Netgedichten

netgedicht (nr. 59.508):

kanker schoffelen en wieden

treiteren wordt sarren
plagen dampen
morren geraakt tot wrokken
we krabben en kankeren wat af
omdat aan iets of iemand
we de pest hebben

hartelijk wordt hatelijk
als mispunten mespunten worden
die ons de ziel verwonden
als kwaad verwensend
kwellend het leven
ons verwoestend verderft

morren mindert niet
de kern van woede
die ons wrok wortelt
vlekt slechts groter
het verdriet en het lijden
dan haar oorsprong ooit

stop dus de kanker
wees geen gastheer
voor grief dat tranen kweekt
krenk en gruwel anderen niet
met een gewenste doodslag
die slechts het leven guurt

wakker daarentegen
het verlangen naar morgen
door fris opgewekt
als vrienden voor elkaar
krachtig en hoopvol
die kankerpit te wieden