojecteerd silhouet omlijst aan de muur deel jij weer in jouw fauteuil zonlicht van de dageraad. Op ontwaakt netvlies gezien als het blauwe uur met oranje gloed ver weg aan de horizon voelt jouw schilderij dichtbij. Omlijst silhouet spiegelt door dauw langs mijn wang op het laatste doek mijn…

De Brabander wordt doorgaans zeer geprezen Om zijn gefeest en zijn spontaniteit Maar weet je dat hij – en dat is een feit – Na liters bier pas echt zichzelf kan wezen? Dan speelt hij ook gerust nog zo de BOB Maar wel natuurlijk met een masker op…

Je gaf mij jouw glazen hart Breekbaar glanzend in het vage licht Je gaf mij jouw glazen hart Vandaar nu dit gedicht Je gaf mij jouw glazen hart Ik omwikkel het in zacht satijn Berg het op in een zilveren kist Waar het voor altijd het mijne kan zijn Je gaf mij jouw glazen hart Kon ik jou het mijne maar geven Maar het mijne is verdwenen…

Geloof me als ik zeg, er is geen toekomst voor jullie, je gooit je eigen glazen in. Maar jouw ego bepaalt het doel. dit is het einde van het begin!…

ik moet je dood slaan want je zint mij niet de opgerolde krant slaat hersens in onheilspellend zoem jij rondtollend mijn hoofd zo kan ik niet slapen ik moet je dood slaan…

Niet van je af... maar naar je toe Niet aan... maar alles uit Niet beschaamd... maar vol passie Niet misschien ooit... maar nu meteen Niet je blik ontwijkend... maar je recht aanstarend Niet in 1 beeld gevangen... maar 1000 stukjes !…

Maar ken U sprookjes goed, met het bekende Spiegeltje aan de wand, Wie is de allermooiste en liefste van het hele land. Wij kijken tegenwoordig liever naar anderen hun fouten, En geven onze mening en visie dan meteen en ongezouten.…

in een bijbels sprookje verschenen op wonderlijke wijze tekens aan de wand van het paleis van Belsazar ze spelden groot onheil als goddelijke straf voor de verwoesting van zijn tempel vandaag staan de tekens als moorddadig geweld en genadeloze terreur bloedrood en kamerbreed op ons netvlies geëtst we willen ze niet zien en…

ging opzij gaf je ruimte om te praten je lachte warm en voelde blij gaf mij het spannende gevoel geïnteresseerd te zijn in wat ik dacht en hoe ik was je leek te leven op een woord van mij ik nam jouw aandacht in me op je werd van mij en vrijheid werd gedropt ik stal je ogen nam je hart bouwde zo mijn spiegel aan de wand had alles in de…

De wereld weerspiegelt alles van iedereen, maar gelukkig zien we er maar weinig van Behalve helaas de koningin die elke dag aan schoonheid wint Maar jonge mannen zien dat niet Zij roepen: de prinses is mooier - hun fantasie van dagelijks genot, een droom om zonder moeite koning te worden Dus vertrouwt Helena zichzelf niet Ze kijkt in…

De houthakker legt het bijltje erbij neer en komt later terug met een kettingzaag. Niet dat het vroeger beter was maar we speelden zwarte pieten zonder racistische motieven. Als je te veel op een ander wil lijken wat moet je dan zonder jezelf beginnen? Zijn liefde is van hout haar liefde is als vuur samen bouwen ze een huis met…

Tevergeefs wachten blauwe klokken wat niet meer leeft zingt in het dode hout gevangen in een holle klank herinnering aan zomers zaad Achter een stenen grijze wand wacht men op handen vol regen op adem Achter een grijze stenen muur verrijzen nieuwe wanden van de lucht verwacht je het zachte zingen waarom de longen vragen Je daagt…

Open deur een lege kamer wanden grijs de vensters halfgesloten ik twijfel zonder woorden weet ik mij zonder gedachten ken mijn hoofd een lege kamer wanden grijs de vensters halfopen dan laat ik woorden in in volle zinnen laat ze lopen…

De zaal 'n burcht is ... de klare glazen klinken.…

ik zal blijven zoeken naar de tekens die ergens liggen begraven waarop mijn glazen kist wacht, de teugels die het leven tergen. tot een gehoornde hengst de merrie van de nacht verleid zal ik dat spoor volgen en de duivelskunsten vullen in hun vacht.…

Ik streef ernaar dementie te voorkomen En dus heb ik steeds braaf mijn medicijn, Te weten drie maal daags een glaasje wijn En soms nog eentje extra, ingenomen. Ik eis dan ook een wijziging der wet: De drank hoort in het ziekenfondspakket!…

teken aan de wand onderdrukking drukt geweld spot verbroedert niet…

ze had gevlogen zei ze als stewardess met borden glazen en kopjes door de lucht... soms wanneer ze ruzie maakt met haar man vliegen ze weer de borden glazen en de kopjes door de lucht...…

Warum ist das Licht gegeben Dem Mühseligen, Vraagt Brahms zich af In de gedragen klanken Van zijn Opus - Verrassend is dat niet, Muziek wekt mensen tot leven Waar zij in hun gedachten Al gestorven waren - Wat muziek vermag Is ook aan dichterlijke Woorden gegeven: Dat sprekende gedicht Dat op die stomme muur Is aangebracht…

stuwende stromen kerende kanten kaatsende wanden bepalen de grens…

Als u het jaar met bubbels af gaat ronden En heft daarbij een glas van Albert Heijn Besef dan dat dit nepkristal kan zijn Geen lood: gewogen en te licht bevonden Zo wegen - aan het einde van het jaar - De laatste loodjes ook voor Appie zwaar…

En zo lichtgevend was zij, Dat ik, toen ik mij omdraaide naar de wand (De toilettafel - zij - ik - de wand), Zag een driedubbele schaduw in haar hand. Drie lichtende vingers; ik ontweek ze schuw, Ik ontweek ze, ik, driedubbele schaduw. ------------------------- Uit: Horror Coeli, 1946…

Ik kan ze weer zien, de foto`s aan de wand zijn verdwenen.…

Je houdt van tulpen in mooie hoge glazen vazen. Je houdt van liefde. Ik geef je lieve tulpen in mooie hoge glazen vazen. Ik geef ze water, zodat ze prachtig groeien. Je kijkt graag naar het bloeien van tulpen. Je zegt: ‘Kijk wat mooi. Zo’n tulp in zo’n glazen vaas. Daar word ik nu verliefd op.’ Ik ken die tulp.…

Ik lig in een kist zonder wanden het is koud Ik zak weg in het duister en kom nooit meer terug…

vertakt kerft hij de zwarte wand balancerend op een uitgemergelde richel breekt zijn navelstreng met het geboorteland…

Een troostend gebaar teken aan de wand geen koers op vleugels weggedragen o ouderdom mijn troost.…