Alle inzendingen over haast

Zij trekt een jas aan vlerken verdwijnen in mouwen en het laatste zwart zoekt een uitweg ogen als kralen kijken ietwat scheel naar de prachtig felle kleuren en het zachte groen dat wonderwel past bij de kromme snavel rauwe klauwen laten grof grind knarsen als links en rechts ijskoud, haast onbewogen de nieuwe gast begroeten een…

zo laat nog in de avond zeker deze dag nadert zijn einde prevelt mijn stem onderwijl het gebed van wat was over vandaag dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven en verguld een balsem van rust stilte rond de ziel al raak ik door de jaren immer…

ik scharrel wat schuifel vooruit mijn huid looit ongeduld van jaren weer heb ik haast om ruimte te vinden voor mijn eigen dingen vol verbazing over de tijd die gestadig langs mijn schrale vingers glijdt zonder dat er iets gedijt waar op ik terug kan kijken stoffig en oneffen zijn de paden die ik ga wat vroeger breed was heeft nu…

Als aan een rood met goud omrande hemel de zon langzaam onder gaat en haast verscholen achter een een wolkje al een sikkelmaantje staat.…

Ik beuk op het gaspedaal van de Lamborghini en m'n kop knapt haast van mijn nek. Duizelingwekkend razen straatlantaarns hoeren en nachtclubs aan ons voorbij, de flakkerende dageraad wacht om de bocht en weer heft de zon het bloedende hoofd.…

Morgen zal ik van je houden Vandaag doe ik nog rot Morgen komt er weer vertrouwen De ganse dag geen mot Ik zal dan laten zien Hoe mooi ik eigenlijk ben Het tegendeel bewijzen Mezelf dan haast niet meer herken Morgen mag je hopen Op een omslag, permanent Je beseft wat je hebt lopen Hoe je mazzelt met zo´n vent Een man van weinig woorden…

Nu doe ik een uitspraak, gemeend en straf Haast je en kruip in jouw graf! Slaap zacht.…

Rijkdom is leegte op glanzende tegels armoede dozen vol halfvolle potten rijk een veranda met uitzicht op niets arm een balkon met gereedschap en fietsen weelde is niets te hoeven bewaren armoede reddert van winter naar winter rijkdom is stilte, en stil achter stilte armoede haast.…

Vissen, duwend en spartelend tegen de kant waar straks de waterjuffers over het water zoeven in de vroege avond en de muggen zullen dansen, zie ik de kleuren van dit heftig gebeuren onderwijl proef ik de geuren van submerse planten, paars, rank en prachtig, naast het midden van de vijver, hoger haast nog dan het huis, waar de reiger…

Je moet mijn adem wel haast voelen en met gesloten ogen ruik ik je heerlijke vel. Nee, vrees maar niet, ik maak geen misbruik van de situatie, je bent en blijft ten alle tijde vrij Tenzij je je omdraait, en me als aanmoediging kust Want dan ben ik van jou, en jij van mij... dát dan natuurlijk weer wél.…

Eerst ben je nog een tijd verbaasd omdat die levende toch haast die dode was. Heb je de zaak dan afgedaan, dan komt er weer zo'n dode aan, met flinke pas. Thuis van het dodencarnaval zie je de spiegel in de hal, je schrik is groot: die man daar in het spiegelglas, met die bekende regenjas, was die niet dood?…

Ik, lompe boer heb het niet gezegd, nu kijkt die ketting mij zo stil aan, het is haast niet te verdragen, mijn schat. Ik wil je terug, schreeuw ik keihard naar de maan, daar in het koude heelal waar niks is dan steen en vuur, geen groen, geen liefde, geen natuur, daar ben je nu-…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Nu, hier achter plank en hemden, strijk jij het haast onbestemde, dat ons scheidde, dat ons remde in een handomdraai weer glad. --------------------------------------------------------------------- uit: 'Dat zijn zo de dingen waar het hier om gaat', 2002.…

op deze saaie pinksterdag denk ik zo aan jou je liefde en je onvoorwaardelijke trouw je lach en je kattekwaad zie ik je dansen heel vrolijk en op de maat daar doe ik graag aan mee met veel plezier een buitenkans want jij woont hier al wordt het soms wel wat veel kijk van vermoeidheid dan haast bijna scheel..…

Als bij rijzen van zonnegloren over velden parelen zijn gestrooid toont de wereld mooier dan ooit dat zij eens voor geluk is geboren hoe vredig kunnen landerijen zijn als alles in ochtendlicht is overgoten aan iedere tak een fonkelende robijn smaragdgroen van tere jonge loten maar over de wegen raast verkeer in niets ontziende haast en…

getint, kijken herfstbruine ogen verlegen van mij weg een broze blik zoekt dragende aarde maar lijkt er niet te geraken ook niet als ik jouw warme zucht voorstelbaar in mijn handen leg misschien door de vochtige glans uit vertedering door een glimlach die ik je schenk lippen als breekbare takken vullen elkaars zwijgen haast…

