Alle inzendingen over haat

twee minuten laten we stil zijn om oorlog, om haten om hen die gedwongen hun huizen verlaten Endlösung, zuivering het blijft gewoon moorden maar laten we stil zijn 't is te gek voor woorden laten we zwijgen het is toch gebleken dat het geen zin heeft harde woorden te spreken Ghandi, Joes, King het blijft gewoon moorden…

De hel In een poel van tranen trek ik de brug omhoog geen weg meer te banen kus ik als zon de regenboog Misselijk van verlangen gooi ik de deur in het slot sleutel in duistere gangen achter het bordje noodlot Zonder pijn geen liefde verdomd wat een wereldzin woorden die nooit griefden haten nu het “ik bemin” Op deez godvergeten…

die gaan schieten God, Allah, Mohammed, of naar wie je je ook keert Geen van allen wensen Zij, dat de mens zich zo onteert Wie het recht neemt in eigen hand Is een vijand van dit land Een vijand van de vrijheid In een ongelijke strijd Maar ieder, blank, bruin of zwart die pijn voelt in zijn hart om deze laffe daad Moet strijden tegen haat…

Mijn wens behoede u onverrot, O STOK en stut, die geen verrader, Maar ’s vrijdoms stut en Hollands Vader Gestut hebt op dat wreed schavot; Toen hij voor ’t bloedig zwaard most knielen, Veroordeeld, als een Seneca, Door Nero's haat en ongena, Tot droefenis der braafste zielen, Gij zult nog, jaren achtereen, De…

Haat. Vr. Wat moet men doen, die met de Dwingland t'samenzweren? K. Weren. Vr. Zou dan hun hoogmoed haast verwelken, als het gras? K. Ras. Vr. Wat zal men Barnevelt, die ‘t juk zocht af te keren? K. Eren. Vr. Wat wordt de Dwingeland die ‘t recht te machtig was? K.…

vrijheid als hoog goed om de hoek lag En wijsheid op trotse benen liep en de wind je vuile was schoon blies en de dieren nog in mensen geloofden maar daar zijn ze van teruggekomen (refrein) Het is niet de regen daar kun je je op kleden maar het is de wind die geen onderdak vindt Glimmende schoenen liegen taarten vliegen in het rond hat…

vloek en woed, en knevel de aard in banden; Mijn tong, mijn pen, is vrij, als ’t hart dat in mij slaat. ’k Veracht de dolle drift van lage Dwingelanden: Eén Heiland is me een schuts voor aller Duivlen haat. Ja, trotsheid, eigenwil, zijn elk’ verworpling eigen, ’t Zijn LUCIFERS, wier drom op ZELFVERLICHTING roemt!…

Buiten malende gedachten te kunnen staan Vrij en los van het vergruizende stenenrad Zo in niet vermoede sferen naar binnen gaan Binnen in de wind en boven de lage stad Als een vogel vliegend boven het perspectief Met een overzicht gelijk aan een hoge vlucht Boven stille muren zwevend, beproefd massief Uitgesproken haat verwekkende ijverzucht…

'k Hou van uw lekkerheid geen zier en haat thans ieder zoogbaar dier.…

Ik struikel over mijn eigen gedachten Hakkelend meer dan eens Twijfel zaaiend bij het publiek Ga ik dan eindelijk toch onderuit Behalve mijn lijf voel ik niets Geen liefde geen haat Mijn verdriet lang vergeten De hoop over het hoofd gezien Overal krokussen en ook narcissen Mijn licht niet meer dan een nachtkaars Stervend zonder toeschouwers…

'k Haat evenwel geen ander land, Dat waar een blijk van onverstand; Op zee, te land, op berg, in dal, Veel goeds - men vindt het overal; Maar hen, die 'k van mijn jonkheid ken, Hen, wien 'k mijn welzijn schuldig ben, De grond waarop ik dankend kniel, Schenk ik vóór alles hart en ziel.…

Leefde ik verder, zonder iets te vermoeden die dag De dood kwam op je af als een losgeslagen wild beest Het is een wonder maar jij bent het lot te slim afgeweest Mijn engel, vergeet alle ruzies en alle narigheid Wat er ook gebeurd is, het is nu verleden tijd Denk alsjeblieft niet dat ik wrok koester in mijn hart Ik heb al mijn verdriet en haat…

Er heerst haat en geweld, al loopt men op de tenen. Men neemt van armen geld en dan neemt men de benen. Men speelt de grote held, uit aarde neemt men stenen. Alles holt men uit en men noemt dat gouden bergen. Hun god speelt fluit en zal zich niet meer verbergen. Men eet hom en kuit, de reus onderdrukt de dwergen.…

