Netgedichten

netgedicht (nr. 48.261):

Zoom aan de overkant

Het zijn illustere raven
die de vleugels spreiden
over een toekomstige mist
die diepe dalen verbergen.

ik zal blijven zoeken naar de
tekens die ergens liggen begraven
waarop mijn glazen kist wacht,
de teugels die het leven tergen.

tot een gehoornde hengst de
merrie van de nacht verleid
zal ik dat spoor volgen en de
duivelskunsten vullen in hun vacht.

ik dool om te willen zwerven
langs de seizoenen aan de wand
van de inmiddels gestorven tijd
met z'n steeds uitbottende hand.

bloeit een bloedende doorn als
tranen in het oog van het labyrint
waarin mijn tocht zich zal herhalen,
symbool van een gestreden strijd.

en het zoete vlees zal sterven,
zullen de witte vlinders lijden
waarmee ik een tijdloze droom
omhul aan de zoom van de overkant.