Ik zie mijn opa daar nog hangen In zijn rookstoel bij het raam Zachtjes prevelt hij een naam Zijn blik verhult een groot verlangen De scheurkalender aan de muur Verhaalt een spreuk en bijbelwoord Dat als dagelijks slotakkoord Weerklinkt in ‘t vroege avonduur Ik hoor de gangklok soms nog slaan Als ik stil zit weg te dromen in een haast…

hoog op de poten elegant in zijn draf wat hebben wij van hem genoten hij is niet meer Axel Geza ging en wel terug naar af in zijn jeugdige jonkheid zo soepel en ongedwongen haast springerig van aard lief, de onhandige staanders van deze edele Vizsla waarvan de schoonheid telkens werd bezongen na zoveel jaren is hij gegaan…

De hand van de knecht van zijn fiets Hij graait naar twee mierzoete plakken Maar verder gebeurt er haast niets De knecht zit al tijden te plakken De knecht met zijn fiets aan de hand Zijn band hoeft hij zelf niet te plakken Hij krijgt een nieuw wiel van de kant En wint aan de meet een paar plakken De fiets aan de hand van de knecht Een…

Amsterdam Herengracht nummer 380 3 hoog achter zijn spionnetje ingeklapt huisbel onklaar boodschappen voor een hele week hij wacht voorkantig leven leeft zich na de ijspret en dooi knoppen van bomen staan op uitbarsten spreeuwen bevliegen weer hij wacht dan, langzaam, ontspruit hij voelt energie en warmte van de ander een virtuele wals haast…

verlaten ruimte, gebroken spiegel rode lippenstift, oorbellen ernaast spoor van vers bloed en tranen vergeten uit te wissen in alle haast omver gelopen stoelen, horen als verlamd de akelige stilte aan zo snel mogelijk weg van hier is er de laatste ogenblik gedacht verlaten ruimte, ongezien geweld reflectie van vernietigende woede - maar…

ik vul dag en nacht met dromen misschien wel tot overmorgen laat maar dan kan ik niet meer komen spoedig zal de eeuwige niet meer schromen je hart telt weldra de laatste maat je wist wat ik ging zeggen “ ik weet wat je bedoelt ”, zei jij de stilte nam het over je was doodmoe al haast weg bij mij nog even…

plekken en de afbeelding van het licht, hoe het om een glimlach weent, als vreemde, ongezien dat het steeds meer wordt in een beheerste vorm; grachten vol gedachten, bovenop de stilte van het alledaagse en hoe het tenslotte zal weten dat het schrijven moet omdat gesproken woorden achterblijven in muren en er nauwelijks wind is en hoe het, haast…

iedere dag reinig ik mijn lichaam met zeep ik schrob mijn huid van wit naar roze naar rood tot haast bloedens toe tot ik niets meer dan water hoor ik draai me weg van de nacht en van al dat sterven waarmee ik leef mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien, schuimen naar zee naar duinrozen die ik kan neerschrijven alsof…

mijn feestgewaad bestaat uit glans… de rood- en gouden schijn van allen, die vandaag nog snel iets willen zijn de haren doen en onverhoopt hun schoenen vullen met verwachting met als klap op dertien pijlen in haast hun laatste wensen veilen binnen huiselijke kring er mocht gezongen worden naast de kerk (het zwerk, gevuld met wind en…

molenwiekend wentelen we door het koor op klompen dendert in hun halleluja’s voort storm grijpt de bijgezette zeilen stenen malen kaf koren blijft nog ongeboren de aren zijn niet af de gek dolt dwaas la mancha heeft geen haast de wereld draait wel door zingt het op klompenkoor amen vlagt slechts uiterlijk vertoon hun hoop is…

Het afgegraven veen, Water dat ontegenzeggelijk Welde uit de bodem Waar binnenkort mensen Zouden wonen op steenworp Afstand van de stad Die gebukt ging onder Een haast ondraaglijke last - Onmetelijke ruimte met Buiten, Binnen, Hout en Haven Waarin mensenkinderen werden Gestald als kiezels op het Deense strand, als peultjes In…

Ik krioelde tenenkrommend Verstomd over de leegte Ik kon niezen, rollen, hijgen Knijpen, grommen, tot ik brak Ik was een vaas, mijn bloem was dood Mijn water bruin Mijn vel gebarsten Ik stond bovenop een iets -niemand kon het plaatsen- En ik danste, speelde, zong Werd haast woest om al mijn vreugde Niemand zal mijn zijn ontnemen Ik…

zo laat nog in de avond zeker, deze dag nadert zijn einde prevelt al doende mijn stem het gebed van wat was, over vandaag, dus haast het oude zijnde ik ben nu en hier in gedachten verzonken doch ook zowaar reeds zwevend op weg naar boven al raak ik door de jaren wel vaker verstrikt in verder kijken, soms gelijk aan…