Alle inzendingen over haan OR dier OR jeugd

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De hanen melden de dag, als zij immer deden. Gisteren woedde de slag, gisteren heerste de vrede... De hanen melden de dag. De hanen riepen het licht over de wereld uit, toen het doofde in een aangezicht donker van aarde en kruit. De hanen weten niet hoe rood de morgen is, die hun eeuwen oud lied krijst door de duisternis.…

Een haan is vervolgens één van die dieren, Die de natuur met hun vederen versieren, En hij draagt zijn staart Net als een geängliseerd paard.…

Voor ik word vermoord door de lafaard zal mijn haar groeien tot aan de voeten Jurken van perkament zal ik dragen dat het water zuigt tot aan de lippen Met zingende bomen stook ik hoge vuren braad met blote handen zeven dove hanen Aan de voet van de berg moet graniet geraapt havenloze dieren het wijde watervat gewezen Doofstom en moe…

En gaan naar 't hém geviel, De dieren van zijn ziel.…

Hun grimmige blikken wanneer de hanen elkaar verwonden met aangebonden dolken. Koperen veren dwarrelen neer maar het duel kent geen winnaar. De tijd, een geduldige verpleegster, zalft de wonden, ziet het gehavend vel. Een lel werd verscheurd, een vlerk…gepluimd. De haan tolt van ongemak en vult de dagen, zwelgt kruimels en zaden.…

op de grenspaal van mijn erf staat een suffe haan met ogen van mat glas zijn keel is lelijk opgezet ik houd hem een handpalm voor waar vier maïskorrels glanzen maar zijn krop, het speeksel weigert zijn kop keert schichtig op een gladde toren van wervels hij zoekt het minste gerucht het koper van zijn veren het rood van kam en lellen…

Hassi, Hansipansi uit het oog verloren broertje, teruggekomen kwam ik een wereldgozer tegen Bolknak, maar niet de sigaar Gevoel met handen gegeven Vanuit zijn tenen Ik groet je, Hamol, En jij begrijpt wat ik voel.…

zondagmorgen vroeg meeuwen drinken aan een plas de iepen zwijgen ik stap langs holle wegen er kraait een haan oproerig…

OVER EEN HAAN Een haan, verminkt tot een kapoen, was daardoor niet in goeden doen. Zijn carrière bij de kippen was stuk, gelopen op de klippen.…

Wanneer het gaat om dingen te doen, die niemand leuk vindt, wacht iedereen op de ander, echter: wanneer er leuke verwachtingen zijn, barst het van de haantjes!…

“Daar kom je weer aan “, Zei de kip tegen de haan. “Doe mij een lol, Mijn ei zit al eivol, Ga maar ergens anders staan”.…

haan in de wolken waait met alle winden mee er is geen keuze was het kippenhok zijn thuis zette hij kip naar zijn ha(a)nd…

de haan ging hem bezoeken deze zocht in zijn boeken en dat heeft succes gehad Als u eens door Haarlem rijdt onderbreek dan uw reis want dan hoort u het bewijs de haan is zijn frustraties kwijt Haarlem heeft weer een trotse haan de logopedist is beroemd en blij dat zijn naam wordt genoemd de haan is weer aan het werk gegaan…

Herinnering kan mij niet leiden, Geen peinzen dat schift of scheidt; De ziel dier versluierde tijden Is louter doorzichtigheid.…

kraaiend kukelekulend parmantig rondstapt de boerin roept het kind moet binnenkomen dag dieren dag dag dag ik kom gauwgauw weer terug het kind zwaait zwierig naar de dieren die in koor roepen dat hij rapraprap moet terugkomen…

Er zijn van die dagen dan roep ik mijzelf bij naam om mezelf te vermannen Zo riep ik naar jou, want ik zag, dat je weggleed in zwijgen en niet in de stilte, die goed doet die neerdaalt zo langzaam overgaat in de veilige nacht Het was niet je droom tussen slapen en waken die soms ook voor mij de beelden van heden en vroeger verfraait…

zo'n hanengekraai hij belandt nog in de pot wegens buurtlawaai…

achterhaald bestaan leiden de zwierige zuidenwind ongekende luchtstreken meevoert en de vale zon tinten tovert de IJssel meandert langs zware en ijle dijken het grijze water graast oeverloos wil het vuur beteugelen op frêle vleugels aangebracht een uithijgende ranke twijg als een kunstig dansend koord in de verte kraaien vol plezier alle hanen…

vurig rood gekamd wakkert hij de wereld bij het sterven van de nacht met gekraaide boodschap over weer de geboorte van een nieuwe dag majestueus deftig de veren schuddend poot hij vinnig dan zijn territorium doorheen zegetochtig klokkend de hennetjes lokkend zijn doen noch zijn laten sporen het vermoeden van diep verlangen naar…

Ziet gij hem op de mesthoop staan De fiere haan? Zijn staart, - hij schittert als een vlam; En rood als bloed, - zo is zijn kam. De lange sporen Zijn scherper dan een doren; Zijne ogen branden in de kop, Hij zet een krop, Als wou hij zeggen: "Pas hier op, Of: klop!"…

de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt hoe hoog haar rokken ook zwaaien de haan zal kraaien noch draaien lust doet harten feller laaien dan het opgepookte kachelhout de haan zal kraaien noch draaien wanneer de meid zich stille houdt…

1 Mijn lief zat voor het open raam, een zon, die langzaam viel, omlijstte met verzachte schijn, in een bleekgouden, tere lijn, haar hoogvoornaam profiel. Toen schoof mijn lief de blinden dicht, verveeld, een beetje boos, maar binnen drong één scherpe straal en op haar mooie mond, brutaal, danste het licht een poos. Als eens mijn lief…

2 ‘k Sta aan mijn venster. Het is laat. Ik kijk neer op de stille straat. In duisternis, waar niemand gaat. Van nergens komt meer één geluid. ‘k Sta met mijn hoofd tegen een ruit. Wanneer gaat die lantaren uit? Eén lichtkring op wat vunzigheid. Die gloor is met dat goor in strijd. Daar gaat zelfs geen verloren meid. In mij is net zo…

Die huizen zijn wel 't meeste schoon waar Kristuskoppen op de muren gladharig naar de zoldring turen, de meid draagt er een doornenkroon.…

lang gewacht met zingen en brullen als wilde dieren gaan ze lopen en corona genadeloos slopen…

Het is alsof ik dichter bij Hans kom en bij de redacteur Hans Polak, de woorden trekken minzaam krom, worden stofvlinders uit een strak pak.…

handgeschreven brief voor geliefde Han dat had je niet gedacht hé Han nee toch jawel hier istíe dan de langverwachte Pim, Lisette en Wim hebben een mobieltje zij waren jarig weet je nog van toen Koen uithuizig was door schotwonden de meeste buren liegen over ligfietsen zo ja waarom niet hé Han ja toch postcodeloterijen liegen never nooit…