Alle inzendingen over grief

Scherp verstand wist te verzamelen klaar bewezen grief op grief. 't Domme hart kon enkel stamelen 'k heb je lief, ik heb je lief…

Heb uw naaste lief, Koester geen grief. Gij zult niet doden, Oorlog is vanaf heden verboden.…

Gestreeld door de golven van jouw lief Vrees ik wellicht Angst voor de grief Beroof ik mezelf van verlangen Liefde Ben ik mijn eigen dief.…

Voorstelbaar toch, zo'n grief? Want ik ben niet zo snel. Een mooie meid, dat wel. Ze is iets te sportief.…

Bij voorbaat uitte iemand al een grief: ‘Voorlopig ben ik zero positief.’…

Plooi mijzelf naar u Mijn lief, ik glooi, ik gloei In uw wezen wil ik zijn Ik ben uw tooi, ik groei Naar geurige bloesem mijn Van ego ontdaan trek ik u mij aan Heb u verstaan, schijn uw maan Ik ken geen grief, want Ik heb u lief.…

Ooit zullen we allen moeten rouwen, hetgeen niemand kan vermijden. Straks worden we verteerd door spijt. Hedenmiddag probeer ik me te verplaatsen, naar de nacht waarin ik eenzaam achterblijf. Vanavond zal ik weer naar ons heden reizen, om daar geluk te vinden bij mijn levend lijf. Sneeuw valt nu in onze wintertuin. Onze oude kater slaapt…

de nacht is doorgehaald tussen bevroren rotsen gletschers grote massieven schreeuwend ijs lacunes immense lawines dreigend d'herinnering aan wat ooit misschien en onzeker was is niet meer gehemelte met ijsstoppels waar tanden zaten kiezen innerlijke tranen gestold in pegels die niemand ziet die nimmer open wonden liet toegedekt…

mijn teksten wat ik voelde en zag ook uit de gekste in zinnen van liefde, van ogen en lach herkende jezelf in gevoel en in beeld, ervaarde hoe passie fluweelzacht je ontvankelijk egootje streelt jij laat je weer leiden door reacties uit wind hecht te veel waarde aan wat een ander zo vindt de tekst gaat vervagen verschimt tot je grief…

geen enkele grief. -elk woord zonder kabaal- lees in klank, de pracht, een nieuw verhaal bewonderend, beminnen.…

Altijd maar vieren, wat heb ik misdaan? Zou toch die gever eens óp willen staan en zeggen wat griefde, wat oorzaak mag zijn van altijd die vieren, van al dat venijn?…

Nog erger dan al mijn grief, Liet jij me lege flessen.…

Nieuwsgierigheid is erbij in geslopen, een opening voor mijn grief. Mijn opa was een geweldig man, als wees de wereld door. Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor. Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood.…

Ik verscheur een boze brief en ontleed daarmee een oude grief. Ik verbreek de samenhang der zinnen om van de wrok de spijt te laten winnen. De letters staan er nog, maar samen met het zinsverband verdwijnen resten van 't venijn geruisloos in de prullenmand.…

De lage cijfergevers zijn misschien een beetje selectief: ze vinden in mijn verzen steeds weer reden tot een diepe grief, maar liever dan een vijf of vier vind ik wat argumenten hier waarom ze me zo willen treffen maar...wie durft nu zijn stem verheffen???…

Ik ga niet naar het graf van mijn vrouw dat blijf ik jaarlijks stug vertikken al wat ik daar vind zijn haar laatste snikken ik denk niet dat dit mij plezieren zou ik ga niet naar de zerk van mijn lief zij is daar toch niet meer te vinden al vragen de blikken van onze beminden ik dompel mijn herstel niet weer in het grief ik wil haar daar…

toen jij geboren werd verscheen er in die dag een licht, heel zacht, heel teer geglansd langs randen van geluk werd mijn moederschap mooier hoe moeilijk je soms was hoe lief je speelde blindelings op het trottoir; zo zeker ondanks de ingeknotte grief in half geloken ogen binnen de ellips van een wereld die onzeker was vond ik jouw…

over mijlenverre bossen zong een waterdichte zwaan zijn vleugellied voor altijd vrij in zijn gewassen ziel voor de avond viel was er een brief hij rustte argeloos in tijd, vergeten tussen zwervend stof en de grief van oude woorden maar de morgen bracht verloren oorden binnen ander nieuws nog voor haar adem ouder werd vertelde ze…