Ik hou’ van alle vrouwen Mijn hart is veel te groot Daar ben ik mee geboren Daar ga ik ook mee dood Ik kan geen vrouwen haten Dat is een groot gevaar Als d' een mij heeft verlaten Dan staat een ander klaar Ik hou’ van alle vrouwen Dat is een groot verdriet Met één kan ik maar trouwen En daarom trouw ik niet Ik hou’ van alle haren…

noem mij der eeuwen Eva vrouw mijn min moogt gij niet haten! Er is geen hart, dat in mijn hart zo dorstig dorst te dringen als wen Uw droefnis en mijn smart in ’t nachtlijk uur vergingen. Ons leven was een vloek, een hoon, Het zonk te zwaar, te diep, wat was mij weelde, wat een woon, zo 'k eeuwig in Uw armen sliep!…

leven staan ik spin een schuilplaats vliegensvlug trek me daarin rustig terug in die zijden witte cocon kan niemand meer aan me komen kan me dan geheel bij zinnen andermaal gaan bezinnen kan mezelf daar aan gaan leren een waardevol leven te leven het zal wel keihard werken zijn zo komt er een eind aan de pijn ik hoef mijn lijf niet te haten…

Er wordt veel onrust gezaaid, en ook haat, Niemand weet hoever het ooit zal komen, Of leiders het tij kunnen of willen keren. Want kunnen wij leven, leven met kwaad Dat opborrelt in ons leven, in onze dromen. Wij mensen, we hebben nog veel te leren.…

Ik neme deze plaats tot afkeer van de zorgen, Om daar bevrijd te zijn, om daar te zijn verborgen Voor streken van het hof, voor steken van de haat, En wat er in den Haag niet zelden ommegaat. O!…

hart ik was altijd al iemand met een beperkt vermogen tot geluk het is niet de pijn die snijdt schreef de nooit schrijvende dichter maar het afgesneden zijn ik kan je aanraken maar je nooit meer aan te raken je bent dichtbij maar oneindig ver weg je hebt een gezicht waarin de liefde zijn handtekening kerft middels verlangen, haat…

Belandde in verpleegtehuis Ze haatte dat verblijf Was blij met elk bezoekje Ja, dat stond buiten kijf Ze rookte als een schoorsteen Dat mag worden gezegd We namen haar mee naar de serre Twee pakjes Tivoli werden dan Op tafel neergelegd...…

Snijd maar door mijn boerenland en glij voorbij aan slechts dit ene wat jou liederlijk vervloekte soms kon haten vanuit tenen om datgene wat jij meebracht soms liet knuisten in mijn hand om hier te houden wat verborgen was en lichtjes had ontbrand om boerenbenen die ik trapte door dit eindeloze leven van mijn boerenland dat heenging met de…

liefste lachjes en haar lonkjes En waar zij liep ging ook gedwee Een hele stoet van minnaars mee Maar zij, ze dacht van allen: och Wat 'n dwazen zijn dat toch La-la Ze was een lach, een lied Meer niet Ze ging van 'n bar naar een souper En van een tea naar een diner Een lichte, lachende kokette Met wufte weelde van toiletten Ze wekte haat…

In hen verschuilen zich veelal onbewust boze en angstige kinderen en soms nog erger, dan spreek ik over gekte en dwaze stuursheid en domme vechtjassen, die de sfeer op aarde vergallen met hun menshatende wandaden, in feite zichzelf haten, maar daar de moed niet voor hebben, liever crimineel zijn, de shit op anderen afreageren, daar een eerzame…

sprankelingen, haat de dingen, laat ons een stukje samen gaan, onopgemerkt en verstikt parelmoervlinder met ijzeren plekken, het maakt nu toch geen zin waar ik voor eeuwig ben, draait de wereld voor mijn deur waarnemingen en alle grote dingen, kapotte wereld ademt roestig sleur.…

Uw weg is eenzaam en alleen, zelfs vrienden zullen U verlaten, vervuilde lucht is om U heen, de ademtocht van wie U haten, waar 't priemend oog U gadeslaat bent U de troost van hulpelozen in 't woord dat U hen horen laat tussen het snerend woord der bozen waar jaloezie en razernij zich fel en luidkeels openbaren, daar spreekt U openlijk…

Voor jou heb ik woorden, Een zachte klank in mijn stem, Door jou wordt haat bevroren, Jij bent zoals ik jou ken. Je inzet om mensen te helpen wordt door velen gewaardeerd, Je bent de bescheidenheid zelve, En daarom word je soms stilletjes vereerd.…

Al mijn haat was gelijk op jou gericht. Ik heb iedereen bij elkaar gehaald Die door jou in hun leven waren verdwaald. Ik heb mensen bij mekaar gekregen, moed gegeven, jij niet bepaald. Ik neem de eer niet alleen, we zetten het je allemaal samen betaald. Je hebt ons van ons gestolen. Ik ben nog aardig geweest.…

2011 heeft je vermoord (voor Floor van der Wal) Je zonnige lach is voorgoed gedoofd en je grappen kunnen enkel nog engelen en heiligen doen lachen, terwijl zoveel mensen nog op je zaten te wachten, vol respect de hartkleppen opengeklapt, lieve al zozeer geplaagde, ik haat die ondingen op vier wielen al sinds mijn geboorte, liever zie…

Hoe kon ik je haten en liefhebben op hetzelfde moment. Hoe kon ik toen weten dat die liefde beantwoord ook letterlijk in me groeien zou.…

Zou ik alle mannen haten die zó slijm’rig met haar praten dat het kwijl hun mond verlaat nog voordat deze opengaat. Ik zou die kwallen krabben, bijten, daarna in de beerput smijten, niet alleen tot aan hun nek maar kopje onder in de drek.…