Alle inzendingen over gloed

Maar zoals zelfs het grootste vuur heel langzaam op zal branden, verdween de ongetemde gloed die haar eens begeleidde en bleef slechts de herinnering aan lang vervlogen tijden Dan tilde ze de kind’ren op, weer met diezelfde krachten en drukte ze dicht aan haar borst om pijnen te verzachten.…

I Ik schrijf U thans Waar nog de avondglans Nog nalicht; en van verre Klokkentoon klinkt: waar langzaam aan De koeien door de avond gaan En opblinkt ster na sterre O weten zoet Dat gij nu doet Naar mij, als ik, verlangen… En de ogen heft, op eender uur Naar ‘t eender vuur, om, gloed in gloed, Te geven en te ontvangen.…

drie lagen volle gloed drie liters lege spijt mis je na de regen geneugten zetten de deuropening op een kier puur als het nippen en het flamberen van je thuiskomen…

Het hart is uiteengevallen en nu kan er aan- gevallen worden, in het centrum schade worden aangebracht, of een nieuwe warme gloed worden gegenereerd door liefde die er wordt ingebracht.…

Liefdessluimering ontwaakt Haar diep verdrongen verlangen Naar toen Zichzelf herkennen in nu Eenzelfde wereld En Ontwaakt wakker Hoort zij dierbaar geschater Voelt even herleven Die gouden liefdesgloed Over haar sidderende lijf Hoog - en dan weg Mogen liefdes gouden uren Die haar zijn vergeten Wakker opnieuw herleven.…

alle leven en leeft in ieder deeltje en leeft er toch geheel. 0 zon, laat mij nog eens in al uw luister baden ; doordring mij gans, dring door in 't diepste mijner ziel, die brandend naar u haakte en toch in nacht verviel. 0 laat me, u volgend langs de nooit-betreden paden, waarheen zo menig streefde en geen u volgen kon, verteren in de gloed…

Kracht van kleur In rood, geel, bruin Een palet van Vergankelijkheid Gele gloed Gekleurd' ogen Waas van zomer Verzonken. Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

Drie gouden berken glanzen bij zonsondergang; zacht verdwijnt hun wit.…

Lamp mijner ziel, die me in ’t verborgen gloort, Zoet wonder van ’t heelal, dat niemand weet, Brand niet zo duister in die mist van leed, Maak niet altoos uw schijnsel droef; – gloed hoort Bij gloed, wat schoon is brengt wat schoon is voort, Zoet zoekt zoet, lief!…

glimlach op 't gelaat er wordt kennelijk van haar een foto gemaakt ze is overigens zelf een plaatje haar benen fraai en slank voeten gestoken in schoenen met extreem hoge hakken jurkje valt zwierig neer haar taille is rank kleding lijkt aangepast aan 't herfstweer avondzon zet haar lange blonde haren in een schitterende gouden gloed…

't Waar' vergeefs dit koude blad Met nog kouder zwart beklad, Om te melden, welk een gloed Ge me in 't harte blaken doet; Zulks vereiste ene englenhand, Met een stift van diamant, En een inkt van vloeiend vuur Op des hemels reinst azuur! 1839…

Al eveneens, vergaat of staat de Minne: Die niets beoogt dan 't laag genot der zinnen, Ziet zijn geluk verslijkt eer hij 't vermoedt; Veel hoger wil ik mijne liefde plaatsen, Waar ze ongedeerd het zonlicht kan weerkaatsen, En rein blijft in des hemels hoogste gloed.…

Zonsopgang met haar oranje gloed kan je moed geven. Verbazingwekkend is zij steeds weer. Haar grootsheid is enorm. Liefde hebben wij voor de zon. Zij heeft vaak een positieve invloed. Foto Hanneke van Hattem van Velsen…

De lage stralen zetten het bevroren meer in een gouden gloed…

Mijn God is enkel gloed en donkerheid, Schoon om te zien, - een wonder te verstaan; - Daar is niet één als Hij, - doch 'k zie u aan, En waan dat gij Hem-zelf zijt. En dus heb ik mijn ziel u toegewijd, Opdat ze in uw gloed mocht vergaan; En stil verteren, zonder klacht, voldaan Met zulk een liefde en zulk een éénigheid.…

zonnenstraal gouden zonnenstraal weerkaatst het licht in water geeft een gulden gloed…

gloed verdween…

Neen, Kunst is geen herhalen der Natuur; Dat zet geen hart in gloed; Niet aan wat is, maar aan wat wezen moet Besteedt zij licht en vuur.…

een nieuw leven zonet ontstaan overviel me met zijn gloed vol warmte weg was alle pijn…

onderweg, de gloed van de avondzon andere oorden onbekende horizon pijn in hart verward gevoel is er toekomst?…

ik ben geen vuurzee maar fonkelende vlammetjes dicht bij het water een rode gloed waar de passanten in de nacht zich warmen kunnen…

tussen kaarsen in warme gloed en tuilen in overvloed zeg ik u met enige overmoed ik lig hier goed…

geen gouden glans van zomerdagen geen late avond met rode gloed maar kou en donker in onbehagen wat is er nog dat ertoe doet…

Even, was ik dichtbij die roze gloed even, heel dichtbij die overvloed heel even overweldigend liefde.…

de linden zwelgen in het goud de zon ontvlamt ontembaar het gebinte de hemel staat in vlammen de gloed is feller dan de brand…

binnen bloeit liefde in de warme gloed van nu wacht een kaars op licht bloedrode bloemen kleuren de hartslag van het leven…

de gloed die doet me denken en die keer dat het leven me wenkte ik was vrij en alleen mensen, er waren er geen die zachte gloed op al dat groen de bladeren gaf ik een zoen het riet een dikke knuf daar werd ik weer suf ik kwam weer op beide benen te staan maar die ervaring liet me niet meer gaan die mooie lach van de natuur kreeg om…

Groots in gloed Onze kus voor altijd een massage met een dimensie van en voor eeuwig.…

De rode gloed van de ondergaande Zon tekent op je gezicht Ik weet dat dit de laatste keer is Je handen op de mijne Een laatste kus en alles is Weg.....…