Een liefdesbrief is beter dan het lief Zelf: als men eens de brieven heeft gekregen Dan heeft men ze voorgoed, terwijl tien tegen Eén 't lief verdwijnt om geldgebrek of grief.…

Dat ik slagpen en wiekdons derve, En langzaam door het stof moet zwerven, Is dit uw grief? Mijn man, gij kunt in mij niet roemen De reine zorgloosheid der bloemen, Heb mij toch lief!…

paranoia achtervolgt nauwkeurig mijn wegen een kloppend hart zet m’n hoofd op explosief langzaam rijg ik mijn verleden aan m’n degen want ik heb dit eens verloren hart zo intens lief door tropische warmte het papier neergelegen m’n vleugellamheid is wat ik momenteel grief een frisse bries wordt gezien als god’s zegen de verlossing van hellepijnen…

zomerschrijvers; elke lijn zong duizend woorden het stille licht dat in de kerk haar kleur verspreidde liep nog mee in ogen waar geluk mocht wonen ver verheven boven kou, klein gelaten in een mens die elke stap bewonderde en het was mooier op die dag als een icoon, heel fijntjes tussen groots geweven momenten drie vogels zweven in mijn grief…

Verbijstering volgt de geweigerde brief, Die gezien zijn goede bedoeling niet Meer bleek dan een ongenode grief. Als twee harten kloppen voor andere Zaken, kan hetgeen geschreven wordt Nimmer een hartsgrond raken. De kern Van de zaak blijft buiten beeld, als niet Dezelfde hartstocht wordt gedeeld.…

achterlicht Hoe teder, zo'n lief wicht Die daaglijks een gedicht Schreef, als haar burgerplicht Als een Nienke van Hicht Die regels schreef, gericht Als een contragewicht 't Ontnam haar niet het zicht Op één zijn met het Licht Dus, lezer van dit dicht Sta op en doe uw plicht Pak pen papier en richt Wat u mentaal ontwricht Als grief…

hebben hartelijk wordt hatelijk als mispunten mespunten worden die ons de ziel verwonden als kwaad verwensend kwellend het leven ons verwoestend verderft morren mindert niet de kern van woede die ons wrok wortelt vlekt slechts groter het verdriet en het lijden dan haar oorsprong ooit stop dus de kanker wees geen gastheer voor grief…

men hem vinden zou En geschreven in haar handschrift, dit mijn vrienden,was ’t nou. ’t Lag aan niemand in ’t bijzonder, niet aan jou alsook aan mij Ik heb er genoeg van, jullie moeten verder, maar echt, alleen en zonder mij En zo stopte zij haar leven, in een enkele brief en zij die de bevende letters lazen, zitten nu met de enorme grief…

Waar wordt de burger, onderdaan, kortom de ene mens Kwaadaardig immoreel vanuit zijn diepste grief, zijn wens Het bloed onder zijn nagels inhumaan, buiten zijn grens Tot duivelse detective van zijn naaste medemens?…

Want van wat je mij eens lapte Voel ik telkenmale grief: Jij, die ooit mijn boom leeg gapte Kleine vuile pruimendief!~ Jan dacht: ~Dit kan ik wel schudden Vlug, waar wacht ik nu nog op Pa’s reactie is weer knudde Hup, ik smeer hem in galop!~ http://www.voorbeginners.info/kinderliedjes/jantje-zag-eens-pruimen-hangen.htm…

Vergeet grief, wraak zaait slecht bloed. Klaagt niet tot de anderen in dit gewelf. Tracht te veranderen, komt nu tot jezelf. Zoekt hulp geweldloos op deze hete aarde. Weest niet boos, maar herstel je waarde. Zo kunnen we Hogeren tot voorbeeld zijn. Dan is 't logeren op aard nog eens fijn. Want huis en haard is vaak nog een mijn.…

Liefde liet los, er was weer perspectief de tijd voor het zelf, lichter het grief Liefde is wanhoop en wakker en wacht op een vonkje in de nacht.…