voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 46.813):

uit een ander seizoen

iedere dag reinig ik mijn lichaam
met zeep
ik schrob mijn huid
van wit naar roze
naar rood
tot haast bloedens toe
tot ik niets meer dan water hoor

ik draai me weg
van de nacht en van al dat sterven
waarmee ik leef

mijn ziel wil aaien, waaien, zwaaien,
schuimen naar zee

naar duinrozen
die ik kan neerschrijven
alsof ik er in woon, benaderbaar
door warme wind
en het glimlachen van een kind

een zandrimpel schreeuwt
een rode veeg

ik vang alweer zijn echo op

Schrijver: kerima ellouise, 25 januari 2013

Geplaatst in de categorie: psychologie

uit een ander seizoe

1
2
3
4
5

3.9 met 14 stemmen

458

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Marije Hendrikx, 12 jaar geleden

Zielsnijdend mooi..... Hier past enkel stilte.

lijda, 12 jaar geleden

Mooi Kerima, juist het optimisme spreekt mij aan.

kornelis, 12 jaar geleden

pijn lees ik
pijn

Sanne L , 12 jaar geleden

Prachtig, sprekend gedicht, waar gevoel naarvoren komt.

whitewhote, 12 jaar geleden

andere tijden, andere zinnen, met gevoelens die zichzelf beginnen.

Allard, 12 jaar geleden

"Een zandrimpel schreeuwt". Als beelden klinken kunnen, dan klinkt dit beeld prachtig.

Pama, 12 jaar geleden

De echo's die we binnen krijgen komen meestal uit een reflectief en associatief vermogen. Mooi benoemd.

Geef je reactie op deze inzending: