Alle inzendingen over haast

Een omgeving vol met nieuwe elementen je kunt ze haast niet missen er is een grote verandering aan de gang het is waar, of ik moet mij vergissen.…

jan was simpel, maar heel dapper en toch doodsbang voor een kapper want zo'n vent had in 't verleden jantjes lip haast afgesneden daar die slager, na het knippen nog wat haartjes bij jan's lippen met een scheermes weg wou snijden maar dat scherpe ding liet glijden en daarna de diepe wonde met wat plakband had verbonden waardoor jan, niet…

de wind aarzelt wanneer ik woorden schrijf in de kille schaduw van de winter ik haast me door het gebladerte schraap zinnen van stugge takken voor deze zich overgeven aan het troosteloze gerucht van gewillige, grijze wolken vanuit de aarde verkondigen ze het sterven terwijl de nacht wordt meegesleept in de herberg van mijn angsten…

Bijna stikkend in de drank Feestend op mijn manier Verlaat ik het oude jaar Als wil ik het gehaast verlaten Vuurwerk daar buiten in straten Getuigt de alom versnelde pas Vanwaar die haast ieder jaar weer De voornemens nieuw ten spijt Ook nu weer het nieuwe beleid Blijkt altijd weer een illusie Van dronken ontnuchterende feiten En het spoedige…

Soms bespringt de twijfel me, Als een meedogenloos beest… Dan vraag ik me af of alles Toch wel echt is geweest… Soms geloof ik niet Dat dit alles echt bestaat… Dan denk ik dat ik droom, Dat deze werkelijkheid vergaat… De tijd die ik met je doorbreng, Lijkt zo snel voorbij te gaan… Terwijl hij daarvoor of na, Soms haast stil lijkt te staan…

Als ik me ga verheugen Op wat er komen gaat Dan kan ik haast niet wachten Totdat jij voor mij staat Ik kijk dan in je ogen En kus pardoes je mond Dan proef ik van de liefde Die ik voorheen niet vond Met jou is het geweldig Jij geeft mij weer de kracht Te leven voor het leven Jij houdt mij in je macht Van jou kan ik dat hebben Het wordt…

Heb jij dat ook, dat plots herkennen van wat je ergens heel diep raakt in 't klein verhaal dat zomaar even onaangekondigd je genaakt en dat je ziel splijt als een bliksem die 't al doorstraalt en vlammen doet wat tot dat ogenblik verborgen en haast begraven zwijgen moet maar dan straalt heel je wezen helder, je ogen zien weer als een kind…

zo zon, 's morgens je lach, beminnen de wind in je naam op speelse armen pasgeboren de krokusstilte de tijd rond dauw mijn hart, het linnen de regen, zo goud je haren vol vogels de ochtendzang van vier seizoenen mijn liefste uur zo zonder haast je ogen ademen vlinders op bloemen ik dans met jou verbonden vleugels een…

zacht fluistert kristal zijn transparante tonen fonkelen in rode wijn de vlammen van het vuur lentekoelte vleugt door openstaande deuren bezwangerd met de donkere geuren uit het late avonduur een moment van mijmering die in knusjes samen zijn weer herinneringen roept uit lang vergeten tijden zonder haast en stress rampspoed van berichten…

Ik keek nog 's vlug naar buiten en geloofde haast niet wat ik zag. Weg eensklaps het zonnetje, weg het nachtjaponnetje, maar nog niet Yvonnetje. Zij genoot van de regendouche op haar klein balkonnetje.…

een sluier van licht dempt schaduwgeroezemoes van de zeegolven haast onhoorbaar doortrilt de nacht raadselachtig aan je oor inademend neem je kracht op langs vingertoppen tot aan je tenen toe de golven blozen zijn naakter dan ooit de nacht vloeit aan je ogen voorbij waakt zachter als massage alleen de geur blijft hangen doorvoed…

Alles keert weer: de schoonheid, het verdriet en de haast, de herfstige avonden en het verlangen. Alles keert weer: de vriendschap en het verraad, de daagse dingen van luisteren en praten, van zingen. Alles keert weer: de val van de bladeren en het kiemen van het zaad; geboorte en dood, de eindeloosheid en de traagheid.…

nu ik denk dat de tijd rijp is om over m'n schouder terug te kijken zie ik dat er veel is veranderd zoveel dat ik daar bij nader inzien liever geen weet van had willen hebben nu de tijd zo'n verschrikkelijke haast heeft dat velen hem nauwelijks nog bij kunnen benen herken ik mezelf in gelatenheid van deelnemers aan de bij voorbaat vergeefse…

de dood maakt witte letters in het zwart en gelezen bij het laatste beetje licht schrijf ik in het kort dit dicht * achter gesloten deuren tatoeëert mijn hart de namen van mijn naasten, het gemis schreit het leven vaarwel, de laatste klant, 'k zal me moeten haasten geen lijnen meer om in te kleuren slechts wat witte en roze linten…

toen een roodborst riep dat het morgen was verdween de vage kleur van dromen mijn hart barstte haast, door overgaan vol nieuwe adem in gestrekte ledematen kwam dit lijf op gang goedemorgen wereld je bent ingeluid door hoop, gezongen door de zuiverheid van dauw, op oude nacht ik vertrek nu naar de dag -en wacht tot aan de stille overdracht…

Aan het eind van sloot en ven waar het land raakt aan de lucht daar ligt een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben daar weet ik elke weg en steg haast elke struik en boom dat is waar ik mijn dromen droom daar is het goed en wel vertrouwd daar is mijn huis ben ik getrouwd daar in dat stil en klein gehucht ken…

Ik kom eraan haast zich een moeder wanneer ’t gevallen kind haar schreiend zoekt. Ik kom eraan klinkt als verlichting voor de kleinmoedige die hulp inroept. Ik kom eraan klinkt als een luchtsprong wanneer een drenkeling naar redding zoekt. Ik kom eraan klinkt als verlossing voor wie in barensdrang de dokter roept.…

Onzichtbaar wordt de aanval ingezet slinks en zwaar in het geniep lijkt 't haast willekeurig niet voor de hand liggend bij wie 't zich openbaren zal en wie gespaard zal blijven trekt de sluipmoordenaar door de wereld der levenden totdat hij zal worden gesnapt bevochten wordt met alle kennis die er tot nu toe voor handen is hopend…

zeer verwarrend valt te zeggen dat het wezen dat daar zondig loopt zichzelf verwijt om mee te spelen het sleept zichzelf ten overvloede uitbundig mee over uitgeraasde, haast verdwenen wegen en god mag weten wat een ander zich op dat moment bedacht het kon het wezen niets meer schelen alles kan een niets staat vast is wat het wezen zachtjes…

je glossyt in foto’s en verhalen laat mannequins in tijdschriften verdwalen prijst glamour en de glitter van mooie ogen lange benen in hun trendy vol bestaan verpakt de pagina’s met topic story’s kiest kleuren en dessins in jaren tachtig of alterno prints altijd haasten naar je wekelijkse coming out beslaat de spiegel van succes…

Lach er om doe niet zo zuur want je huisbaas zal vol vuur -'t is wel haast een vast gegeven- jaarlijks naar verhoging streven 't past precies in zijn cultuur: ~Nooit genoeg en altijd zuur~…

Ik wil niet onder de bomen wachten totdat de bui is overgewaaid Niet schuilen in het portiek totdat de storm is gaan liggen Of haasten om voor het aanstormend gedonder thuis te zijn Raas over mij heen Verdrijf dreigend onheil met krachtige hand Gesel mijn huid met striemend geweld Ruk met gretige handen aan kleren en haar Laat het…

Nu, terwijl herinnering met zich doet wat zij wil, beginnen wij opnieuw met bijten, haast tegelijk, tussen de maïsplanten: zij in haar abrikoos, ik in mijn abrikoos; terwijl de kleine vossen nog door de wijngaard sluipen, en de zee, fluisterend: bij mij is zij niet; nee, hier vind je het niet; in mij is zij niet. ----------------…

Je wordt groot twaalf de grap wat wil je later worden dertien wie niet is onze grap Je gaat je belt geen kus meer op het schoolplein Wel thuis en in de tuin de poort uit vrienden wachten dit leven niet dus haast en weg ben je Pap gewoon half zes als zout over je schouder ik ken je onschuld De regen komt of schijnt de…

O, lieve hemel, wat is dit nu weer, foute boel, 't overkomt me voor de zoveelste keer, ga zitten in m'n eigen stoel, maar in de allergrootste haast, waaròm dat weet ik niet, zit ik er niet òp, maar plof ernààst en nèt als ik over m'n pijnlijke achterwerk wrijf, vraagt mijn echtgenoot waar of ik blijf?…

Zo waardeer ik mijn verwardheid, In het haast vervreemde gevoel. Van zachtheid in retour.…

Schim van gisteren De laatste kruimels veeg ik van tafel En grijp naast de wollen roes, de wolk Ons draagvlak Ergens onder de glazen stolp Dan verbreek je de lijn En ik gis naar waarom en wie en hoe Dan spijkert een sluimerende beul me vast En je haast je naar de flits Ik schud de bijtende kevers van het vel Terwijl een zomerwind jouw…

De lente is verleden tijd de zomer haast vergeten de herfst bracht storm en regen mee de winter is het heden. De winter die jouw leven neemt regeert met wrede kracht het vechten heb je afgeleerd de dood komt altijd onverwacht.…

Het klinkt zo obligaat Een e-mail sturen vergeet het maar vandaag krijg jij geen post van mij Waarschijnlijk niet gemerkt dat ik even aan je heb gedacht, me afgevraagd waarom jij nog steeds mijn gedachten met jouw aanwezigheid onveilig maakt Toch weet ik haast zeker dat jij mij vanavond misschien weer belt me opnieuw met geweld overvalt…

als je elkaar haast niet ziet. Wat is liefde zonder liefde? maar 1 met verdriet. Liefde is goed en liefde is slecht. Liefde is een illusie, het is niet echt!…